Αδωνις Γεωργιάδης: Βαουτσεροκτονίες

Αδωνις Γεωργιάδης: Βαουτσεροκτονίες

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η κορωνοπολιτική της κυβέρνησης έχει πετύχει επειδή δεν είναι «πολιτική». Επειδή από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι αντικείμενό της ήταν το ίδιο το ζωτικό πρόβλημα –η αναχαίτιση του πανδημικού κινδύνου– και όχι ο δημοσκοπικός αντίκτυπος.

Χάρη σε αυτή την πολιτική-υπεράνω-της-πολιτικής, η κυβέρνηση έφθασε να απολαμβάνει τα ποσοστά αποδοχής που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έφθασε να προηγείται στην καταλληλότητα κατά περίπου 40 μονάδες, παρότι ο αντίπαλός του δεν είναι αδοκίμαστος, αλλά τέως πρωθυπουργός.

Το παράδοξο δεν συντελείται τυχαία: ο Μητσοτάκης κυριαρχεί στον κομματικό ανταγωνισμό επειδή τον αγνοεί. Επειδή έκανε στην κρίση το αντίθετο από ό,τι ο προκάτοχός του. Μιλάει ως πρωθυπουργός όλων προς όλους – χωρίς να δηλώνει «ταξικές» ή άλλες μεροληψίες. (Αρκεί κανείς να συγκρίνει τη γλώσσα των μητσοτακικών διαγγελμάτων με το περιλάλητο διάγγελμα της Ιθάκης, τη στιγμή που ο Τσίπρας είχε την ευκαιρία να αρθρώσει εθνικό, υπερκομματικό μήνυμα και τη σπατάλησε επιδεικτικά επιστρέφοντας στα εμφυλιακά κλισέ του).

Παρά την εξόφθαλμη επιρροή του, το πρωθυπουργικό υπόδειγμα δεν έχει επιφοιτήσει όλα τα μέλη της κυβέρνησης. Αν έτυχε κανείς να παρακολουθήσει μισή από τις δέκα συνεντεύξεις που έδωσε τις τελευταίες 48 ώρες ο υπουργός Ανάπτυξης (τις δύο στον ίδιο δημοσιογράφο μέσα σε μία ημέρα), θα παρατηρούσε τη διαφορά.

Ο Γεωργιάδης έχει φρακάρει σε άλλο ρεύμα χρόνου – σαν να νοσταλγεί τις ημέρες που εξασκούσε τα αντιπολιτευτικά του ένστικτα στον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να έχει ξεχαστεί, όπως οι Ιάπωνες μετά τη συνθηκολόγηση, σε μια κρυψώνα στη ζούγκλα. Οχι «σαν». Εφθασε ρητά να νοσταλγεί τις 116 φορές που είχε καταθέσει στη Βουλή ερώτηση για το ταξίδι του Τσίπρα στο Παρίσι.

Αυτός ο αντισυριζαϊκός οίστρος –με πρωινάδικες υλακές απέναντι σε στελέχη της αντιπολίτευσης και ξεμαλλιάσματα με κεφαλές του σύστοιχου μιντιακού υποσυστήματος– είναι το ίδιο άκαιρος όσο και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια, η αδωνική «αντιπολίτευση» επικαιροποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον βγάζει από το άγχος του περιθωρίου. Το γεγονός ότι θρυαλλίδα για αυτή την ακούσια άμιλλα ήταν το μοναδικό θέμα στο οποίο μπόρεσε να ξαναϋπάρξει η αντιπολίτευση –και το οποίο ανάγκασε την κυβέρνηση σε υποχώρηση– απλώς υπογραμμίζει πόσο τυφλή είναι η ατομική καμπάνια.

Ο αντίλογος, βέβαια, είναι ότι ο Γεωργιάδης είναι πάντα μάχιμος· ότι, σε αντίθεση με τους κρυπτόμενους συναδέλφους του, εκείνος έσπευσε στα χαρακώματα να υπερασπιστεί τα κυβερνητικά νώτα για τα βάουτσερ.

Στο τωρινό πολιτικό σκηνικό, όμως, χαρακώματα δεν υπάρχουν. Δεν υπήρχαν προτού τα σκάψει και τα επανδρώσει ο Αδωνις. Κάποτε οι βομβιστές αυτοκτονίας ήταν όπλα. Τώρα είναι σκέτη αυτοκτονία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή