Η μεταμόρφωση της πλατείας Ομονοίας είναι ένα από τα θέματα των ημερών. Και δικαίως. Θα σταθώ σε δύο πτυχές του θέματος, που έχουν αξία και στο βάθος του χρόνου. Πρώτον, στην αποτελεσματικότητα της δημοτικής αρχής και δεύτερον, στην ιδιωτική χορηγία. Είναι ο συνδυασμός που μπορεί να δώσει έργο και να προσφέρει στους πολίτες και στην πόλη. Από τότε που διαλύθηκε ο «Δρομέας» για να αρχίσουν τα έργα κατασκευής του μετρό, πριν δηλαδή παραπάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, η Ομόνοια είναι ταυτόσημη με αρνητικά συναισθήματα και ένας τόπος προς αποφυγήν. Η παρακμή της είχε αρχίσει ακόμη νωρίτερα αλλά απογειώθηκε στη δεκαετία του ’90.
Η νέα διαμόρφωση δεν αρκεί για να απαλειφθούν τα μεγάλα θέματα της Ομόνοιας. Είναι όμως ένας επιταχυντής. Διαταράσσει μια θάλασσα ακινησίας και κωλυσιεργίας και προκαλεί ρεύματα. Η αβουλία και η ατολμία είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβούν σε μια πόλη. Και από αβουλία και ατολμία, άλλο τίποτε τα τελευταία χρόνια.
Η νέα Ομόνοια είναι έργο που θα κριθεί από τη χρήση του. Ηδη, όμως έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον. Αν δεν υπήρχε η ικανότητα και η δυνατότητα και η εμπιστοσύνη για την ιδιωτική χορηγία, η Ομόνοια όπως την ξέραμε και την αποφεύγαμε για δεκαετίες, θα εξακολουθούσε να είναι μαζί μας. Για αδιευκρίνιστο ακόμη χρονικό διάστημα. Συζητήσεις επί συζητήσεων στον αέρα είναι ο κανόνας για πολλά χρονίζοντα θέματα στην Αθήνα. Υπάρχουν εκκρεμότητες που παρατείνονται επί 40 και 50 χρόνια επειδή κανείς δεν αποφασίζει να κάνει κάτι.
Η νέα Ομόνοια καταφέρνει από την πρώτη κιόλας μέρα να γίνει προορισμός. Προκαλεί δηλαδή την περιέργεια. Ακόμη και αν θέλει κανείς να είναι αρνητικός (η κριτική που έχει ασκηθεί αφορά τη διαδικασία και την αισθητική), είναι γεγονός πως χιλιάδες άνθρωποι θα στηθούν να φωτογραφηθούν μπροστά στο νέο σιντριβάνι. Αυτό είναι δύναμη και αποτελεί επιτυχία. Είναι ένας τρόπος που οι πόλεις κινούνται.
Από εκεί και πέρα, πολλά θα μπορούσε να πει κανείς. Αλλά προσωπικά σέβομαι την αρχή, τη μέση και το τέλος. Δεν σέβομαι την ατέρμονη φιλολογία. Παραδόθηκε ένα έργο και η Ομόνοια βελτιώθηκε θεαματικά. Ας κάνουμε έναν απολογισμό σε ένα χρόνο από τώρα, όταν, όπως ελπίζουμε, ο τουρισμός θα έχει επανέλθει και όταν η φυσική τάξη των πραγμάτων θα έχει αποτιμήσει το έργο. Υπάρχει το ερώτημα, είναι καλύτερα ή χειρότερα τώρα;