Σκληρό το αφεντικό

3' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με το πιο αποφασιστικό ύφος που διαθέτει στην πλούσια γκάμα του, μα πάντα εντός των ορίων της ευπρέπειας που χαρακτηρίζει τον λόγο του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας απέκλεισε το ενδεχόμενο ανασχηματισμού της κυβέρνησης: «Δεν υφίσταται κανένα θέμα ανασχηματισμού», είπε με τρόπο που δεν άφηνε αμφιβολία ότι θα ήθελε πολύ να μας πείσει. Είναι οπωσδήποτε αξιέπαινος ο επαγγελματισμός του Στ. Πέτσα. Ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν θα μπορούσε να έχει πει οτιδήποτε άλλο. (Τουλάχιστον μέχρι λίγο προτού ανακοινώσει τη νέα σύνθεση της κυβέρνησης…) Ωστόσο, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι στο συγκεκριμένο θέμα ισχύει η θέση που εξέφρασε ο Γιώργος Γεραπετρίτης.

Ο υπουργός Επικρατείας, η δήλωση του οποίου προηγήθηκε χρονικά της διάψευσης, ουσιαστικά ανήγγειλε διορθωτικό –όχι σαρωτικό– ανασχηματισμό, κάποια στιγμή μετά την 1η Ιουλίου. Κάτι περισσότερο θα ξέρει αυτός, είμαι βέβαιος, καθώς εκ του ρόλου του στην κυβέρνηση μπορεί να γνωρίζει καλύτερα (και να επηρεάζει) τις σκέψεις του πρωθυπουργού για το ζήτημα. Θυμίζω, σχετικώς, ότι ο Γεραπετρίτης ήταν εκείνος που ανέλαβε να ανακοινώσει τηλεφωνικώς στα στελέχη της Ν.Δ. τις θέσεις που τους προσφέρονταν στην κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.

Επιπλέον, οι προθέσεις που ανήγγειλε ο Γ. Γεραπετρίτης βρίσκονται απολύτως μέσα στη σφαίρα του λογικού και του εφικτού – για να μην πω του επιβεβλημένου. Συγκεκριμένα, υπάρχουν σήμερα υπουργοί που σωρεύουν γκάφες, όπως και άλλοι οι οποίοι μπορεί μεν να μη βλάπτουν, αλλά δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικοί εκεί όπου χρειάζονται αποτελέσματα. Ισως ακόμη χειρότερα, υπάρχει περίπτωση υφυπουργού (δεν μου επιτρέπεται να πω όνομα…) που αντιπολιτεύεται κανονικά την κυβερνητική πολιτική την οποία υπηρετεί ο υπουργός του! Θέλω να πω, με όλα αυτά παραπάνω, ότι οι στοχευμένες αλλαγές είναι απαραίτητες στην κυβέρνηση, εφόσον το ζητούμενο είναι η αποδοτικότητά της σε έργο. Εξάλλου, ένας χρόνος δεν συμπληρώνεται από τον σχηματισμό της; Τι παράπονο μπορεί να έχει κάποιος όταν του έχει δοθεί ένας ολόκληρος χρόνος να αποδείξει τη χρησιμότητά του;  

Εντούτοις, η κατηγορηματική διάψευση του Πέτσα με πέντε λέξεις («δεν υφίσταται κανένα θέμα ανασχηματισμού») δεν είναι απαραιτήτως αντιφατική με την αναγγελία του Γεραπετρίτη. Μη σας πω κιόλας ότι είναι συμπληρωματική: αρκεί να προσθέσεις μια έκτη λέξη, την οποία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέφυγε: «τώρα». Ωστόσο, πιστεύω ότι την εννοούσε, αλλά την παρέλειψε χάριν λακωνικότητος και ως ευκόλως εννοούμενη. Το υποστηρίζω με τόση βεβαιότητα επειδή δεν μπορώ να υποθέσω ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πιστεύει, νομίζει ή φαντάζεται ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ανασχηματισμός της κυβέρνησης! Κάτι τέτοιο θα ήταν τελείως κουτό από πλευράς ενός τόσο έξυπνου ανθρώπου.

Αυτό που κατάλαβε ο πρωθυπουργός από τη διαχείριση των πρόσφατων κρίσεων και την ανταπόκριση της κοινής γνώμης είναι ότι η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησής του μετρά πολύ περισσότερο για τον κόσμο από τις εσωτερικές ισορροπίες της κυβέρνησης. Αυτός θα είναι, λοιπόν, ο γνώμονας του διορθωτικού ανασχηματισμού, που θα έλθει κάποια στιγμή μετά την 1η Ιουλίου. Λίγο μετά τη συγκεκριμένη ημερομηνία; Πολύ μετά; Κανείς δεν ξέρει, πλην ελαχίστων στενών συνεργατών του Κυριάκου – που ανάμεσά τους είναι ο Γεραπετρίτης, για να μην ξεχνιόμαστε.

Επομένως, η αντιφατικότητα των δύο θέσεων είναι φαινομενική. Γεραπετρίτης και Πέτσας λειτουργούν όπως το καρότο και το μαστίγιο – χωρίς να ξέρω, ομολογουμένως, ποιον ρόλο ακριβώς θα ανέθετα στον καθένα τους. Πάντως, οι θέσεις τους  ανοίγουν μια συζήτηση που είναι λογικό να εμπνέει στα μέλη της κυβέρνησης εξίσου τον φόβο της αποπομπής όσο και την ελπίδα της παραμονής. Υπό την έννοια αυτή, λοιπόν, το φάσμα του ανασχηματισμού λειτουργεί ως κίνητρο αποδοτικότητας.

Εδώ υπάρχει, βέβαια, ο αντίλογος ότι ο επικρεμάμενος φόβος μπορεί να οδηγήσει μια κυβέρνηση στην εντελώς αντίθετη από την επιδιωκόμενη κατεύθυνση, δηλαδή στην παραλυσία: αυτό που με τόση γραφικότητα εκφράζει η διατύπωση «να κατεβάσουν τα μολύβια». Ετσι είναι, αλλά όχι για αυτή την κυβέρνηση. Ο φόβος λειτουργεί παραλυτικά σε κυβερνήσεις αδύναμες· αυτή, αντιθέτως, επιβραβεύεται από τον κόσμο με ποσοστά δημοτικότητας εντυπωσιακά. Οσο η δυναμική και η δημοτικότητα της κυβέρνησης παραμένουν ψηλά, κάθε φιλόδοξος πολιτικός (δηλαδή όλοι) θέλει να είναι μέσα στην κυβέρνηση και όχι έξω. Συνεπώς, ο φόβος –και ιδίως όταν σερβίρεται με τη μειλιχιότητα του Γεραπετρίτη– κινητοποιεί.

Κάτι άλλο που τη διαφοροποιεί από τον κανόνα είναι ότι, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, αυτή η κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει σοβαρή αντιπολίτευση. Για την ακρίβεια, η αξιωματική αντιπολίτευση δίνει την εντύπωση ότι απλώς φέρει εις πέρας έναν ρόλο μόνο, επειδή είναι υποχρεωμένη να το κάνει. Μόλις την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, στην ώρα του πρωθυπουργού, ο Μητσοτάκης εξευτέλισε τον Τσίπρα για την άγνοιά του στα βασικά οικονομικά στοιχεία. Η αντιπολίτευση είναι στην πραγματικότητα αρωγός της κυβέρνησης.

Αν ισχύει ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι και ερμηνεύω τη συζήτηση περί ανασχηματισμού και τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί, τότε ο Κυριάκος είναι πραγματικά σκληρό αφεντικό. Αλλά αυτό ήταν γνωστό, διότι κατ’ αρχάς έτσι είναι πρώτα με τον εαυτό του. Οπότε θα όφειλαν να το γνωρίζουν όσοι δέχθηκαν την τιμή της υπουργοποίησης…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή