Μικρά τα κέρδη της πείρας

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πίσω από τον ορυμαγδό προβλέψεων, θεωριών συνωμοσίας, ψευδών ειδήσεων, παλικαρισμών είναι δύσκολο να δει κανείς τα εύθραυστα μηνύματα της εμπειρίας. Εκείνα τα αχνά, όμως διαυγή, σημάδια που φωνάζουν ότι θα μπορούσαμε, μετά, να είμαστε αλλιώς. Οχι, κραυγαλέα διαφορετικοί, αλλά εσωτερικά αλλαγμένοι. Σοφότεροι. Μπορούμε;

Μετά τον κορωνοϊό θα εγερθούμε σε έναν νέο κόσμο, υποστηρίζουν πολλοί. Θα έχουν αλλάξει πολλά στην οικονομία, στην παραγωγή, στην εργασία, στη δημόσια υγεία, στις σχέσεις, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το παρόν και το μέλλον. Μάλλον όχι. Ισως μόνο το τεχνολογικό, ήδη δρομολογημένο αύριο να έχει ταχύτερα εγκατασταθεί. Η ανθρωπότητα δεν μαθαίνει από τα λάθη της. Η Ιστορία, μάρτυρας των εποχών, σπάνια γίνεται σύμβουλος. Οταν αρχίσει και πάλι ο κόσμος να ανασαίνει, ο φόβος να υποχωρεί –άγνωστο πότε, με έναν Ερντογάν να θεωρεί ότι η χώρα του θα ξεπεράσει τον ιό σε 2-3 εβδομάδες, έναν Τραμπ, έναν Χαμενεΐ, έναν Μπολσονάρο στην ίδια κατηφόρα πολιτικάντικης εγωιστικής εθελοτυφλίας–, τα διάφανα νερά της Βενετίας ενδέχεται να θολώσουν ξανά, ο καθαρός αέρας του Πεκίνου να γίνει εκ νέου φαιός, πηχτός, αδιαπέραστος, να επιστρέψουν το έγκλημα, η τρομοκρατία, ο διχασμός, η διαίρεση, η ανισότητα, η έχθρα, η ωμή βία. Το «εγώ» στην πρόσκαιρη θέση του «εμείς».

Η κακία έχει σιωπήσει μπροστά στον τρόμο, στην απώλεια, στην αβεβαιότητα, στη συνειδητοποίηση του ευάλωτου της ανθρώπινης ζωής. Η εγκληματικότητα έχει υποχωρήσει, το ISIS προτρέπει τα μέλη του να αποφύγουν τη μετάβαση στην Ευρώπη, τη «γη της επιδημίας», μόνο ο Ερντογάν εμμένει να απειλεί και να παρανομεί.

Η ανθρωπότητα πορεύεται με προίκα γνώσεις συσσωρευμένες αιώνες, με βίβλους δοκιμασμένων μεθόδων, υλικών, μέτρων, λύσεων, κανόνων, επιταγών, που έχτισαν πολιτισμούς και έργα-θαύματα, ώθησαν τη ζωή σε πλατύτερους δρόμους· με συστήματα ελέγχου, νόμους, ηθικές που επιδίωξαν το άπιαστο δίκαιο. Ωστόσο, δεν έπαψαν οι γενοκτονίες, οι σφαγές, που θυμίζουν πόσο αρχαίες είναι οι συγκρούσεις για την πολιτική και οικονομική επικράτηση, οι εξτρεμισμοί, που δείχνουν πόσο συχνά οι πολιτισμικές διαφορές γίνονται μοχλός πολέμου. Αλώβητη η μανία του επεκτατισμού, η δίψα για δύναμη, δόξα, εξουσία, και η φρίκη επαναλαμβάνεται.

Δεν είναι ότι δεν θα αφήσει κάτι η παγκόσμια τρέχουσα απειλή. Ομως, μια πείρα ίσως και πάλι λίγη, ανίσχυρη να συγκρατήσει την ορμητική επιστροφή στις νοσηρές κανονικότητες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή