Και η έγνοια για τη γλώσσα πού, κυρία Κεραμέως, κύριε Μητσοτάκη; l Πού, στον περί πολλών και αναγκαίων για την εκπαίδευση νόμο που ψηφίσατε αυτές τις μέρες στη Βουλή; l Το πρόβλημα της γλωσσικής κακουχίας, που έχει απλωθεί σαν ψώρα στη χώρα, πώς το αντιμετωπίζει αυτός ο νέος νόμος; l
Κηλίδες κακής εκπαίδευσης τις βλέπεις παντού στην κοινωνία μας, στην καθημερινότητα, τον τρόπο σκέψης, τη συμπεριφορά μας ως ιδιωτών και ως πολιτών. l Αλλά το πρώτο, το γενικό, το πάνδημο κακό της κατρακύλας που πήρε η εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες αναγνωρίζεται στη γλώσσα που μιλάμε. l Ελληνικά της αφασίας και της εκβαρβάρωσης. l Φαινόμενο το οποίο οφείλεται σε πολλές αιτίες, αλλά πρωτίστως στο σχολείο. l Διότι αν στο σχολείο γινόταν αποτελεσματική διδασκαλία της γλώσσας, δεν θα άκουγες τον τηλεπαρουσιαστή, τον δημοσιογράφο, τον καθηγητή l (ακόμα και πανεπιστημίου…) l τον πολιτικό, τον καλλιτέχνη και τον Αθηνών και πάσης Ελλάδος ιθαγενή να εκσφενδονίζει μιλώντας βατράχια. l Ολοι αυτοί, ιδίως οι τηλεμφανιζόμενοι και οι ραδιομιλούντες διασπείρουν, κατά κανόνα, λάθος γλώσσα και έχουν τις ευθύνες τους. l Ναι, αλλά εν αρχή ην το σχολείο. l
Και ως προς την αλυσιτελή διδασκαλία της γλώσσας λαμβάνετε, κύριε Μητσοτάκη, μηδέν μέτρο στο νέο νόμο. l Που έχει μεν πολλά καλά (και κάποια ελλιποβαρή), αλλά είναι βαριά ανάπηρος γιατί του λείπει το τιμιότερο: l Πώς θα βελτιωθεί δραστικά l –με δέσμη βραχυμεσοπρόθεσμων και συνεργών μέτρων– l η κραυγαλέως αναποτελεσματική διδασκαλία της γλώσσας μας στα σχολεία. l
«Χρειάζονται όχι τα Λατινικά, αλλά η καθαρεύουσα!» αναφωνεί στο ομότιτλο άρθρο του στην κυριακάτικη «Κ» ο καθηγητής Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος. l Δεν διαφωνώ, όσο κι αν τα Λατινικά, όσα έμαθα, φάνηκαν χρήσιμα στη ζωή μου. l Βέβαια είχα μάθει και την καθαρεύουσα, αν και υπέρμαχος της δημοτικής. Εκεί πάντως που συμφωνώ εκατό τοις εκατό είναι με την κατάληξη του άρθρου του: l «…τη δημοτική τη μαθαίνουμε πλημμελώς, ενώ την καθαρεύουσα καθόλου. Αυτό χρειάζεται επειγόντως να αλλάξει!». l Ιδίως αυτό το «πλημμελώς» πρέπει ν’ αλλάξει – για τη γνώση της καθομιλουμένης. l Αν το «πλημμελώς» γίνει τουλάχιστον «επαρκώς», η γνώση των αναγκαίων από την καθαρεύουσα θα είναι οπωσδήποτε μέσα. l
(Τον καιρό αυτό διαβάζω l –εμβρόντητος, όσο κι αν ήξερα…– l το συγκλονιστικό βιβλίο του καθηγητή Γ. Θ. Μαυρογορδάτου για την εμπειρία του ως φοιτητή αλλά και ως καθηγητή στο ελληνικό πανεπιστήμιο. l «Αναμνήσεις ενός μολυβένιου στρατιώτη», εκδόσεις Πατάκη. l Δωρεάν θα έπρεπε να διανέμεται τουλάχιστον στους φοιτητές). l
Δεν το ’χα πει; l Ακριβά πληρώνει τώρα η κυβέρνηση τον αδέξιο χειρισμό «του κόσμου του πολιτισμού» στα επιδόματα για το «κλείσιμο» λόγω πανδημίας. l Προσπαθώντας τώρα το υπουργείο Πολιτισμού να μαζέψει τον λεκέ, επιχορηγεί, l εκτός διαφόρων άλλων, l και το ελεύθερο θέατρο – με δύο εκατομμύρια, αντί για το προγραμματισμένο ένα. l Καλώς πράττει, με την ανεργία να δαγκώνει άγρια το θέατρο, l αλλά ο μακρύς κατάλογος των επιχορηγουμένων είναι – καλά. l Ασταναπάν. l Να γελάς και να κλαις. l
Αλλά η σεπτή επιτροπή του ΥΠΠΟ για τις επιχορηγήσεις δεν παραλείπει να σημειώσει στο σκεπτικό της l «την ανησυχία της για την απουσία, από τις περισσότερες προτάσεις, της έμφασης στην έρευνα και την ανάπτυξη νέων εκφραστικών μέσων». l «Ανησυχεί», ενώ είναι κάτι φυσιολογικό. l Καθότι ου παντός πλειν ες Κόρινθον. l Οχι όμως, εκεί: «έμφαση» στη μοντερνιά. l Η εκβιαστική τακτική και άλλων μονομανών με τη «νεωτερικότητα» φορέων – Φεστιβάλ Αθηνών, Ωνάσεια Στέγη κ.ά. l Πιες γάιδαρε αγιασμό, να σε επιχορηγήσω. l Εξ ου και πολλά πλέον τα «νεο»ουγκανίσματα επί σκηνής.