Ακουσα κάποιον να λέει ότι το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τον στόχο του, αφού όλοι γι’ αυτό μιλάνε. Ως και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο εξέδωσε ανακοίνωση διαμαρτυρίας για τη χρήση του ονόματος Μωυσής. Σκέφτηκα ότι εδώ και μέρες το πανελλήνιο ασχολείται με την ανώνυμη εκείνη γυναίκα που απήγαγε τη Μαρκέλλα στη Θεσσαλονίκη και με τον απατεώνα γιατρό. Θα μπορούσαν και αυτοί να πουν: πάμε καλά και σήμερα, είμαστε πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Και όταν δουν ότι υποχωρούν στη δεύτερη ή στην τρίτη θέση, να επινοήσουν κάτι ακόμη αντάξιο της προσμονής που έχουν δημιουργήσει στο κοινό τους. Διαμαρτυρήθηκε και η ΕΣΗΕΑ για το σποτ, διότι έθιξε την τιμή και την υπόληψη του κλάδου, μία ακόμη απόδειξη της επιτυχίας του. Επιτέλους, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τόσον κόσμο να ασχοληθεί μαζί του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πέθανε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζει. Απόδειξη ότι με ένα σποτ κατάφερε να ξεσηκώσει όσο θόρυβο δεν ξεσήκωσαν τόσους μήνες οι επεμβάσεις του ούτε για την οικονομία, ούτε για την παιδεία, ούτε για τον κορωνοϊό.
Προσπερνώ εν τάχει τα γνωστά. Την ξανθιά χαζούλα δημοσιογράφο που την υποδύεται με τόση φυσικότητα η κ. Αννα Ελεφάντη. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα ανέκδοτα με τις ξανθιές, οπότε είμαι προκατειλημμένος. Προσπερνώ τη βροχή από τα πενηντάρικα και την ερώτηση «πόσο κοστίζει ο Μωυσής». Υποθέτω ότι ακόμη και χρυσαυγίτες μισογύνηδες αντισημίτες να το έβλεπαν, θα έλεγαν: «Ε, όχι ρε παιδιά, πάει πολύ». Ομως, ο κ. Σκουρλέτης, τον οποίο άκουσα να λέει ότι το βρήκε επιτυχημένο, δεν είναι χρυσαυγίτης. Είναι γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε κάποιον ρόλο θα έπαιξε στη δημιουργία και στην επιλογή του σποτ. Λογικό, λοιπόν, είναι το σποτ να τον εκφράζει.
Το ερώτημα, κατόπιν τούτου, είναι τι εκφράζει αυτό το σποτ, ποιο είναι το μήνυμα που μεταφέρει και το οποίο ικανοποιεί τον κ. Σκουρλέτη. Αν προσπεράσουμε την ιδεολογική και την πολιτική χοντροκοπιά, το αντισημιτικό και μισογυνικό μήνυμα, τι είναι αυτό που μένει; Μένει μόνον η χοντροκοπιά. Το σποτ είναι το χοντροκομμένο αστείο μιας παρέας που βαριέται που ζει, θέλει όμως να ξεσηκώσει θόρυβο για να μην περάσει απαρατήρητη. Θα μπορούσαν να βρουν κάτι άλλο, κάτι πιο έξυπνο, ας πούμε, κάτι που να μην υποτιμά τη νοημοσύνη του αποδέκτη. Δεν νομίζω ότι τους ενδιαφέρει. Προκειμένου να κοπιάσουν και να στύβουν τα στιβαρά τους μυαλά προτιμούν να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι ξέρουν. Την παρέα δεν την ενδιαφέρει αν θα γελάσουν οι άλλοι με τα αστεία της. Της φτάνει που γελάει η ίδια. Και συνεχίζει με το αυτάρεσκο θράσος του ανθρώπου που βαριέται να κάνει ένα βήμα παραπέρα. Για μία ακόμη φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί πρόβλημα δημοκρατίας. Διότι η δημοκρατία χρειάζεται αντιπολίτευση.