Αρχικά, η δημοσίευση της φωτογραφίας φαίνεται ότι επιτέλεσε τον σκοπό της. Η μαζική διαδικτυακή αναπαραγωγή της εικόνας του αγνοούμενου 10χρονου κοριτσιού από τη Θεσσαλονίκη ίσως λειτούργησε ως πρόσθετο μέσο πίεσης στην απαγωγέα της και οδήγησε στην απελευθέρωσή του. Ωστόσο, δέκα ημέρες μετά, το πρόσωπο του ανήλικου θύματος παραμένει εκτεθειμένο ηλεκτρονικά, πλαισιωμένο πλέον με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το τι μπορεί να συνέβη το διάστημα της αρπαγής του. Είτε πρόκειται για στοιχεία της δικογραφίας είτε για εικασίες «κίτρινων» εντύπων που παρασιτούν δημοσιογραφικά ικανοποιώντας τα ένστικτα της κλειδαρότρυπας, το αποτέλεσμα είναι η επαναθυματοποίηση του κοριτσιού.
Η κοινή γνώμη μπορεί να ενημερωθεί και γι’ αυτή την υπόθεση, αρκεί η προσέγγιση του θέματος να γίνεται με την απαραίτητη προσοχή και ενσυναίσθηση, χωρίς την παράθεση λεπτομερειών που στιγματίζουν.
Παρά τις πρόσφατες εκκλήσεις του «Χαμόγελου του Παιδιού» για αφαίρεση των φωτογραφιών της 10χρονης, είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτές να χαθούν από το Ιντερνετ. Ακόμη και αν ορισμένα ΜΜΕ ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα, το ίδιο πρέπει να πράξουν και όσοι ανάρτησαν την εικόνα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και πάλι, όμως, σε κάποια ξεχασμένη γωνιά, σε μια περιθωριακή ιστοσελίδα είναι πολύ πιθανό να παραμείνει δημοσιευμένη η φωτογραφία, συνεχίζοντας το ηλεκτρονικό ταξίδι της.
Στον ευρωπαϊκό Κανονισμό για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων περιλαμβάνεται το δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη, βάσει του οποίου μπορεί κάποιος να ζητήσει διαγραφή αναρτήσεων που τον θίγουν (εκτός και αν κριθεί ότι προέχει η ενημέρωση της κοινής γνώμης). Πρακτικά, όμως, μοιάζει αδύνατη η πλήρης εφαρμογή του.
Το πρόβλημα δεν είναι νέο. Τον Νοέμβριο του 2006, η 18χρονη ομογενής Νίκη Κατσούρα σκοτώθηκε οδηγώντας στις ΗΠΑ. Οι αστυνομικοί που φωτογράφισαν τη σκηνή του δυστυχήματος προώθησαν τις εικόνες σε άλλα άτομα. Αγνωστοι τις ανέβασαν σε μια σελίδα στο MySpace, άλλοι έφτιαξαν σχετικά βίντεο στο YouΤube. Ο Χρήστος Κατσούρης, πατέρας της θανούσας, απαγόρευσε στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο και προσπάθησε να σβήσει κάθε ηλεκτρονικό ίχνος. Ζήτησε και τη βοήθεια μιας εταιρείας που ειδικεύεται σε ζητήματα ιντερνετικής φήμης. Κατάφεραν να απομακρύνουν 2.500 αναπαραγωγές των φωτογραφιών. Ηταν πρακτικώς αδύνατο να τις εξαφανίσουν εντελώς.