Η μετάβαση από το «μένουμε μέσα» στο «μένουμε ασφαλείς» δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το βροντοφωνάζουν όλοι οι αρμόδιοι, είτε ανήκουν στο επιστημονικό προσωπικό είτε στο πολιτικό. Αποδεικνύεται όμως και εκ των πραγμάτων. Το μήνυμα στην πρώτη φάση, αυτή του «μένουμε μέσα», ήταν άμεσο και ξεκάθαρο, οι πάντες ήταν παραλήπτες και η αστυνόμευση γενική. Δεν απαιτούσε ιδιαίτερη αντίληψη για να είναι κατανοητό, ούτε και κάποια ανάλυση. Στη δεύτερη όμως φάση το μήνυμα του «μένουμε ασφαλείς» είναι πιο σύνθετο, χρειάζεται εξειδίκευση, άρα και πιο δύσκολο, τόσο για να γίνει αντιληπτό όσο και για να εφαρμοστεί. Εξ ου και οι αναφορές του πρωθυπουργού στην «ατομική ευθύνη», την οποία τώρα θα αποδειχθεί αν τη διαθέτουν πραγματικά οι Ελληνες. Τα περί επίδειξης αξιοθαύμαστης πειθαρχίας από τον πληθυσμό στην προηγούμενη φάση ήταν εύκολα, αφού υπήρχε γενικευμένος εξαναγκασμός και επικρατούσε διάχυτος φόβος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προχωρώντας στη δεύτερη φάση η κυβέρνηση παίρνει αναγκαστικά ένα πολιτικό –πέρα από υγειονομικό– ρίσκο. Αναγκαστικά γιατί πρώτον, έπρεπε να διακοπεί το «πάγωμα» της οικονομίας, δεύτερον, γιατί το ζητούσαν φορτικά κοινωνικοί φορείς, με σημαντικότερο και πιο ανυπόμονο αυτόν της Εκκλησίας, ενώ παράλληλα διαπιστωνόταν κόπωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού λόγω της «κλεισούρας». Δεν είναι γνωστές με λεπτομέρειες οι απόψεις των ειδικών (οι φήμες λένε ότι ήταν αντικρουόμενες), αλλά από το σκηνικό του προχθεσινού διαγγέλματος του πρωθυπουργού έγινε σαφές ότι η κυβέρνηση πήρε πάνω της την ευθύνη. Η απουσία του Σωτ. Τσιόδρα, ή κάποιου άλλου ειδικού από το σκηνικό, ήταν ηχηρή. Οπως κάτι σήμαινε επίσης η επιλογή (από τον πρωθυπουργό προφανώς) ότι τις διευκρινίσεις τις έδωσαν μόνο τεχνοκράτες υφυπουργοί, κανείς υπουργός. Ακόμη και στη θέση του Στ. Πέτσα εμφανίστηκε η Αριστοτελία Πελώνη…
Ενδεχομένως, ο Κυρ. Μητσοτάκης θέλησε να παρουσιάσει κάποιους άγνωστους στο ευρύ κοινό στενούς συνεργάτες, ίσως πάλι να πιστεύει ότι η αξιοπιστία των τεχνοκρατών του κυβερνητικού σχήματος είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των πολιτικών της Ν.Δ. που αποτελούν την πλειονότητα των υπουργών. Το γεγονός, πάντως, είναι ότι πρωθυπουργός και κυβέρνηση έδειξαν πάλι σοβαρότητα και ακόμη περισσότερο, ότι προβληματίστηκαν και επεξεργάστηκαν το σχέδιο της μετάβασης στη νέα φάση. Γνωρίζουν, μάλιστα, ότι η αντιπολίτευση και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονεύει. Η θέση του σχετικά με το άνοιγμα των σχολείων δείχνει ότι περιμένει και εύχεται να γίνει «η στραβή» για να την εκμεταλλευθεί κομματικά. Τραγικό να σκέπτεται κανείς ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιθυμεί ουσιαστικά την αναζωπύρωση της πανδημίας, αλλά έτσι σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δεν αλλάζει όσο στον χώρο του ηγεμονεύει ο λαϊκισμός.
Με λίγα λόγια, η χώρα μπαίνει σε μία νέα φάση οικονομικής και κοινωνικής ζωής, αφού τα κατάφερε καλά στην προηγούμενη. Θα είναι περισσότερο πολύπλοκη και για πολλούς (ευπαθείς ομάδες) πιο επικίνδυνη. Ταυτόχρονα, θα ενταθεί και η κομματική αντιπαράθεση, καθώς οι προοπτικές στην οικονομία δεν είναι ευοίωνες. Και ο Θεός βοηθός, που λέει και η Εκκλησία!