Τα σχέδια του Ερντογάν και οι κινήσεις της Ελλάδας

Τα σχέδια του Ερντογάν και οι κινήσεις της Ελλάδας

3' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε φέρνει στο προσκήνιο εκκλήσεις για ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση, συνεννόηση και συνεργασία, οι οποίες δεν περιορίζονται στη διαχείριση της πανδημίας που έχει πλήξει όλες τις χώρες, μικρές και μεγάλες, πλούσιες και φτωχές, αλλά επεκτείνονται και σε άλλους τομείς.

Δυστυχώς, κάποιοι δεν «πτοούνται» και επιμένουν σε μαξιμαλιστικά οράματα. Μιλούν για ανατροπές διεθνών συνθηκών, επιδιώκουν αλλαγές συνόρων ώστε αυτά να ανταποκρίνονται σε αυτά της καρδιάς τους.

Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ταγίπ Εντογάν δεν θα περιορισθεί, ούτε φυσικά θα εκλείψει. Και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα ή την Κύπρο, ούτε τα Βαλκάνια, τη Λιβύη ή τη Συρία.

Ακόμη και στην αντιμετώπιση της πανδημίας επιχειρεί να οικοδομήσει την εικόνα του παντοδύναμου ηγέτη μιας ανίκητης αυτοκρατορίας και αποδίδει σχεδόν μεταφυσικά χαρακτηριστικά στις δυνατότητες της Τουρκίας, διακηρύσσοντας εμφαντικά ότι η χώρα του είναι πιο ισχυρή από τον κορωνοϊό.

Η σταδιακή επιστροφή στην «κανονικότητα» σημαίνει και επιστροφή στη διαχείριση αυτού του δύσκολου γείτονα, όχι μόνον από τους αρμόδιους πολιτικούς και στρατιωτικούς, αλλά και από τους ακαδημαϊκούς, τους αναλυτές και τους δημοσιογράφους, στον βαθμό που οι τελευταίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και αποτελούν μέρος της εξίσωσης.

Τα μέτωπα είναι πολλά. Ο Ερντογάν επιδιώκει να προβάλει την ισχύ της Αγκυρας σε ολόκληρη την Ανατ. Μεσόγειο, αν και τίθεται το ερώτημα σε ποιο βαθμό θα το επιτρέψει αυτό η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας.

Στη Λιβύη συνεχίζεται η αστάθεια και το μόνο βέβαιο προς το παρόν είναι η αποφασιστικότητα της Τουρκίας να διαδραματίσει ρόλο στη διαμόρφωση του εσωτερικού σκηνικού της χώρας και να αξιοποιήσει την επιρροή της αυτή για τη δημιουργία ενός «άξονα» που θα της αποφέρει ενεργειακά, εμπορικά και γεωπολιτικά οφέλη.

Πέρα από τις βλέψεις του στη Λιβύη και στη Συρία, ο Ερντογάν συνεχίζει και τις προσεκτικά σχεδιασμένες προκλήσεις κατά της Αθήνας και της Λευκωσίας.

Παράλληλα, οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, και ειδικότερα την ενέργεια, μεταβάλλουν το σκηνικό σε ό,τι αφορά τις έρευνες ενεργειακών κολοσσών στην κυπριακή ΑΟΖ. Η αμερικανική ExxonMobil, η γαλλική Total και η ιταλική ΕΝΙ ανέβαλαν τις σχεδιαζόμενες για φέτος γεωτρήσεις.

Η σχέση Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας, όποια μορφή και αν έχει αυτή, αποτελεί μείζονος σημασίας παράμετρο στην εξίσωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πρέπει να τη διαχειρισθούμε προσεκτικά, να την αξιοποιήσουμε, αλλά με σχέδιο και αυτοσυγκράτηση.

Το ίδιο ισχύει και για την οριοθέτηση ΑΟΖ, αρχικά με την Ιταλία που βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά και με την Αίγυπτο και την Κύπρο, όπως και με την Αλβανία.

Η εμβάθυνση της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συνεργασίας, που θεωρητικά έχει διακομματική υποστήριξη, ενισχύει την Αθήνα, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα σε ποιο βαθμό, ειδικά όσο ένοικος του Λευκού Οίκου είναι ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ, στην προσωπική σχέση με τον οποίο έχει επενδύσει ο Τούρκος πρόεδρος.

Τα διλήμματα πολλά και οι επιλογές όχι εύκολες. Από τη διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού, που βρίσκεται σταθερά στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, και την κατάσταση στο Αιγαίο, με τις συνεχείς υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών, μέχρι το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στον σωστό χρόνο.

Τα σχέδια του Ερντογάν και οι κινήσεις της Ελλάδας-1

Ακόμη και στην αντιμετώπιση της πανδημίας ο Ερντογάν επιχειρεί να εμφανισθεί ως ο παντοδύναμος ηγέτης μιας ανίκητης αυτοκρατορίας.

Ολα αυτά επιτάσσουν μια πιο συνθετική προσέγγιση και όχι αποσπασματική και συγκυριακή, όπως έλεγε πρόσφατα και βαθύς γνώστης των θεμάτων. Και ισορροπημένη, θα πρόσθετα εγώ.

Γιατί το παζλ δεν περιλαμβάνει μόνο δύο παίκτες. Οι όποιοι σχεδιασμοί οφείλουν να στοχεύουν και στην ανάδειξη του ρόλου που αναλογεί στην Ελλάδα στην περιφερειακή σκακιέρα, όπου, εκτός ημών και της Τουρκίας, έχουν συμφέροντα και οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, αλλά και οι Ισραηλινοί.

​​​​Είναι προφανή τα οφέλη μιας κοινής, υπερκομματικής προσέγγισης, ώστε αυτή να χαρακτηρίζεται από συνέπεια και συνέχεια, κάτι που εκ των πραγμάτων θα της προσδώσει μεγαλύτερη ισχύ.

Τέλος, καθοριστικός θα είναι ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης. Μπορούν να υπηρετήσουν το καλώς νοούμενο εθνικό συμφέρον, εάν παρουσιάσουν στην κοινή γνώμη όλες τις πτυχές των ζητημάτων, και το πράξουν με νηφαλιότητα και ρεαλισμό. Γιατί οι συμφωνίες που αντέχουν στον χρόνο περιλαμβάνουν και συμβιβασμούς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή