Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από όλους τους λαϊκιστές πολιτικούς-λουλούδια που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια στον πλανήτη, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πρωταθλητής. Δεν είναι πρωτοπόρος (αυτόν τον τίτλο τον διεκδικεί με αξιώσεις ο ημέτερος Αλέξης Τσίπρας), αλλά είναι μία κατηγορία μόνος του. Ισως επειδή είναι ο ηγέτης της ισχυρότερης χώρας του κόσμου, αλλά και γιατί η συμπεριφορά του «κακού λύκου» στη διεθνή κοινότητα συμβαδίζει με ανήκουστες πρακτικές στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Πρακτικές που, δυστυχώς, έχουν την αποδοχή ενός μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων, αυτών που τον εξέλεξαν.
Είναι εμφανής η τάση του Ντ. Τραμπ προς τον αυταρχισμό και δικαιολογείται η διαπίστωση ότι η χώρα του διολισθαίνει προς το να μεταβληθεί σε «κομματικό κράτος» χάρις στις δικές του προσπάθειες και στη συμπαράσταση του κόμματός του στο Κογκρέσο. Η πρόσφατη απαίτησή του να αναγράφεται το όνομά του στις επιταγές των επιδοτήσεων που θα δοθούν στους Αμερικανούς πολίτες, για να αντεπεξέλθουν στην κρίση του κορωνοϊού, το αποδεικνύει. Με την επισήμανση επίσης ότι οι επιδοτήσεις αυτές εγκρίθηκαν από ολόκληρο το Κογκρέσο, δηλαδή και από τους Δημοκρατικούς, που έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Είναι γνωστό, γιατί δεν το κρύβει, το αντίθετο, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει τα πάντα για να επανεκλεγεί. Με την έννοια ότι θα κάνει πράγματα που κανείς προηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είχε διανοηθεί, τουλάχιστον δημοσίως (γιατί η ανάμνηση του Ρίτσαρντ Νίξον είναι ακόμη ζωντανή). Τώρα μάλιστα φοβάται, καθώς η κρίση του κορωνοϊού, και ιδιαίτερα ο ανεπαρκής τρόπος με τον οποίο την αντιμετώπισε, έχει ψαλιδίσει τη βεβαιότητα της επανεκλογής του. Είναι, άλλωστε, αλήθεια ότι υπάρχουν θεσμοί και πρόσωπα που αντιστέκονται σθεναρά στον τραμπισμό στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Οι επόμενοι μήνες, έως τις εκλογές του Νοεμβρίου, προβλέπονται θυελλώδεις στο εσωτερικό και επομένως θεωρείται βέβαιο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα κάνει και διεθνώς διάφορα, για να συντηρήσει και να ενισχύσει το λαϊκίστικο προφίλ του. Προφίλ που εκφράζεται με το δόγμα «Πρώτα η Αμερική», ενώ ταυτόχρονα θέλει να καθορίζει τις τύχες του πλανήτη…
Η εξαγγελία της διακοπής της χρηματοδότησης του ΠΟΥ από τον Ντ. Τραμπ, αφενός, εντάσσεται στις απεγνωσμένες απόπειρες που κάνει επί κορωνοϊκής κρίσης να ρίξει σε άλλους τις ευθύνες για τις δικές του αστοχίες στην αντιμετώπισή της, αφετέρου, βρίσκεται σε αρμονία με τις πολιτικές της απομόνωσης των ΗΠΑ, αλλά και με την εχθρότητα που εκπέμπει προς διάφορες κατευθύνσεις ο Λευκός Οίκος. Επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, αλλά και η συνεχής επιθετικότητα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Με λίγα λόγια, είναι βέβαιο ότι η Ουάσιγκτον του Τραμπ θα συνεχίσει να προσφέρει αχρείαστη αρνητική συναρπαστικότητα στο διεθνές περιβάλλον και τους επόμενους μήνες του 2020, τουλάχιστον… Η μορφή του 2021 είναι άγνωστη προς το παρόν.