Γραφήματα και συγκρίσεις

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ας το ξαναπούμε: Πάμε καλά, έστω κι αν η καλοσύνη αυτή έχει και πολύ μαύρο πάνω της. Γιατί δεν παύει να είναι μακάβριος ο ήχος των δύο λέξεων, «πάμε καλά», όταν τις λέμε ενόσω συνεχίζουμε να μετράμε νεκρούς και διασωληνωμένους. Και οικογένειες που πενθούν μόνες τους, δίχως ένα χάδι εγκαρδίωσης. Και με τα λόγια της παρηγοριάς να περνούν μέσα από το φίλτρο ασφαλείας του τηλεφώνου.

Μακάβρια, πάντως, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η επίδειξη γραφημάτων από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα. «Μέχρι στιγμής πηγαίνουμε καλύτερα σε σχέση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες», είπε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ομνύοντας αμέσως έπειτα στο όνομα του προϊσταμένου του, όπως το καλεί μια μακρά παράδοση κολακείας. Ο κ. Πέτσας έδειξε με γραφήματα ότι η Ελλάδα υστερεί σε αριθμό κρουσμάτων και θυμάτων από την Πορτογαλία, την Ολλανδία και το Βέλγιο (άρα «υπερτερεί σε κυβερνητική ποιότητα», αυτό υποδηλώνεται). Η επιστήμη –η ιατρική, η επιδημιολογία, η στατιστική– δεν κερδίζει απολύτως τίποτε από την παρουσίαση τέτοιων γραφημάτων. Η ενημέρωση πολύ λίγα. Η πολιτική κερδίζει πολλά, μόνον όμως αν την εννοήσουμε ως πολιτικαντισμό ή προπαγάνδα.  

Η πανδημία δεν είναι πρωτάθλημα, πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο. Τα στατιστικά στοιχεία τα χρησιμοποιούν οι επιδημιολόγοι, για να διερευνήσουν ποιο προληπτικό, ανιχνευτικό ή θεραπευτικό πρωτόκολλο υπήρξε αποτελεσματικότερο, ποια η σχέση του υγειονομικού συστήματος κάθε χώρας (δημόσιο, ιδιωτικό, μεικτό) ή του κλίματός της με την εξάπλωση της νόσου κ.ο.κ. Δεν προορίζονται για να τα χρησιμοποιήσουν οι πολιτικοί, λίγο ή πολύ χειραγωγημένα, ώστε να αναδείξουν τους «καλύτερους» και τους «χειρότερους», και να υπαγορεύσουν έτσι το «χρέος της ανταμοιβής», δημοσκοπικής και εκλογικής.

Εν πάση περιπτώσει, αν ο στόχος είναι η πρωτιά, η σύγκριση δεν πρέπει να είναι βολικά περιορισμένη, αλλά να γίνεται με το σύνολο των χωρών που πολεμούν στο ίδιο μέτωπο, ή έστω ανάμεσα σε χώρες που έχουν όντως κοινά γνωρίσματα. Πριν συγκρίνουμε την Ελλάδα με το Βέλγιο και την Ολλανδία, έδρες κοσμοπολίτικες, με μεγάλα αεροδρόμια και πυκνές επαφές με τις απωανατολικές χώρες, ας την εντάξουμε στον καθαυτό χώρο της: τα Βαλκάνια. Δεν είναι υποτιμητικό. Θα δεχόμασταν τότε ότι η Βουλγαρία και η Ρουμανία τα «πάνε καλύτερα» από εμάς ή θα κατανοούσαμε, επιτέλους, ότι τα εκάστοτε συμπεράσματα εξαρτώνται απολύτως από τα (κλιμακούμενης αυθαιρεσίας) κριτήρια που επιλέγονται;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή