Σχεδόν ένα μήνα μετά την ισχυρή νίκη της Ν.Δ. τον Ιούλιο του 2019, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως πέρασε στη Βουλή την άρση του ασύλου στα ΑΕΙ – μια «εύκολη» ρύθμιση για μία δυνατή, φρέσκια κυβέρνηση και αφού πανεπιστημιακοί, φοιτητές, κοινή γνώμη είχαν απαυδήσει από τη συνεχή κακοποίηση του ασύλου από μειοψηφικές ομάδες.
Κατόπιν παρουσίασε σύστημα αξιολόγησης και χρηματοδότησης των ΑΕΙ, χωρίς αντιδράσεις και αυτή τη φορά, καθώς η ρύθμιση είχε «προίκα» τη δουλειά της Μαριέττας Γιαννάκου και της Αννας Διαμαντοπούλου και τα πανεπιστήμια γνώριζαν από προγραμματικές συμφωνίες και δείκτες χρηματοδότησης.
Πρώτες νύξεις αντίδρασης εισέπραξε η κ. Κεραμέως στη συνάντησή της με την ΟΛΜΕ στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν η ΔΑΚΕ άφησε να εννοηθεί προς τα μέλη της ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μετατίθεται και δεν υπάρχει λόγος συνδικαλιστικής ετοιμότητας… Στην ερμηνεία που έγινε στις δηλώσεις των συνδικαλιστών, η κ. Κεραμέως ήταν κάθετη πως η αξιολόγηση θα προχωρήσει. Από την άλλη, όλοι στην πολιτική γνωρίζουν τις πρακτικές και τον στοχευμένο επικοινωνιακό λόγο των συντεχνιών. Εν μέσω αναστολής λειτουργίας των σχολείων, η ταχύτητα με την οποία οργανώθηκε η τηλεκπαίδευση έκρυβε πολλές ώρες δουλειές από την ίδια και τους συνεργάτες της.
Η πρώτη πολιτική ήττα για την κ. Κεραμέως κατεγράφη στην απόφασή της για δυνατότητα ζωντανής μετάδοσης των μαθημάτων από την τάξη για όσους μαθητές γυμνασίου και λυκείου απουσιάζουν. Στην απόφαση οι συνδικαλιστές αντέδρασαν με οξύτητα –ακόμη και η ΔΑΚΕ–, το ίδιο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αδυνατώντας να υπάρξει σύγκλιση, η κ. Κεραμέως την περασμένη εβδομάδα δήλωνε στη Βουλή πως «δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω», αλλά λίγες ημέρες μετά μίλησε περί προαιρετικότητας του μέτρου. Πολιτικό φιάσκο.
Η κ. Κεραμέως ξόδεψε πολιτικό κεφάλαιο σε ένα θέμα ήσσονος σημασίας, σε μία κρίσιμη στιγμή για το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην Παιδεία. Σε λίγες ημέρες η υπουργός έχει δηλώσει ότι θα καταθέσει νομοσχέδιο για την αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών και την Τράπεζα Θεμάτων. Ζητήματα στα οποία όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, με διαφορετική πολιτική επιχειρηματολογία, αντιτίθενται. (Υπενθυμίζω τα του περασμένου Φεβρουαρίου…).
Η εμπειρία των καμερών είναι νωπή. Και το υπουργικό φιάσκο επιβεβαίωσε ότι ο εκάστοτε υπουργός δεν διαμορφώνει μόνος τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού.