Ολοι διαισθανόμαστε ότι κάτι σάπιο υπάρχει στον τομέα της επαγγελματικής κατάρτισης. Λέμε «διαισθανόμαστε», διότι ακόμη και αυτοί που καταγγέλλουν με περισσή φροντίδα το «σκάνδαλο του #σκοιλ_ελικικου», αντλούν επιχειρήματα από τα τρολ του Διαδικτύου και από φωτογραφίες αγνώστου πατρότητας. Το διαισθανόμαστε όμως βασίμως, διότι με τόσα προγράμματα κατάρτισης που υπήρξαν δεν πρέπει να υπάρχει Ελληνας που δεν γνωρίζει εκ πείρας (είτε ως εκπαιδευτής, είτε ως εκπαιδευόμενος) πώς λειτουργούν τα ΚΕΚ· κρατικά και ιδιωτικά. Εχω διδάξει ένα εξάμηνο σε κρατικό ΚΕΚ και από τους 24 εκπαιδευόμενους μόνο ένας (1) ενδιαφέρθηκε να μάθει δημοσιογραφία. Οι υπόλοιποι ζητούσαν υπογραφές παρακολούθησης (για μαθήματα όπου δεν παρευρίσκοντο) με το επιχείρημα «μα πώς κάνεις έτσι βρε αδερφέ; Από την τσέπη σου θα τα δώσεις;».
Δικαίως λοιπόν –αλλά οψίμως– εξανίσταται η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο κύριο άρθρο της «για τους “μεσάζοντες” που θα πάρουν το 40% από τα 192 εκατ. ευρώ της δαπάνης για την τηλεκατάρτιση» και για τις «σχέσεις διαπλοκής που συνδέουν τους βασικούς πρωταγωνιστές αυτής της συναλλαγής, τους ιδιοκτήτες των 6 εταιρειών που με τις 7 πλατφόρμες τους κέρδισαν τον ρόλο των “τροχονόμων” της τηλεκατάρτισης, με άμεσο όφελος τουλάχιστον 30 εκατ. ευρώ» (22.4.2020).
Γιατί όμως πάει τόσο μακριά σημειώνοντας ότι «πάνω στο διαχρονικό σκάνδαλο της κατάρτισης, στο όνομα της οποίας κατασπαταλήθηκαν από τη δεκαετία του ’90 δεκάδες δισεκατομμύρια εθνικών και κοινοτικών πόρων (…) προκάλεσαν τους ελέγχους της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας»; Υπάρχει και πιο πρόσφατη διασπάθιση κοινοτικού χρήματος εν μέσω κρίσης (όχι τόσο σοβαρής όπως του κορωνοϊού) που κίνησε το ενδιαφέρον του Ευρωπαϊκού Γραφείου Καταπολέμησης Απάτης (OLAF). Oυδείς υπενθυμίζει ότι εκκρεμούν πολλά ζητήματα σε σχέση με τα κονδύλια που αφειδώς έδωσε στην Ελλάδα η Ε.Ε., για την κρίση του προσφυγικού. Τα διαχειρίστηκαν κάποιοι υπουργοί με πρώτο τον πρώην Εθνικής Αμυνας και για τα οποία περιμένουμε απαντήσεις.
Σημειώναμε τότε πως οι κυβερνώντες «έχοντας το διαβόητο “ηθικό πλεονέκτημα”, μπορούν να δίνουν το ελεύθερο για απευθείας αναθέσεις εργολαβιών “κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης (…) να συνάπτουν με τρίτους συμβάσεις εκτέλεσης έργων και προμήθειας αγαθών σχετικά με την αναδιαμόρφωση, επισκευή και εγκατάσταση εξοπλισμού ακινήτων της Γενικής Γραμματείας Πρόνοιας”…» (1.4.2017). Προβλέπαμε δε ότι «η χοάνη που ανοίγει με τις απευθείας αναθέσεις για προμήθειες και υποδομές υποδοχής προσφύγων εξασφαλίζει τη μέλλουσα διαφθορά…».
Τα κρίματα των προηγούμενων βεβαίως δεν συμψηφίζονται και δεν αθωώνουν τους νυν. Απλώς πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το #σκοιλ_ελικικου δεν είναι καινούργιο. Απλώς τώρα ψηφιοποιήθηκε…