Ωστε λοιπόν «το κάπνισμα κάνει καλό στην υγεία»; Ή, μετριοπαθέστερα, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες η νικοτίνη των τσιρότων και των τσιγάρων να εμποδίζει τη διάβρωση των πνευμόνων από τον κορωνοϊό; Και θα πετάξουμε πια από τα πακέτα τις απαίσιες αποτροπαϊκές εικόνες, για να βάλουμε χαραυγές και ηλιοβασιλέματα; Σαν μακάβριο πείραγμα ακούγεται. Σαν τρολιά. Αυτό πιστέψαμε πολλοί – πρώην καπνιστές, φανατικοί της αμαρτίας, αντικαπνιστές, ουδέτεροι. Οπως πίστεψε ο υπουργός Εργασίας και Καταρτίσεως, κι από κοντά ο Αναπτύξεως, Δημοκοπίας και Ελληνικής Αγωγής, πως ήταν τρολιά ο Σκοιλ Ελικίκου. Και τον υποστήριζαν «με τόλμη και θάρρος», ώσπου τον κατάργησαν «με τόλμη και θάρρος».
Δεν πρόκειται όμως για τρολιά αλλά για σοβαρή, ερευνητέα υπόθεση Γάλλων γιατρών του νοσοκομείου La Pitié – Salpêtrière. Δεν συστήνουν φυσικά να παθιαστούμε όλοι με τη νικοτίνη. Διαπίστωσαν εντούτοις ότι μόλις το 5% των κορωνοϊόπληκτων είναι καπνιστές και μπήκαν σε σκέψεις. «Μήπως;». Ενα «μήπως» δίκοπο μαχαίρι. Γιατί, κι αν ακόμα τεκμηριωθεί η αντικορωναϊκή δράση της νικοτίνης, αυτό δεν την εξαγνίζει. Δεν αναιρεί τη βλαπτικότητά της.
Πόσοι θ’ αρπαχτούν από το «μήπως;» για ν’ αρχίσουν ή να ξαναρχίσουν το κάπνισμα, πάνω που το ’κοψαν με πόνο ψυχής, δεν θα το μάθουμε. Συχνά ο φόβος οδηγεί σε κινήσεις βαριά ανορθολογικές. Είπε λ.χ. όσα είπε ο Τραμπ, με θανάσιμη επιπολαιότητα, για τη «σωτήρια δράση» των ενέσιμων ή πόσιμων απολυμαντικών, και βρέθηκε και τρίτος περιδεής ανθρωπάκος να τον πιστέψει, στην Τουρκία αυτή τη φορά. Ηπιε απολυμαντικό, εμπιστευόμενος κοτζάμ πρόεδρο της Αμερικής, που δεν μπορεί, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Και πέθανε.
Στο ξεκίνημα της πανδημίας το κάπνισμα χαρακτηρίστηκε σύμμαχος του ιού. Τώρα διατυπώνεται από επιστήμονες η υπόθεση πως ίσως είναι σφοδρός αντίπαλός του. Μακάρι να ’ταν αυτή η μοναδική πηγή σύγχυσης. Δεκάδες οι θεωρίες συνωμοσίας και εκατοντάδες οι κακόβουλες ψευδείς ειδήσεις, προστίθενται στις πολλές αντιφατικές ανακοινώσεις των επιστημόνων και στις αλληλοσυγκρουόμενες συμβουλές τους, λ.χ. για τη μάσκα. Ετσι όμως το αίσθημα ανασφάλειας γίνεται βρόχος πνιγηρός. Που κάθε άλλο παρά τον χαλαρώνει η αίσθηση ότι για να αποφασιστεί η έξοδος από την καραντίνα, εδώ κι αλλού, σαν γνώμονας χρησιμοποιείται ένα κράμα επιστημονικών, οικονομικών, πολιτικών και πολιτικάντικων ή κομματωφελών κριτηρίων. Ποιο συστατικό θα επιβληθεί στη σύνθεση του κράματος, αυτό είναι το ερώτημα.