Φασισμός σημαίνει δεν ανέχομαι το διαφορετικό, τη διαφορετική άποψη, τον διαφορετικό τρόπο ζωής. Μακαρθισμός σημαίνει ότι στοχοποιώ όποιον διαφωνεί με τις ιδέες μου και τον δαιμονοποιώ. Είχαμε δεξιό και αριστερό μακαρθισμό σε αυτή τη χώρα. Οι «πατριώτες» έβαζαν με ευκολία την ταμπέλα του προδότη σε όποιον είχε άλλη άποψη. Οι «επαναστάτες» έκαναν το ίδιο στους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Η ιδεολογική απόσταση ήταν μεγάλη μεταξύ τους, αλλά η μέθοδος διασυρμού του αντιπάλου δεν άλλαζε.
Αποτέλεσμα; Ο τόπος να παρασύρεται σε πλαστές πραγματικότητες γιατί κανείς δεν τολμούσε να πει την αλήθεια. Οι λίγοι πολιτικοί που το τόλμησαν έχουν ως μόνη παρηγοριά την υστεροφημία τους. Σήμερα είναι απίθανα πιο δύσκολο να πεις τη γνώμη σου χωρίς τον φόβο της ακραίας διαπόμπευσης.
Η ενημέρωση βρίσκεται ανάμεσα σε επικίνδυνες Συμπληγάδες. Το αριστερό και το δεξιό έχουν ξεπερασθεί. Εχουμε από τη μια τη στρατοχωροφυλακή της πολιτικής ορθότητος, έτοιμη να κρεμάσει στα μανταλάκια όποιον την ενοχλεί. Αντί για γκιλοτίνα, οι σύγχρονοι Ροβεσπιέροι έχουν βρει το τρόλινγκ, τη δολοφονία χαρακτήρων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το φαινόμενο είναι ακόμη περιορισμένο στα μέρη μας. Παγκοσμίως, ξέφυγε. Το γκρέμισμα των αγαλμάτων είναι ένα μικρό δείγμα. Από την άλλη, έχουμε το κτήνος του ακροδεξιού λαϊκισμού, έτοιμο να κατασπαράξει όποιον ξεφεύγει από το δικό του ευαγγέλιο.
Αυτές είναι οι σύγχρονες Συμπληγάδες που συνθλίβουν τη λογική, τον πολιτισμό μας, την ίδια τη δημοκρατία. Είναι ανάγκη να δώσουμε μάχη για να προστατεύσουμε την ελευθερία της έκφρασης, να μπολιάσουμε με θάρρος όσους έντιμους ανθρώπους φοβούνται να μπουν στο καμίνι του δημόσιου διαλόγου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει ένα επικίνδυνο εργαλείο που ενώ φαινομενικά ενισχύουν το δικαίωμα έκφρασης γνώμης, στην πράξη τη στραγγαλίζουν. Ολοι είναι θυμωμένοι· το μίσος, ο φανατισμός, η παράνοια ξεχειλίζουν. Βρίσκουν τους εαυτούς τους στόχο δημοσίων λιντσαρισμάτων. Και δεν έχουν όλοι το «στομάχι» να το αντέξουν, να ακούνε και να διαβάζουν απίστευτα πράγματα εναντίον τους.
Εμείς εδώ στην «Κ» έχουμε αποφασίσει ότι θα πορευθούμε ψύχραιμοι ανάμεσα στις Συμπληγάδες. Φιλοξενούμε διαφορετικές απόψεις, προστατεύουμε την αυτονομία των αρθρογράφων μας, οι οποίοι συχνά διαφωνούν μεταξύ τους έντονα. Κάνουμε λάθη; Ασφαλώς. Πάντοτε κάποιος παρασύρεται από την αδυναμία να γεμίσει μια στήλη με βαθιές σκέψεις και καταλήγει σε καφενειακές αναλύσεις. Πάντοτε υπάρχουν ατοπήματα, ακραίες διατυπώσεις που προσβάλλουν, αγνοώντας πολύ βάσιμες ευαισθησίες. Εχουμε τα αυτιά μας ανοικτά στην κριτική.
Φιλοδοξούμε να είναι η «Κ» ένα όχημα έλλογης αντιπαράθεσης – μια πλατφόρμα πολυφωνίας μέσα σε ένα περιβάλλον τοξικής κακοφωνίας. Προφανώς όμως και δεν μας ενδιαφέρει ένα ντιμπέιτ για το αν πρέπει να γκρεμισθεί το άγαλμα του Βενιζέλου λόγω μιας ιστορικής υποσημείωσης. Και βέβαια δεν μας ενδιαφέρουν οι χουλιγκάνοι του δημοσίου διαλόγου, είτε ανήκουν στη «Θύρα» της πολιτικής ορθότητας είτε στη «Θύρα» εκείνων που θεωρούν ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να εκδώσουν πιστοποιητικό πατριωτισμού. Οι κραυγές του τύπου «διώξτε τον», «δείρτε τον προδότη», «βγάλε τον σκασμό» θα βρουν κλειστά αυτιά. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να τους αφήσουμε να επιβάλουν τον φασισμό της εποχής μας.