Οπου λοιπόν αποδεικνύεται ορθή η αρχική απόφαση του πρωθυπουργού να μη συμπεριλάβει υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής στην πρώτη κυβέρνησή του. Με την αναθεώρηση της άποψής του, στον ανασχηματισμό του Γενάρη, και την επανίδρυση του εν λόγω υπουργείου, απλώς έθεσε σε λειτουργία μια μηχανή παραγωγής λαθών, αστοχιών, ατοπημάτων και όλων των συνωνύμων. Ωσπου να φτάσουμε στο προσώρας τελευταίο, που το αποκάλυψε προχθές στην «Κ» η Τάνια Γεωργιοπούλου, προηγήθηκαν πολλά θλιβερά, υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του κ. Νότη Μηταράκη.
Για να γιορτάσει τον πρώτο μήνα της θητείας του, ο κ. υπουργός ανέθεσε στα ΜΑΤ να υλοποιήσουν την απόφασή του για τη δημιουργία κλειστών προσφυγικών κέντρων στη Λέσβο και τη Χίο. Και τα ΜΑΤ την ξ-υλοποίησαν. Ξυλοκόπησαν τους νησιώτες, τους έβρισαν σαν τουρκόσπορους, τους φλόμωσαν δακρυγόνα και ξεθύμαναν καταστρέφοντας αυτοκίνητα. Ενστολοι χούλιγκαν. Εσχάτως η λαθοπαραγωγική μηχανή ανέβασε ταχύτητα. Κατ’ αρχάς ο κ. Μηταράκης, τιμώντας τα προεκλογικά περί ακομμάτιστης αξιοκρατίας, δώρισε τη διοίκηση των νέων «δομών φιλοξενίας» με βάση το δόγμα του ημετερισμού. Και καλά τα «δικά μας παιδιά», αποτυχόντες υποψήφιοι σε εθνικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές. Ηταν ανάγκη να διαλέξει και κομματικούς εκπεφρασμένων ακροδεξιών απόψεων ή άλλους που διαδήλωναν κατά της ίδρυσης δομής στην περιοχή τους;
Επιτυχία δεύτερη: Χωρίς κανένα σχέδιο κατά νουν, ο υπουργός αποφάσισε ότι όσοι αλλοδαποί έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες, περί τις 15.000, πρέπει να φύγουν από τις δομές. Να πάνε πού; Πρόβλημά τους. Την τρίτη επιτυχία την αναγνώρισε με θαυμασμό διεθνής οργανισμός, διαβαθμισμένο έγγραφο του οποίου αποκάλυψε προχθές η «Κ». Ο θαυμασμός αφορά: α) την υπουργική αδράνεια, λόγω της οποίας χάνονται ευρωπαϊκά κονδύλια· β) την εγκαθίδρυση ενός «παράλληλου συστήματος» με μετακλητούς υπαλλήλους, που «δεν γνωρίζουν το αντικείμενο»· γ) τις «εν κρυπτώ κινήσεις» του υπουργείου, χωρίς συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες· δ) την απώλεια της εμπιστοσύνης των Βρυξελλών· και ε) τις «σοβαρές ενδείξεις για κακοδιαχείριση ή και οικονομικές ατασθαλίες στα έργα που πραγματοποιούνται». Στη Μαλακάσα λ.χ. το μέσο κόστος είναι 3.900 ευρώ ανά ωφελούμενο, «λόγω βιασύνης», ενώ σε ανάλογο έργο, επίσης επείγον, ήταν μόλις 270 ευρώ.
Ο κ. Μηταράκης απάντησε πώς «έχει άγνοια του εγγράφου». Ενα επιπλέον λάθος. Το θέμα δεν είναι αν γνωρίζει το έγγραφο αλλά τι έχει να πει για τα καταγγελλόμενα.