Την εποχή που όλοι ψάχναμε ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος Δημοκρατίας (και ευτυχώς ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τελικώς να είναι η επόμενη), προβλέπαμε από αυτήν εδώ τη στήλη ότι μόλις τελειώσουν οι πιθανολογήσεις για το όνομα του Προέδρου «θα αρχίσει το κυνήγι του ανασχηματισμού. Ποιοι υπουργοί θα φύγουν και προπαντός ποιοι θα έρθουν. Αφού τρέξει κάνα δυο φορές και το παιχνίδι του ανασχηματισμού, θα αρχίσει το “πότε θα γίνουν οι εκλογές…”» («Καθημερινή» 25.12.2019).
Φαίνεται ότι ο κορωνοϊός τα επιταχύνει όλα. Πριν προλάβουμε να χαρούμε 2-3 φορές τα κουίζ του ανασχηματισμού, περάσαμε κατευθείαν στο ερώτημα των εκλογών. Δεν φταίνε τα μέσα ενημέρωσης γι’ αυτό. Κύκλοι της Κουμουνδούρου «διάβασαν κάλπες» πίσω από το διάγγελμα του πρωθυπουργού (14.4.2020). Αρχισαν να ψιθυρίζουν στους δημοσιογράφους σενάρια για τον Ιούλιο ή τον Σεπτέμβριο. Προσθέτουν δε και επιδημιολογικές πιθανολογήσεις. Το φθινόπωρο λέει, λόγω κακών καιρικών συνθηκών, μπορεί αν έχουμε έξαρση της διασποράς του ιού και να μην πρέπει να συναθροιστεί κόσμος γύρω από τις κάλπες. Οπότε απομένει ο Ιούλιος. Και «τα μπάνια του λαού»; Στην αξιωματική αντιπολίτευση εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια: υπάρχει το προηγούμενο της απελθούσης κυβέρνησης που έκανε πρόωρες εκλογές μέσα στο κατακαλόκαιρο (7 Ιουλίου) και «“αν ήμουν Μητσοτάκης, μόλις άλλαζε το κλίμα θα πήγαινα σε κάλπες”, έλεγε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην “Κ”» (6.4.2020). Επιπλέον, «θεωρούν φυσιολογικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να καθίσει με σταυρωμένα χέρια, όπως ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που οδηγήθηκε σε παραίτηση το 2011 και βοήθησε στη μετέπειτα γιγάντωση του ΣΥΡΙΖΑ» («Καθημερινή» 6.4.2020).
Η αλήθεια είναι ότι μετά την καραντίνα θα ξημερώσει μια άλλη μέρα. Για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για την Ελλάδα. Σε ό,τι αφορά τα δικά μας δεν γνωρίζουμε πώς θα πάει ο τουρισμός· όλοι προϋποθέτουν ότι χαντακώθηκε. Δεν ξέρουμε πόσο θα βαθύνει η ύφεση· όλοι υπολογίζουν ότι θα είναι μεγάλη. Δεν ξέρουμε καν πού θα καταλήξουν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε ό,τι αφορά τη στήριξη των οικονομιών. Ναι μεν, πολλοί απογοητεύθηκαν, από τη συζήτηση που γίνεται τώρα φωναχτά στα Eurogroup, αλλά στην ελληνική κρίση όλοι ξεκίνησαν με το ότι «οι συνθήκες δεν προβλέπουν προγράμματα διάσωσης και αν η Ελλάδα έχει πρόβλημα να πάει στο ΔΝΤ». Μετά αναμείχθηκαν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί με πολλαπλάσια κεφάλαια, «αλλά αποκλείεται “κούρεμα” χρέους». Μετά έγινε το «κούρεμα» κ.λπ. Η Ευρώπη δεν αλλάζει με κρότους, αλλά με ήσυχους συμβιβασμούς.
Είναι πολλοί και αστάθμητοι οι παράγοντες που αποκλείουν την πρόβλεψη για πρόωρες εκλογές. Υπάρχει και κάτι επιπλέον: αν σε κανονικούς καιρούς «ένας μήνας στην πολιτική είναι αιώνας», σε εποχές όπως η τωρινή της πανδημίας μπορούμε κάλλιστα να μιλάμε για αιώνες…