Ιδιαίτερα συγκινητικό το αφιέρωμα της κυριακάτικης «Καθημερινής» αλλά και η πλημμυρίδα αναμνήσεων από αναγνώστες μας για όλα αυτά που αναπολούμε από την εποχή πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Για μια στιγμή –που κράτησε εβδομάδες– πιστέψαμε ότι πολλά από αυτά που χαιρόμασταν «πριν» δεν θα τα συναντούσαμε ξανά. Ομως, να που η καραντίνα είναι πίσω μας(;) και η παλιά ζωή μάς περιμένει. Ας το ομολογήσουμε, πολλά μας έλειψαν από αυτή, αλλά και πολλά… όχι.
Σε ποιον έλειψε για παράδειγμα η πρωινή κίνηση; Ωραία δεν ήταν να κάνουμε τη «μετακίνηση 2» σε άδειους δρόμους; (Ή τη «μετακίνηση 6» χωρίς τον κίνδυνο να μας πατήσει κανένας βιαστικός εποχούμενος;). Για 40 ημέρες, οι αποστάσεις μεταξύ των διαφορετικών σημείων στην πόλη δεν ήταν ασαφείς, έρμαια των δεικτών του κυκλοφοριακού, αλλά συγκεκριμένες. Διαδρομές που στην παλιά μας ζωή κάναμε σε μισή ώρα, φτάσαμε να τις κάνουμε στη… μισή ώρα.
Το ίδιο και με το πάρκινγκ. Οχι, δεν μας έλειψαν οι γύροι στο τετράγωνο μέχρι να βρούμε μία θέση στάθμευσης, αυτό το τελετουργικό της μεγαλούπολης. Προσωπικά, χάρηκα πολύ που σταμάτησα να βλέπω τη γειτόνισσα να παρκάρει το αμάξι της κάθετα στο πεζοδρόμιο κλείνοντας τη δίοδο στους πεζούς. Πολύ φοβάμαι όμως ότι και αυτή η κανονικότητα θα επιστρέψει. Μαζί και οι τσακωμοί μας.
Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν μας έλειψαν ούτε όλες οι κοινωνικές μας συναναστροφές. Δεν νομίζω ότι κανείς μας αναπόλησε τον συνάδελφο που δεν λέει ποτέ καλημέρα. Ή την άλλη συνάδελφο που κάθε φορά που σε βλέπει σου λέει «πάχυνες» (λογικά και εκείνη θα πάχυνε στην καραντίνα).
Καλά ήμασταν χώρια. Μεταξύ μας, ξέρω πολλούς που μια χαρά έζησαν για ένα διάστημα χωρίς «επαγγελματικά δείπνα», «καλέσματα» και υποχρεώσεις. Πιο καλή η μοναξιά από άλλη μια βάφτιση… Στις περισσότερες γυναίκες επίσης δεν έλειψαν καθόλου τα ψηλά τακούνια, το καθημερινό βάψιμο και ο διαλογισμός μπροστά στην ανοιχτή ντουλάπα «τι να φορέσω;». Φόρμα, παντόφλες, ενυδατική και έξω από την πόρτα (δηλαδή στο σαλόνι).
Η φασαρία έξω από το παράθυρο, οι 48 καφέδες για να βγάλεις τη μέρα, το ξυπνητήρι, τα save the date, τα υποχρεωτικά σταυροφιλήματα, το καυσαέριο. Οχι δεν ήταν ιδανική η ζωή «πριν». Αλλά έτσι είναι η ζωή.