«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» ακουγόταν χθες απ’ άκρου εις άκρον της χώρας, καθώς μπήκαμε στη δεύτερη φάση της νέας πραγματικότητας που επέβαλε η πανδημία σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, θα το ξανακούσουμε τις επόμενες εβδομάδες, καθώς θα επαναδραστηριοποιούνται σταδιακά και άλλες κατηγορίες καταστημάτων και επαγγελματιών, ενώ παράλληλα θα μειώνεται ο φόβος του γενικού πληθυσμού. Επαναλαμβάνουμε, εφόσον όλα πάνε καλά, γιατί ο πλανήτης και εμείς μαζί του, συνεχίζει να αφουγκράζεται και να ψάχνεται…
Στο πλαίσιο της χαλάρωσης των μέτρων, το μεγάλο στοίχημα υγειονομικά και πολιτικά, είναι βεβαίως το άνοιγμα των σχολείων, έστω και όπως το σχεδίασε η κυβέρνηση. Το σκεπτικό πίσω από τη συγκεκριμένη απόφαση έχει λογική. Πρώτον, αφού δεν ισχύει πλέον το «μένουμε σπίτι», είναι βέβαιο ότι τα «εφηβάκια» θα συγχρωτίζονται πάλι στους δρόμους και στις πλατείες, οπότε τα ανοιχτά σχολεία όπου ελπίζεται ότι θα υπάρχει κάποιος έλεγχος, είναι μία λύση. Δεύτερον, είναι αναγκαίο να ξεκινήσει η προσπάθεια, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, επανόδου σε μία στοιχειώδη κανονικότητα, τόσο για λόγους οικονομικούς όσο και ψυχολογικούς. Υπό αυτήν την έννοια, οι τελευταίες μέρες της σχολικής χρονιάς προσφέρουν μία ευκαιρία για «τεστ», για να διαπιστωθεί πώς θα πρέπει να επανέλθουν τα παιδιά στον φυσικό χώρο τους τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει αναμφίβολα ρίσκο. Είναι διαφορετικό πράγμα οι κυβερνητικές αποφάσεις που εντάσσονται σε γενικές ανάγκες και γενικούς σχεδιασμούς και διαφορετική υπόθεση η εφαρμογή τους από την κάθε οικογένεια, που καλείται να αποφασίσει με φόβο και αγωνία αν θα στείλει το παιδί της στο σχολείο ή όχι. Οι επιστημονικές απόψεις διαφέρουν, με κάποιους ειδικούς να υποστηρίζουν ότι τα παιδιά προσβάλλονται πιο δύσκολα από τον κορωνοϊό και εξίσου δύσκολα τον μεταδίδουν, ενώ άλλοι είναι της άποψης ότι ο συγκεκριμένος ιός προσβάλλει και μεταδίδεται από τα παιδιά ακριβώς όπως και στους μεγάλους. Επισημαίνεται ότι η Μέρκελ έκανε πίσω στο άνοιγμα των σχολείων στη Γερμανία και ο Τριντό του Καναδά δήλωσε ότι το σκέπτεται αν θα στείλει τα δικά του παιδιά στο σχολείο…
Υπό αυτήν την έννοια, όλα τα παραπάνω είναι εύλογα και ουδείς, μη ειδικός, δικαιούται να πάρει θέση υπέρ ή κατά της κυβερνητικής απόφασης. Κανονικά ούτε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπρεπε να σπεύσει να εκμεταλλευθεί κομματικά και εκ των προτέρων το ενδεχόμενο της αύξησης κρουσμάτων στα σχολεία. Αλλά ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός, αυτό είναι το DNA του και δεν θα παύσει να συμπεριφέρεται λαϊκιστικά με τη σημερινή ηγεσία του… Την απάντηση, πάντως, θα τη δώσει το ποσοστό παρουσίας/απουσίας παιδιών και εκπαιδευτικών (αν τελικά ανοίξουν τα γυμνάσια και τα λύκεια, τα δημοτικά μάλλον αποκλείεται), αλλά και η ένταση της διασποράς στη νέα φάση. Το μόνο δεδομένο είναι ότι πολλοί γονείς πρέπει να επανέλθουν στις εργασίες τους και οι ηλικιωμένοι δεν είναι απομονωμένοι στα γηροκομεία στην Ελλάδα (ευεργετικό στην προηγούμενη φάση) και βρίσκονται αναγκαστικά σε επαφή με τα εγγόνια!