Τα περισσότερα παιδιά επωνύμων συνήθως αναζητούν τη διασκέδαση και την ανεμελιά.
Υπάρχουν και άλλα, που αφιερώνουν τον χρόνο τους σε δράσεις προσφοράς. Που επιλέγουν να βοηθήσουν τους μη έχοντες και τους κατατρεγμένους. Τα ίδια παιδιά ασχολούνται συνήθως και με την προστασία των ζώων ή του περιβάλλοντος.
Οσο πιο επιτυχημένος ο γονιός, όσο πιο ψηλά στην κοινωνική πυραμίδα, τόσο πιο μεγάλη η πιθανότητα το παιδί να διολισθήσει σε μια επιφανειακή προσέγγιση της ζωής, απολαμβάνοντας το προστατευμένο περιβάλλον στο οποίο ζει.
Τα παιδιά που οικειοθελώς υπομένουν τις αντιξοότητες ενός δύσκολου κοινωνικού σκηνικού συχνά περπατούν σε έναν μοναχικό δρόμο. Οι παρέες τους συνήθως δεν επιδεικνύουν ανάλογες ευαισθησίες. Δεν αναγνωρίζουν πραγματικά την αξία της εθελοντικής προσφοράς. Ενίοτε τη χλευάζουν.
Υπό αυτό το πρίσμα, μου έκαναν εξαιρετικά θετική εντύπωση τα όσα άκουσα σε φιλική συζήτηση πριν από μερικές μέρες για την κόρη σημαντικού πολιτικού.
Δεν θα είχαν την ίδια σημασία αν τα έλεγε ο ίδιος, όχι επειδή είναι πολιτικός, αλλά γιατί απλά είναι πατέρας και η όποια αναφορά του θα ήταν μάλλον υποκειμενική.
Ανθρωποι που τη ζουν από κοντά μιλούν για σεμνότητα, καλοσύνη και αίσθηση προσφοράς, χαρακτηριστικά μάλλον σπάνια στο περιβάλλον αλαζονείας που βλέπουμε σε μεγάλο βαθμό στις «ελίτ».
Αφοσιωμένη σε αυτό που έκανε, προσγειωμένη, ευγενική, προσιτή, αφιέρωνε ώρες σε δομές φιλοξενίας βοηθώντας ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά.
Η συμπεριφορά της και το ανθρωπιστικό έργο που επιτελεί την τιμούν. Και αποτελούν ένα ακόμη πετραδάκι στα γερά θεμέλια που φαίνεται να οικοδομεί για την υπόλοιπη ζωή της, στην οποία ίσως ασχοληθεί και επαγγελματικά με τη μετανάστευση.
Τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία. Εάν αναφέρω το όνομα της μικρής, νομίζω θα χαλάσω το όμορφο που με νεανικό ενθουσιασμό και ειλικρινή αίσθηση προσφοράς κτίζει. Και εμμέσως θα προσδώσω πολιτική χροιά σε επισημάνσεις που έχουν ευρύτερη στόχευση.
Καλό θα ήταν να μην τα βλέπαμε όλα μέσα από ένα πρίσμα κομματικού κυνισμού, αλλά να αναγνωρίζουμε –πέρα από πρόσωπα και παρατάξεις– τα θετικά παραδείγματα, όπου τα συναντούμε. Και να τα ενθαρρύνουμε.
Δεν γνωρίζω το κορίτσι. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι, δυστυχώς, αποτελεί την εξαίρεση σε έναν απογοητευτικό κανόνα.