Τώρα λογαριαζόμαστε

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πάλη του κακού με το καλό μέσα μας; Η προαιώνια αναμέτρηση; Ασύμμετρη αλληλεγγύη; Παγκόσμιο τεστ ανθρωπιάς; Ολα αυτά και πολλά ακόμη που σιγά σιγά αναδύονται στην επιφάνεια. Η πανδημία του κορωνοϊού μάς σπρώχνει στα όρια, μας απογυμνώνει. Ο φόβος, ο απολύτως λογικός φόβος απέναντι σε έναν άγνωστο και δυνάμει θανατηφόρο ιό, ενεργοποιεί τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό μας.

Οι μισοί προσεγγίζουν την απειλή με όρους βιολογικής επιβίωσης, οι άλλοι μισοί με όρους οικονομικούς. Είναι σαν η γη να έχει φάει ένα δυνατό σκαμπίλι, περιστρέφεται ταχύτατα και εμείς ζαλισμένοι αλλού πατάμε κι αλλού βρισκόμαστε.

Να μην κατηγορούμε τους εαυτούς μας, λένε οι ψυχοθεραπευτές και οι ψυχίατροι, προσπαθώντας να ανακόψουν την επιδημία του φόβου στον πληθυσμό. Να είμαστε ψύχραιμοι, να μιλάμε γι’ αυτά που νιώθουμε, να επικοινωνούμε, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, να είμαστε συμπονετικοί και παρηγορητικοί. Η ενσυναίσθηση είναι η λέξη που επαναλαμβάνεται διαρκώς. Μπορούμε να την μάθουμε τόσο γρήγορα; Και πώς; Να τη γράφουμε κάθε μέρα εκατό φορές σε μια λευκή κόλλα χαρτί;

Στην Τουρκία παρακολουθούμε στις ειδήσεις ανθρώπους να σωριάζονται στον δρόμο για αδιευκρίνιστους λόγους και κανείς να μην πλησιάζει παρά να προσπερνούν όλοι με βήμα ταχύ. Σώματα ανήμπορα παραμένουν πεσμένα για ώρα σαν αόρατα στους περαστικούς.

Στην Ισπανία, στην πιο συντριπτική ίσως είδηση των τελευταίων ημερών, σε κάποια γηροκομεία οι ηλικιωμένοι αφήνονται αβοήθητοι. Μόνοι κι έρημοι, στερούνται το ιερό δικαίωμα σε μια ειρηνική, ανεπαίσχυντη και όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη αποχώρηση. Γεροντάκια σε ελεύθερη πτώση. Σε μια πόλη του ισπανικού νότου, μία ομάδα νέων λιθοβολεί ασθενοφόρα με ηλικιωμένους ασθενείς προσβεβλημένους από κορωνοϊό που μεταφέρονται σε ίδρυμα της περιοχής τους. Είναι έξαλλοι γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν την πιάτσα λαθραίων τσιγάρων και χασίς, μένουν χωρίς εισόδημα, ξεσπούν την οργή τους στους πιο ευάλωτους.

Ευτυχώς είναι πολλές οι καλές ειδήσεις που μετριάζουν τον φόβο της αποκτήνωσης. Η πάλη που λέγαμε παραπάνω δεν έχει κριθεί ακόμη. Υπάρχουν γιατροί, νοσηλευτές, καθαρίστριες, υπάλληλοι σε εταιρείες ταχυμεταφορών, υπάλληλοι σούπερ μάρκετ που βρίσκονται αμετακίνητοι στην πρώτη γραμμή και εργάζονται αγόγγυστα. Και τι ειρωνεία, οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανήκουν στις πιο χαμηλά αμειβόμενες κοινωνικές ομάδες. Υπάλληλοι των 500 και των 600 ευρώ, σε δυάρια και τριάρια, με οικογένεια ή χωρίς.

Παρακολουθώ κάποιους ανόητους που γράφουν «μετά θα λογαριαστούμε». Είναι όσοι βλέπουν την πραγματικότητα, τη ζωή και τον θάνατο με όρους πολιτικής επικράτησης και μόνον, μέσα από συνθήματα, τσιτάτα και κομματικές σημαίες. Ξεχνούν ότι το μετά είναι το τώρα. Το μετά περνάει από το τώρα και όλα τώρα κρίνονται όχι μετά. Δεν θα λογαριαστούμε μετά. Τώρα λογαριαζόμαστε. Ο καθένας μόνος και όλοι μαζί.  

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή