Μεγάλη πρεμούρα στον Σύριζα. l Τέρμα οι «συναινετικές συμπεριφορές», l ούτε κιχ πια για «Προοδευτική Συμμαχία» και πράσιν’ άλογα, l οξύτατες αντιπολιτευτικές κορώνες, l αλλά ακόμη και γκρουπ νεολαίας του εξοικονομήθηκε για «παρέμβαση» στο υπουργείο Εργασίας. l Που χρόνια και ζαμάνια είχαμε να δούμε κατιτίς από τη νεολαία Σύριζα -αν υπάρχει ακόμα, λέγαμε. l Η πρεμούρα τους οφείλεται προφανώς σε ένα από τα δύο: l Είτε έχει πέσει πανικός μετά τις απανωτές δημοσκοπήσεις που l ακόμα και οι φίλιες l δείχνουν κάτι εικοσάρια «να!» διαφορά από τη Ν.Δ., l είτε οι συριζαίοι αποτιμούν τα εκ του κορωνοϊού οικονομικά προβλήματα ως τον από μηχανής θεό που θα τους βγάλει από την άχαρη θέση να κοιτούν άπραγοι την κυβέρνηση Μητσοτάκη να δρα. l Ενδεχομένως βέβαια συντρέχουν και τα δυο. l Εξ ου και παίρνουν φωτιά τα τόπια. l Με μπροστάρηδες στη δράση τα λαμπρά τέκνα της συριζαϊκής φάρας: l Ο Υπέρβολος, η Στρέβλα, τα δίδυμα Αμνησίτσα και Ξεκούτης l και σημαιοφόρος, με φωνές μεγάλες, ο πρωτότοκος Θράσος ο Απύθμενος. l
Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εκπαίδευση δεν θα έλεγες ότι διακρίνεται από στιβαρότητα. l Οχι πάντως από μεταρρυθμιστική πνοή. l Σημαντικά, ναι, υπάρχουν μέσα στα όσα μέχρι σήμερα έχουν γίνει ή εξαγγελθεί, l σκόρπια όμως, εμβαλωματικά. l Και, όχι, αυτό δεν οφείλεται στη δυσχερή, πολιτικά και οικονομικά, κατάσταση που μας έριξε το απροσδόκητο υγειονομικό βουνό που ανηφορίζουμε. l Τα δείγματα γραφής ήταν εύγλωττα ήδη προ κορωνοϊού. l Και ιδού, έρχεται τώρα στη Βουλή πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση, l αλλά αλλού και αργότερα, ακούμε, θα αντιμετωπίσουμε οξύτατα προβλήματα, l όπως η κόκαλα έχει «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών» l ή η εγκαταλειμμένη δεκαετίες τώρα επιμόρφωση και μετεκπαίδευσή τους. l «Το καλοκαίρι», διαβάζουμε στα ρεπορτάζ του Απόστολου Λακασά, θα έχουμε νομοσχέδιο για το κρίσιμο ζήτημα της επιλογής σχολικών συμβούλων, που θα αναλάβουν, λέει, και κρίσιμο ρόλο σε μια «επερχόμενη» l -και πολύ «δημιουργικής ασάφειας» απ’ ό,τι βλέπω- l αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. l Ολ’ αυτά όμως είναι ένα, ενιαίο, αδιαίρετο ζήτημα, πρώτιστης σημασίας για την υπερ-αναγκαία βελτίωση της εκπαίδευσης. l Και μόνο αυτή η σαλαμοποίηση τίποτε σοβαρό δεν προοιωνίζεται. l Αλλά και πολλές από τις επιμέρους ρυθμίσεις μοιάζουν άτολμες, αποκαρδιωτικές. l
Η Αξιολόγηση και η Επιμόρφωση. l «Αυτά τα δύο», μου γράφει Δάσκαλος με κατάθεση ζωής στην Παιδεία, «θα ήταν μια πρώτη αντιμετώπιση τυχάρπαστων ανθρώπων που βρέθηκαν από στραβού διαβόλου να διδάσκουν στη Μέση Εκπαίδευση, εντελώς ξεκαπίστρωτοι. l Ενα γενναιότερο και θαρραλέο βήμα θα ήταν να ξαναλειτουργήσει το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως -καλά εκάματε και υπενθυμίσατε πρόσφατα την προσφορά του. l Τρία τέτοια ΔΜΕ στην Ελλάδα θα ήταν απείρως χρησιμότερα από τις πανεπιστημιακές σχολές που φυτρώνουν σαν μανιτάρια στην έρμη γη της πατρίδας». l Αυτά όμως γίνονται μόνο όταν υπάρχει πραγματικό μεταρρυθμιστικό -όχι «όραμα», όχι λόγια παχιά: l Σχέδιο. l Ενα Σχέδιο για την Ανόρθωση της Εκπαίδευσης. l Υπάρχει; l
Σε μείζον ζήτημα ανήγαγαν οι ψοφοδεείς της ΟΛΜΕ και του Σύριζα την απευθείας μετάδοση μαθημάτων από την τάξη στους μαθητές εκείνους που για θεμιτούς λόγους δεν προσέρχονται στα σχολεία τους. l «Ψοφοδεείς»; l Η κωλοπετσωμένη συνδικαλαρία της ΟΛΜΕ και στελέχη των συριζαίων όπως ο Φίλης; l Οχι δα. l Αντιδρούν αγρίως σε κάτι που η κοινή λογική εκλαμβάνει ως Πρόοδο, διότι φοβούνται το άλλο που αυτομάτως θα συμβεί με τη «ζωντανή» μετάδοση του μαθήματος: l Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, φυσικά. l Η άτυπη μεν, αλλά άμεση και αδιάψευστη. l «Προοδευτικοί», αλλ’ όχι και βλάκες.