Η πρώτη έξοδος της κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, την Κυριακή του Πάσχα, στο στρατιωτικό «φυλάκιο 1» στις Καστανιές του Εβρου, σηματοδότησε μια νέα εποχή για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πήγε έως το «σημείο μηδέν», μίλησε με τους φρουρούς μας, τους εμψύχωσε, τους ευχαρίστησε για τη γενναιότητα που επέδειξαν σε κρίσιμες για τη χώρα στιγμές και στη λιτή δήλωσή της διαβεβαίωσε τους απανταχού Ελληνες για το «υψηλό φρόνημα ανδρών και γυναικών» στη μεθόριο. Εως εκεί όμως. Η Πρόεδρος απέφυγε τις ανέξοδες πατριωτικές κορώνες και εκείνα τα βαρετά «μηνύματα προς την Τουρκία», που κατά «ριπάς» αποστέλλονταν με την παραμικρή αφορμή και από τα πιο υψηλά κλιμάκια. Ασφαλώς και δεν υστερεί σε πατριωτισμό η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ούτε θα τρόμαζε τον Ερντογάν εάν εξαπέλυε «βολές από τον Εβρο». Οι Ελληνες, εξάλλου, μάθαμε τόσα χρόνια από πού προέρχεται η απειλή και δεν χρειάζεται κάποιος να μας το επαναλαμβάνει μονότονα και βερμπαλιστικά, με κίνδυνο να κουράσει και να υποβαθμίσει το μέγεθός της. Φαίνεται, όμως, ότι το προφίλ και ο μετρημένος λόγος της Προέδρου ενοχλούν και ένα «επεισόδιο» στο περιθώριο της επίσκεψης με πρωταγωνιστή τον δήμαρχο Ορεστιάδας σε αυτό κατατείνει.
Ο εν λόγω άρχοντας εμφανίστηκε οργισμένος διότι η Πρόεδρος δεν πήγε να τον δει (κοινώς να του υποβάλει τα σέβη της, στην ολιγόωρη, λόγω ιδιαίτερων συνθηκών παρουσία της…) και, όπως δηλώνει, σχεδιάζει να της στείλει και επιστολή διαμαρτυρίας γιατί στο πρόσωπό του, λέει, αγνόησε την τοπική κοινωνία!
Εντελώς συμπτωματικά, την παραμονή της επίσκεψης, με ανάρτηση στο fb την «καλωσόριζε» εκθειάζοντας τον πατριωτισμό του προκατόχου της, ενώ ακολούθησαν δημοσιεύματα και σχόλια περί «ξενέρωτου» μηνύματος της Προέδρου και άλλα τέτοια.
Τυχαία περιστατικά; Μάλλον όχι. Είχαν προηγηθεί εναντίον της επιθέσεις γιατί τόλμησε να συγχαρεί μια αλλοδαπή μετανάστρια στα Γρεβενά που έραψε και δώρισε μάσκες στο τοπικό νοσοκομείο, ή γιατί άλλαξε κάποια έπιπλα στο γραφείο της, που δείχνουν ότι «χτυπήματα» κατά της Προέδρου έχουν ξεκινήσει από εκείνους που αρνούνται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι στην Ηρώδου του Αττικού, στο πρόσωπό της γυρίζει σελίδα και ο θεσμός του ύπατου αξιώματος. Και στα εθνικά θέματα, όπως έδειξε και το μήνυμά της από τον Εβρο, θα κυριαρχεί το βαθιά πατριωτικό και πάντως όχι εθνοκάπηλο ύφος.