Κάθε μέρα φέρνει και μια νέα ήττα της λογικής και μια νέα φουρνιά αρνητών, αιρετικών της κοινής ύπαρξης, απόδημων στον κόσμο των χονδροειδών μυθευμάτων. Μοναχός στη Ρωσία, αρνητής του κορωνοϊού, λίγο μετά τον εξοστρακισμό του από τους κόλπους της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας, κατέλαβε μοναστήρι έξω από την πόλη Γεκατερίνμπουργκ. Εκείνη την ημέρα είχαν καταγραφεί στη χώρα 7.790 νέα κρούσματα και 182 νέοι θάνατοι.
Από κορωνοϊό, σύμφωνα με βάσιμα στοιχεία, και όχι από «καρδιακή ανακοπή» όπως είναι η επίσημη εκδοχή, πέθανε ο πρόεδρος του Μπουρούντι Πιερ Ενκουρουνζίζα, επίσης αρνητής της COVID-19. Θεωρούσε εαυτόν και τους υπολοίπους απρόσβλητους και επέτρεπε αθλητικές εκδηλώσεις και μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις. Λέγεται ότι μετέδωσε τον ιό στη γυναίκα του, τη μητέρα του, την αδελφή του, που νοσηλεύονται, και σε στενούς συνεργάτες.
Πέντε στους δέκα Ελληνες αρνούνται ότι ο νέος κορωνοϊός προέκυψε από τυχαία φυσική εξέλιξη, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Pulse για την «Κ» (14/6/20). Πιστεύουν ότι ανθρώπινο χέρι τον δημιούργησε· τo 30% θεωρεί ότι κατασκευάστηκε εμπρόθετα (για τον έλεγχο πληθυσμών) και το 22% κατά λάθος ή από ατύχημα σε εργαστήριο. Στόχος; Η επιβολή αναγκαστικού εμβολιασμού, πιστεύει το 33%. Ανάλογη η εικόνα σε ΗΠΑ και Αυστραλία, όπου σε υψηλά ποσοστά βλέπουν το εμβόλιο ως τσιπ του Μπιλ Γκέιτς, ώστε να μας παρακολουθεί, ή μέσο μετάδοσης ανίατων ασθενειών που θα απαιτούν ισόβιες θεραπείες…
Σε θεωρίες συνωμοσίας για τον ιό πιστεύει και το 50% φοιτητών στην Ελλάδα (το 30% εκφράζει απόλυτη πίστη, το 20% μερική) σύμφωνα με μελέτη της Ιατρικής Σχολής και της Πρυτανείας του ΑΠΘ κατά την περίοδο της καραντίνας. Αγχος, μελαγχολία, δυσκολία διαχείρισης του φόβου και του θυμού, οι αιτίες της ροπής στη συνωμοσιολογία, κατά τους έγκριτους ειδικούς.
Είναι από τα πλέον συζητημένα θέματα οι θεωρίες συνωμοσίας τούτη τη γόνιμη περίοδο για τερατολογίες. Ολα έχουν αναλυθεί, τα κοινά μοτίβα που διέπουν τις αναρίθμητες διακλαδώσεις όλων των βασικών κορμών μυθοπλασίας: βαθιά καχυποψία («τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται», «υπάρχουν κρυφοί, κακόβουλοι στόχοι»), αμφισβήτηση επιστημόνων και κυβερνώντων («συνεργάζονται για τη χειραγώγηση των πολιτών»). Οπως και οι αιτίες: η ανάγκη των ανθρώπων να γνωρίζουν, να κατανοούν –δεν θέλουν να είναι παίγνια–, να εξηγούν τα ανεξήγητα (προτιμούν, από τις πεζές επιστημονικές αβεβαιότητες, τις πυροτεχνικές ερμηνείες), να ελέγχουν τα ανεξέλεγκτα, ώστε να αισθάνονται ασφαλείς μέσα στην κυρίαρχη ανασφάλεια. Εκείνος που πιστεύει ότι οι κεραίες 5G προκαλούν την πανδημία COVID-19, μπορεί να μάχεται κάτι συγκεκριμένο (τις καίει, όπως συνέβη σε Μ. Βρετανία, Ολλανδία, Κύπρο), δεν βαδίζει σε έναν απρόβλεπτο χαοτικό κόσμο. Επιβεβαιώνει προκαταλήψεις, ικανοποιεί νοσηρές περιέργειες, αποδίδει σε μια εφιαλτική πραγματικότητα μια τρομακτική αιτία. Επειτα είναι στην ιδιοσυστασία των ανθρώπων να συνδέουν δεδομένα, να ενώνουν τελίτσες ώστε να εξάγουν σχήματα, νοήματα, και ενίοτε εκτρωματικά αποκυήματα.
Ομως η συνωμοσιολογία είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η άρνηση της πραγματικότητας, η αδυναμία εγκατάλειψης ενός κόσμου που δεν υφίσταται πια, η μη παραδοχή του απροσδόκητου, του πιθανού, του τυχαίου. Δεν είναι στην πράξη αναρχο-πρωτογονιστές, απέχουν από τον αντικαταναλωτισμό και την οικολογία, ούτε λουδίτες· μέσω Διαδικτύου –και της σκοτεινής εκδοχής του– διαδίδουν τα τερατώδη τους μυθεύματα. Δεν είναι αμφισβητίες ευτελισμένων από τις ιδιοτέλειες, τις δεισιδαιμονίες, τον φανατισμό κατεστημένων, όπως ο Σωκράτης, ο Λούθηρος, ο Γαλιλαίος, ο Ρουσό, ο Ντιντερό, ο Ροβεσπιέρος. Δεν είναι αγνωστικιστές, όπως ο Δαρβίνος, ο Προυντόν, ο Χάξλεϊ, ο Ράσελ. Είναι απλώς αρνητές – του Ολοκαυτώματος, του AIDS, της βλαπτικότητας του καπνίσματος, της τρύπας του όζοντος, της κλιματικής αλλαγής, της αποτελεσματικότητας των εμβολίων, του κορωνοϊού, της επιστήμης, του ορθολογισμού, της πολυπολιτισμικότητας, της δημοκρατίας.
Και μοιάζει μη κατορθωτή η αναστροφή της εχθρότητας κατά της «δόλιας» επιστήμης. Δεν μειώνονται τα λερναία νερόφιδα με τον αποκεφαλισμό τους. Ισχυροποιούνται από τις συντριπτικές εναντίον τους αποδείξεις. Κάθε σωστική βουτιά στο πέλαγος της παράνοιας και μια έξοδος με τις έννοιες κουρελιασμένες. Βιώνουμε την πιο βάναυση αμφισημία της εποχής. Και πρόοδος και οπισθοδρόμηση. Και τεχνολογικά άλματα και πνευματικά κατηφορίσματα. Σχεδόν σε σημείο χωρίς επιστροφή. Και αυτό δημιουργεί φόβους πιο εξουθενωτικούς από την αγωνία μετά τις ανακοινώσεις νέων κρουσμάτων…