Στέλιος Πέτσας: Θερισμοί

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε όλα υπάρχει μια ρωγμή· έτσι περνάει το φως. Φως ήθελε να μοιράσει χθες και ο Στέλιος Πέτσας, μασώντας τον στίχο του Λέοναρντ Κοέν. Αλλά η ίδια η όψη του ήταν πιο τονωτική για το φρόνημα από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να είναι η υπηρεσιακή του απαγγελία.

Η κυβέρνηση τα τελευταία εικοσιτετράωρα προσλάμβανε σήματα κόπωσης παρά σήματα επικίνδυνης απείθειας στις απαγορεύσεις. Κρίθηκε ότι η δύσκολη ψυχοπολιτική ισορροπία μεταξύ πρόθυμης συμμόρφωσης και δύσθυμου καταναγκασμού είχε αρχίσει να διασαλεύεται υπέρ του δεύτερου. Επρεπε να δοθεί το μήνυμα ότι οι θυσίες αποδίδουν σε βαθμό που το τέλος τους είναι κιόλας ορατό.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μετέδωσε το μήνυμα, όχι τόσο με το αντιλυρικό του ύφος όσο με την αντικόμμωσή του – με το κακό που έδειχνε να έχει επιπέσει στο κρανίο του σαν θεριστικό αμόκ. Διά της (πρώην) κόμης του Πέτσα, η κυβέρνηση δήλωνε, έστω και αθέλητα, ότι σε αυτόν τον «πόλεμο» όλοι, πολίτες και υπουργοί, υποφέρουμε το ίδιο.

Πέρα από την πλάκα, το δίλημμα είναι κρίσιμο: Η αναγνώριση της επιτυχίας της πανδημικής στρατηγικής μπορεί να προκαλέσει τον πρόωρο εκτροχιασμό της. Η αισιοδοξία μπορεί να προκαλέσει ένα κύμα πασχαλινού εφησυχασμού. Από την άλλη, η πειθαρχία στα μέτρα δεν μπορεί να διατηρηθεί μόνο με τακτική θηριοδαμαστή. Μαζί με τον Τσακ Νόρις από τον Βύρωνα, χρειάζεται και λίγος Λέοναρντ Κοέν. Λίγο φως.

Υπάρχει μια υπόκωφη παρενέργεια των μέτρων, που προβληματίζει ολοένα και περισσότερο τους ειδικούς. Ο Αμερικανός «Τσιόδρας», Αντονι Φάουτσι, έλεγε προχθές ότι το συζητάει στις τηλεδιασκέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με τους ομολόγους του άλλων χωρών: Η καραντίνα δεν έχει μόνο παράπλευρες επιπτώσεις στην οικονομία, αλλά και στην ίδια τη δημόσια υγεία, καθώς αναζωπυρώνει ψυχικές νόσους ή απειλεί να απορρυθμίσει ασθενείς με χρόνια νοσήματα, που δεν έχουν τακτική πρόσβαση στη φροντίδα που χρειάζονται. Για να μη μιλήσει κανείς για τις δυσλειτουργικές οικογένειες, που έχουν απομείνει χωρίς βαλβίδα κοινωνικής και σχολικής ζωής.

Το «αν χαλαρώσουμε, θα το πληρώσουμε» μπαίνει έτσι σε ένα επισφαλές ισοζύγιο με το «όσο δεν χαλαρώνουμε, το πληρώνουμε». Οσο οι αγκυλώσεις της καραντίνας παρατείνονται, θα χρειάζεται μεγαλύτερη δόση ψυχολογικής τόνωσης για να διατηρηθεί αυτό που η κυβέρνηση εξακολουθεί ρόδινα να περιγράφει ως ομοψυχία. Χρειάζεται θέα προς την έξοδο.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά δυνατές ενέσεις φρονήματος είναι μέχρι στιγμής οι εκρήξεις εχθροπάθειας. Πολύ περιθωριακές για να μπορούν να προκαλέσουν ρήγματα, οι χολερικές εκδηλώσεις κατά του Τσιόδρα και οι ασκήσεις κομματικής πτωματομετρίας προκαλούν συσπείρωση. Ξυπνούν τα αντισώματα του συλλογικού σθένους, την ώρα ακριβώς που δοκιμάζεται. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή