Η πανδημία είναι όντως τεράστιο πρόβλημα σήμερα για την υγεία του πληθυσμού της Γης μέχρι να βρεθεί το φάρμακο ή το εμβόλιο για την αντιμετώπισή της. Οι οικονομικές συνέπειές της είναι ασφαλώς τεράστιες, καθώς πλήττει καίρια τις οικονομίες όλων των χωρών του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Επομένως, τα προβλήματα που ανέκυψαν από την εμφάνιση του κορωνοϊού είναι αναμφίβολα υγειονομικά, οικονομικά, κοινωνικά, οικουμενικών διαστάσεων και δικαίως απασχολούν τους πάντες.
Στην Ελλάδα έχουμε όμως και μερικά ακόμη βάσανα, κάποια συγκυριακά, κάποια όχι. Η ένταση και ο διχασμός που δημιούργησε με την άθλια συμπεριφορά του ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια, καταφεύγοντας σε παρακρατικές ίντριγκες, απόπειρες σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων, προσπάθειες συναλλαγής και καθολικού ελέγχου –με κάθε μέσο– της εξουσίας, σε όλους τους αρμούς (κατά Τσίπρα) του κράτους, αποδείχθηκαν πρόσκαιρο πρόβλημα. Μόνιμο όμως και εξαιρετικά επικίνδυνο πρόβλημα είναι οι προκλήσεις και η επιθετικότητα της Αγκυρας. Γιατί η έντασή τους εξαρτάται απολύτως από τις διαθέσεις της, η Ελλάδα είναι «καταδικασμένη» να τις υφίσταται ως αιώνια όμορη και οι προοπτικές κυμαίνονται από δυσοίωνες έως βαθιά σκοτεινές. Το καθεστώς Ερντογάν δείχνει αποφασισμένο να φτάσει στα άκρα και πολλοί προσδιορίζουν χρονικά την κορύφωση της κλιμάκωσης την περίοδο μέχρι τον Οκτώβριο.
Οι ελληνοτουρκικές διαφορές δεν είναι καινούργιες, ανάγονται οι περισσότερες στη δεκαετία του ’70 –εύρος χωρικών υδάτων και εναερίου χώρου, έλεγχος FIR, εξοπλισμός νησιών–, στις οποίες η Αγκυρα πρόσθεσε τις γκρίζες ζώνες. Αλλά επί Ερντογάν η Τουρκία προχώρησε στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης στην πράξη, στη διολίσθηση προς τον ισλαμισμό, στη γένεση ενός εθνικιστικού και μεγαλοϊδεατικού οθωμανισμού, στην υιοθέτηση του δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας» και στην επιδίωξη της κυριαρχίας της στην Ανατολική Μεσόγειο (προς το παρόν). Ολα αυτά συνοδεύονται με επιθετική ρητορική, ενέργειες και κλιμάκωση προκλήσεων, που, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, ενισχύθηκαν με την υπογραφή του γνωστού μνημονίου Αγκυρας – Σαράζ για την τουρκολιβυκή ΑΟΖ. Μνημόνιο που η Αγκυρα τονίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να ανακαλέσει.
Στόχος της Αθήνας είναι βέβαια να αποφύγει τόσο τη σύρραξη όσο και την παγίδευση σε μια διμερή διαπραγμάτευση υπό την απειλή της πολιτικής των κανονιοφόρων που ασκεί η Τουρκία. Στη μάχη που δίνει η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να καταφύγει τελευταία σε σκληρή γλώσσα, ίσως για να προκαλέσει διεθνή παρέμβαση πριν μιλήσουν τα όπλα, ή για να μη δώσει την εντύπωση ότι πάει σε διαπραγμάτευση με την «ουρά στα σκέλια». Φυσικά, κάνει και τις γνωστές διπλωματικές κινήσεις και ενέργειες για να βρει διεθνή στήριξη προκειμένου να αντιμετωπίσει την αχαλίνωτη τουρκική επιθετικότητα. Η συμφωνία με την Ιταλία και οι συνομιλίες με την Αίγυπτο εντάσσονται σε αυτές τις προσπάθειες.
Στο πλαίσιο αυτών των σκέψεων και χωρίς πρόθεση υπόδειξης προς την κυβέρνηση, «τροφή για σκέψη» θα ήταν ενδεχομένως η πρόταση προς την Αίγυπτο για την υπογραφή συνυποσχετικού προσφυγής στη Χάγη με στόχο την οριοθέτηση της γραμμής της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ, αφού όπως φαίνεται υπάρχουν κάποιες διαφορές στις θέσεις των δύο πλευρών. Οι δύο χώρες έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στο παρελθόν, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες κυριαρχίας στον χώρο για τον οποίο συνομιλούν, το Κάιρο αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα (συζητάει για την επήρεια), το πολιτικό κόστος περιορίζεται αφού η απόφαση του Δικαστηρίου θα περιλαμβάνει τους όποιους συμβιβασμούς και εναρμονίζεται με την πάγια θέση της Ελλάδας περί σεβασμού του διεθνούς δικαίου και υπέρ των ειρηνικών πρακτικών.
Επιπλέον, η αυθαίρετη χάραξη της τουρκολιβυκής ΑΟΖ προσβάλλει σήμερα κυριαρχικά δικαιώματα τόσο της Ελλάδας όσο και της Αιγύπτου και εκ των πραγμάτων το Δικαστήριο θα καλέσει Τουρκία και Λιβύη να παρέμβουν στη διαδικασία για να εκθέσουν τις απόψεις τους, καθώς η ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ «καβαλάει» την τουρκολιβυκή. Αρα Αγκυρα και Τρίπολη θα συρθούν σε μια θεσμική διεθνή διαιτησία, ενώ Ελλάδα και Αίγυπτος θα κερδίσουν υποστήριξη για την προσήλωσή τους σε ειρηνικό και πολιτισμένο τρόπο επίλυσης διαφορών. Πιθανώς να υπάρχουν και επιχειρήματα αντίθετα στην ανάληψη μιας τέτοιας προσπάθειας, αλλά εναπόκειται στους ειδικούς να ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά…