Ο τραμπισμός της Αριστεράς μας

Ο τραμπισμός της Αριστεράς μας

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην αρχή αμφέβαλλαν για την ύπαρξή του. Θεώρησαν υπερβολικές τις αντιδράσεις και ακόμη υπερβολικότερες τις εκτιμήσεις για τη μεταδοτικότητά του, κοινώς τη δύναμή του. Δεν θα διαλύσουμε τα πάντα για μια κοινή γρίπη. Ηταν το σύνθημα του Τραμπ, όπως και της παρ’ ημίν αντιπολίτευσης. Ως σήμερα, το πέρασμα της κοινής αυτής γρίπης έχει αφήσει στις ΗΠΑ, όπου κυβερνά ο Τραμπ, περισσότερους νεκρούς από όσους άφησαν τα δέκα χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ. Ευτυχώς σε εμάς η αντιπολίτευση είναι αντιπολίτευση και μπορεί να λέει ό,τι θέλει χωρίς να επηρεάζει τους αριθμούς.

Οταν άρχισαν να φθάνουν οι τρομακτικοί αριθμοί από τη διπλανή μας Ιταλία, ακόμη και οι πιο δύσπιστοι άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως η γρίπη δεν είναι τόσο κοινή. Και ενώ οι δικοί μας απολάμβαναν το δίκτυο ασφαλείας που είχε οργανώσει η κυβέρνηση, ο Τραμπ απολάμβανε την ασυλία του ακαταλόγιστου που έχει παραχωρήσει στον εαυτό του, και ας μετρούσε καθημερινά κρούσματα και νεκρούς. Και οι μεν και ο δε ήσαν πλέον αναγκασμένοι να αναγνωρίσουν την καταστροφική επέλαση της «γρίπης». Πλην όμως, δεν μπορούσαν να αφήσουν τον ιό, κοινώς τον εχθρό, χωρίς να προσπαθήσουν να εισπράξουν την πολιτική του υπεραξία. Ο Τραμπ άρχισε να δείχνει με το δάχτυλο κάποια εργαστήρια στη μακρινή Κίνα και οι δικοί μας, με λιγότερη δύναμη και σαφώς πιο περιορισμένη φαντασία, να θυμούνται κάποιες δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού που θέλουν να καταστρέψουν την οικονομία – από την οποία ζουν και πλουτίζουν κατά τα άλλα, όμως αυτά είναι λεπτομέρειες.

Κινητήριος δύναμη του «λαϊκισμού» είναι η οργή. Η πανδημία του κορωνοϊού μάς τον στέρησε. Δεν ξέραμε με ποιον να θυμώσουμε. Σε αυτό συνέβαλε ουσιαστικά και το ύφος της πολιτικής ηγεσίας, από τον Μητσοτάκη ώς τον Τσιόδρα. Είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια να μας καθοδηγούν άνθρωποι θυμωμένοι. Θυμηθήκαμε, επιτέλους, ότι μπορείς να διοικήσεις χωρίς να είσαι θυμωμένος. Λίγη ψυχραιμία χρειάζεται και λίγη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου. Ο ημιμαθής νομίζει ότι τα ξέρει όλα και φωνασκεί για να μην τον πάρουν είδηση. Ο Τσιόδρας ξέρει ότι δεν τα ξέρει όλα, διότι είναι σοβαρός επιστήμονας και παρακολουθεί τα πειραματικά δεδομένα για να αναπροσαρμόσει τις θέσεις του. Ο Μητσοτάκης εμπιστεύεται τον Τσιόδρα.

Θα έρθει και η ώρα της οργής. Με τόσες επιχειρήσεις κατεστραμμένες από την πανδημία, με τόσους ανέργους, θα ξεχάσουμε την απειλή του ιού, την οποία αντιμετωπίσαμε, επειδή ακριβώς την αντιμετωπίσαμε και δεν μας άφησε βαθιά τραύματα. Ο τραμπισμός της Αριστεράς δεν διαφέρει πολύ από τον καθαρόαιμο. Η διαφορά αφορά τα μεγέθη. Οι ΗΠΑ επηρεάζουν ολόκληρο τον κόσμο, ενώ η δική μας Αριστερά πλέον το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να ταλαιπωρήσει το κέντρο της Αθήνας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή