Πλην της στρατιωτικής και αστυνομικής θωράκισης ένα άλλο πανίσχυρο αποτρεπτικό «τείχος» χτίζεται στον Εβρο, με «υλικό» τις μεγάλες, γεωπολιτικής σημασίας, αμερικανικές, κυρίως, επενδύσεις, που (θα) κάνει τον Ερντογάν να σκεφθεί δύο και τρεις φορές να επιχειρήσει μία, ούτως ή άλλως παράτολμη, επιθετική ενέργεια στην ξηρά.
Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα κ. Τζέφρεϊ Πάιατ στη συνέντευξή του στην «Κ» της Κυριακής και στον Βασίλη Νέδο διεμήνυσε (για μία ακόμα φορά) πως η χώρα του αναπτύσσει ισχυρά επενδυτικά συμφέροντα στη Θράκη, τα οποία φυσικά δεν πρόκειται να αφήσει απροστάτευτα στις όποιες τουρκικές ορέξεις.
Οπως είπε, η δημιουργηθείσα από το Κογκρέσο, για να δώσει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ ένα εργαλείο απέναντι στους μεγάλους ανταγωνιστές της, Διεθνής Επιχείρηση Οικονομικής Ανάπτυξης (DFC) έχει ως προτεραιότητα ολόκληρο το πλέγμα έργων γύρω από την Αλεξανδρούπολη, την ιδιωτικοποίηση λιμένων, το FSRU (αμερικανικό υγροποιημένο σχιστολιθικό αέριο), τον υπόγειο αποθηκευτικό χώρο της Καβάλας, την ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας Οδού.
«Η DFC έχει σαφή εντολή να εργαστεί και στα δυτικά Βαλκάνια, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Αλεξανδρούπολη είναι τόσο σημαντική. Επειδή τα έργα εκεί συνδέονται με πράγματα όπως η διασύνδεση φυσικού αερίου με τη Βόρεια Μακεδονία, η προοπτική μεταφοράς φυσικού αερίου στη Σερβία», πρόσθεσε.
Εχουμε και λέμε: Στην Αλεξανδρούπολη θα φτάνει το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο, για να φεύγει, μέσω του κάθετου αγωγού IGB, προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Στη Ροδόπη κατασκευάζεται (και) με αμερικανικά κεφάλαια γιγαντιαίο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από φυσικό αέριο. Από τον Εβρο διέρχεται ο αγωγός TAP που φέρει στην Ευρώπη αζέρικο αέριο υπηρετώντας τα σχέδια ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία. Μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σχεδιάζονται η παράκαμψη των στενών του Βοσπόρου και η απρόσκοπτη στρατιωτική πρόσβαση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ διά του «χερσαίου Ελλήσποντου», της σιδηροδρομικής σύνδεσης Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάς δηλαδή, στη Μαύρη Θάλασσα και στην επίφοβη ουκρανική κρίση. Είναι λοιπόν για τους Αμερικανούς «πολλά τα λεφτά» για να αφήσουν τον Ερντογάν να κάνει καμιά «κουταμάρα» στο ποτάμι και να χαλάσει τον απλωμένο επενδυτικό «τραχανά» τους.
Ακόμα και αν το αποτολμήσει όμως, εμείς είμαστε εκείνοι που θα πολεμήσουμε και γι’ αυτό πρέπει να προετοιμαζόμαστε για παν ενδεχόμενο.