Η φωτιά δεν κάνει διακρίσεις. Θα συμβεί να καούν και επιχειρήσεις που ήταν εντάξει – υγιείς πριν από τον ιό. Θα γλιτώσουν και κάποιοι που θα ξεφορτωθούν τώρα βάρη, χωρίς να αξίζουν τα ευεργετήματα. Οι συνθήκες δεν επιτρέπουν σχολαστική διαλογή.
Τα μέτρα για την κορωνο-οικονομία δεν μπορεί παρά να είναι βιαστικά. Γι’ αυτό βαρύνονται με επιπλέον καχυποψία. Διότι θεσπίζονται με έκτακτη νομοθέτηση, χωρίς διαβούλευση. Οταν θα φτάσουν να ψηφιστούν, πολλά από αυτά θα έχουν ήδη εφαρμοστεί. Δεν υπάρχει χρόνος να γίνει αλλιώς.
Αν έχει αποφύγει ένα λάθος η κυβέρνηση, είναι να εξωραΐσει την κατάσταση. Αντιθέτως. Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Οικονομικών στις δημόσιες τοποθετήσεις τους αφήνουν πάντα χώρο και για το χειρότερο σενάριο. Αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρειαστεί να πάρουν νέα μέτρα στήριξης. Η στάση αυτή θυμίζει το «βλέποντας και κάνοντας». Θυμίζει, αλλά δεν είναι, γιατί, από εδώ που βρισκόμαστε, κανείς δεν βλέπει τι καιροφυλακτεί σε ορίζοντα μεγαλύτερο της εβδομάδας.
Αυτή η επικοινωνιακή λιτότητα δεν προφυλάσσει όμως την κυβέρνηση από τον αντιπολιτευτικό μαξιμαλισμό, ο οποίος έχει αρχίσει να παίρνει σχήμα. Ηδη προτού ο ιός επωαστεί στο σώμα της οικονομίας, η κριτική αναπτύσσεται από την οπτική γωνία του μηδενικού κόστους – από τη σκοπιά του «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά».
Είναι αναμενόμενο: Καμία αντιπολίτευση δεν πρόκειται να αναγνωρίσει μέτρα περιορισμού της ζημίας – όπως η προσπάθεια διάσωσης θέσεων εργασίας με την εκ περιτροπής εργασία. Θα επιλέξει αυτονόητα να αντιπολιτευθεί την ίδια τη ζημιά, ισχυριζόμενη ότι θα μπορούσε ολότελα να είχε αποφευχθεί.
Λένε ότι η παρούσα κρίση ευνοεί τα συστημικά κόμματα – εκείνα που αντί να προφητεύουν πάλι χαιρέκακα την κατάρρευση του συστήματος, κάνουν το σύστημα να δουλέψει, ανανεώνοντας έτσι τη νομιμοποίησή του. Το συμπέρασμα δείχνει σωστό, αλλά μόνο για την πανδημία. Στη μεταπανδημική οικονομία διαφαίνεται ήδη ότι θα υπάρχει πάλι πολύ ψωμί για αντισυστημική καταστροφολογία.
Θα υπάρχει νέο πεδίο –και ακροατήριο με νέα τραύματα– για φωνές που θα διεκτραγωδούν το πρόβλημα, πουλώντας μαγικές λύσεις. Φωνές που θα διαφημίζουν ότι υπάρχει ανώδυνη διέξοδος.
Οταν ανέλαβε ο Χρήστος Σταϊκούρας, το χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών έμοιαζε ελαφρύ. Αντίθετα με τους τσουρουφλισμένους από τα μνημόνια προκατόχους του, ο υπουργός της νέας κανονικότητας έμελλε να κάνει μια υγιεινή βόλτα στον κήπο των φοροαπαλλαγών και της ανάπτυξης.
Οχι πια. Τώρα η θέση είναι άλλη. Απαιτεί (πάλι) δεξιότητες πολιτικού ζώου. Το πιθανότερο είναι ότι ανάταξη θα επιχειρηθεί μέσα σε ένα δηλητηριώδες νέφος καταγγελίας, καχυποψίας και εξωπραγματικής επαγγελίας. Ο λαϊκισμός μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει.