Το είπε για να ελαφρύνει τη θέση του. Αυτό που ήθελε να πει, αποκαλύπτοντας ότι νοικιάζει αντί «περίπου 5,5 ευρώ το τετραγωνικό» τα σπίτια του σε οργάνωση που φροντίζει για τη φιλοξενία προσφύγων, ήταν ότι δεν είναι στυγνός εισοδηματίας. Αυτό που ήθελε να πει ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι ότι καταφέρνει να συνδυάζει τις αριστερές ευαισθησίες με ηθικές επενδύσεις. Κάνει καλές τιμές για καλό σκοπό. Στην πραγματικότητα, όμως, παρέσχε επιχειρηματολογία για το αντίθετο: Εδωσε τροφή στην άποψη ότι πίσω από τα ανθρωπιστικά προτάγματα της Αριστεράς κρύβεται μια κερδοσκοπική μηχανή. Προκειμένου να βρει ίσκιο να κρυφτεί από την κατακραυγή, όπλισε όσους διακινούν την ισοπεδωτική δοξασία ότι οι πρωτοβουλίες για υποδοχή και στέγαση των προσφύγων είναι σκέτη «μπίζνα».
Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί ότι η επένδυση του ευρωβουλευτή το 2018 σε ακίνητα του υποβαθμισμένου κέντρου δεν είναι άσχετη με την πληροφόρηση που ο ίδιος είχε εκ της θέσεώς του για τη ζήτηση λόγω προσφυγικού. Την ώρα που πολλοί Αθηναίοι προσπαθούσαν να ξεφορτωθούν κληρονομημένα διαμερίσματα στην Αχαρνών ή στη Λιοσίων, ένας αξιωματούχος είχε προνομιακή θέα στην «ανθρωπιστική» αγορά, που θα του εξασφάλιζε απόδοση, μέχρι το Airbnb να εξαπλωθεί και στο δυτικό «ημισφαίριο» του κέντρου.
Η απόπειρα του Δημήτρη Παπαδημούλη να προικίσει το επενδυτικό του χαρτοφυλάκιο με πολιτικό επίχρισμα καθιστά την περίπτωσή του ακόμη βαρύτερη για το κόμμα του.
Δεν είναι πια απλώς ένας σύντροφος που πλουτίζει, παρότι αριστερός. Είναι ο πρώτος που αυτοσυστήθηκε ως κάποιος που πλουτίζει επειδή είναι αριστερός.