Το είχε πει ο Λακάν: Η ζήλια του άνδρα που υποψιάζεται ότι η σύζυγός του τον απατά παραμένει παθολογική, ακόμη κι αν εκείνη όντως τον απατά. Διαστρέφοντας μόνο λίγο τον λακανικό κανόνα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η σπασμωδική κινητικότητα του «ανασχηματίσιμου» υπουργού παραμένει πολιτική σπατάλη, ακόμη και αν όντως κυοφορείται ανασχηματισμός που πρόκειται να τον εκπαραθυρώσει.
Για να το πούμε πιο απλά: Είτε τις ετοιμάζει ο πρωθυπουργός είτε όχι· είτε σκοπεύει να τις κάνει απόψε είτε το φθινόπωρο, οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα αλλάζουν ήδη τον βιορυθμό της κυβέρνησής του. Ο ανασχηματισμός είναι αβέβαιος. Ο φόβος του ανασχηματισμού είναι, όμως, ήδη μια πολύ ζωντανή πολιτική πραγματικότητα.
Την επίγνωση αυτών των παρενεργειών αποτυπώνει και η ίδια η ανακοίνωση του Μαξίμου, που περιέχει και την αλλόκοτη δημόσια παραίνεση προς τους υπουργούς να ασχοληθούν με το έργο τους. Ακόμη και αυτοί που ασχολούνται, όμως, θα πρέπει στο εξής να φαίνεται ότι ασχολούνται, αποδυόμενοι σε άτυπες προσωπικές καμπάνιες.
Η δεύτερη παρενέργεια την οποία έχει προκαλέσει η φιλολογία των ημερών είναι η σύνδεση του ανασχηματισμού με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Αν ο Μητσο-τάκης κάνει το ένα, λένε, δεν θα κάνει το άλλο. Που σημαίνει ότι, όσο δεν κάνει ανασχηματισμό, η σκιά των πρόωρων θα βαρύνει τη συμπεριφορά όχι μόνο των αντιπάλων του –που δεν μπορούν να κρύψουν τον εκνευρισμό τους– αλλά και των ίδιων των στελεχών του.
Εδώ ταιριάζει πάλι λίγος πειραγμένος Λακάν: Η πολιτική εκκρεμότητα χάσκει, ακόμη και αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός μέσα του την έχει επιλύσει. Οι διαψεύσεις βεβαιώνουν μόνο την αβεβαιότητα.