«Δεν μπορώ να αναπνεύσω»

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ηνωμένες Πολιτείες και Ιράν; Μα η μέρα και η νύχτα. Με τους επίσημους κάθε χώρας να κρατούν για λογαριασμό της τις αρετές της μέρας και του Φωτός, και να χρεώνουν στην άλλη τα γνωρίσματα της νύχτας και του Σκότους. Ο συνήθης μανιχαϊσμός, που εκβιάζει τους υπόλοιπους να στρατευτούν με όρους θρησκευτικής πίστης, όχι γνώμης θεμελιωμένης στη γνώση. Στο ζήτημα των πυρηνικών λ.χ., φάνηκε κάποια στιγμή ότι ορισμένοι Ευρωπαίοι δεν παρασυμφωνούν με τη στάση των τραμπιστών. Η δειλή διαφωνία τους ωστόσο δεν θα ωριμάσει ποτέ σε αποφασισμένη εναντίωση στον αλαζόνα υπερσύμμαχο. Το πολύ πολύ να ενσωματωθεί στα γνωστά πακέτα ιδιοτελών δοσοληψιών. «Σου δίνουμε το Ιράν. Δώσε μας ολίγην Λιβύην».

ΗΠΑ και Ιράν, κράτη αντίθετα κατά τα λοιπά, συνέκλιναν τούτες τις μέρες στην εθιμική βαρβαρότητα κατά αδυνάμων και στη θεσμική της ανοχή. Στο Ιράν ένας πατέρας αποκεφάλισε με δρεπάνι την κόρη του, τη Ρομίνα Ασράφι, για «λόγους τιμής», γνωστούς σε όλα τα μέρη του κόσμου, οπουδήποτε η γυναίκα «είναι του αντρός της και του πατρός της», των τιμοκρατών νέου τύπου. Σχεδόν παντού, όσοι σκοτώνουν «για την τιμή τους» αντιμετωπίζονται από την κοινωνία και τη Δικαιοσύνη με κατανόηση και ανοχή, αποτυπωμένες και στις μικρές ποινές. Ετσι και στο Ιράν: ο ισλαμικός ποινικός κώδικας προβλέπει ότι όποιος σκοτώσει την κόρη του φυλακίζεται για τρία έως δέκα χρόνια. Για τους υπόλοιπους δολοφόνους προβλέπεται η θανατική ποινή.

Στη Μινεάπολη ένας λευκός αστυνομικός πίεζε με το γόνατό του έναν σαρανταεξάχρονο μαύρο, ύποπτο λέει, στριμωγμένο ανάμεσα στην άσφαλτο και στο εκατό. Κι όσο προσπαθούσε ο Τζορτζ Φλόιντ να κρατηθεί από τη ζωή με τη φωνή του και μόνο, με την παράκλησή του, «δεν μπορώ να αναπνεύσω», αυτό, τίποτ’ άλλο, τόσο ασφυκτικότερα πίεζε ο ένστολος. Ωσπου έπνιξε έναν άνθρωπο που καν δεν αντιστάθηκε. Ακολούθησαν τα συνηθισμένα. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, δηλώσεις για «αυτοσυγκράτηση» και υποσχέσεις για διερεύνηση του επεισοδίου.

Ο δολοφόνος αστυνομικός αποπέμφθηκε. Δεν φυλακίστηκε όμως. Ετσι συνηθίζεται, διότι η ίδια η ρατσιστική αστυνομική βία εναντίον μαύρων είναι ένα γερό έθιμο, που έχει επιβάλει και το δίκαιό του. Το 2014 ο αστυνομικός Ντάνιελ Πανταλέο σκότωσε με κεφαλοκλείδωμα τον Ερικ Γκάρνερ, που τον έκρινε ύποπτο επειδή ήταν μαύρος. «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», αυτό φώναξε τότε, έντεκα φορές, ο Γκάρνερ. Μάταια. Εξι χρόνια μετά, δεν έχει ασκηθεί καμία δίωξη κατά του δολοφόνου του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή