Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε τα βάσανά μας. Είναι πριν απ’ όλα τα ελληνοτουρκικά, που είναι μόνιμος πονοκέφαλος και σχεδόν αποκλειστικά ελληνικός στο πλαίσιο της Ευρώπης, είναι βέβαια η πανδημία του κορωνοϊού που συνεχίζει να «θερίζει», είναι οι τεράστιες αρνητικές συνέπειες που απειλούν με αφανισμό επιχειρήσεις και εργαζομένους, και σίγουρα με χαμηλότερο επίπεδο ζωής το σύνολο του πληθυσμού σε όλο τον κόσμο.
Αυτά είναι βάσανα που τα νιώθουμε στο πετσί μας. Παράλληλα, όμως, αναδύονται στο διεθνές περιβάλλον προβλήματα που είναι πολύ πιθανό να έχουν επιπτώσεις στη ζωή μας. Με αυτή την έννοια, το ενδεχόμενο ενός «ψυχρού πολέμου» ΗΠΑ – Ευρώπης υπάρχει πια στον αέρα και δεν αποκλείεται να πάρει σύντομα πιο συγκεκριμένη μορφή. Με πλήρη ευθύνη του απερίγραπτου Ντόναλντ Τραμπ που δοκιμάζει συνεχώς τα νεύρα όλου του πλανήτη. Δοκιμάζει τα νεύρα και των περισσότερων Αμερικανών όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, όμως αυτοί τον ψήφισαν και έχουν την ευθύνη.
Τούτων λεχθέντων, είναι πλέον φανερή η οργή της Γερμανίας για τη ρητορική και τις πρακτικές της Ουάσιγκτον του Τραμπ απέναντι στην ίδια συγκεκριμένα και την Ε.Ε. γενικότερα. Αυτές δηλαδή που απειλούν ή προσβάλλουν άμεσα τα γερμανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα και τις άλλες που εμμέσως πλην σαφώς, είτε λειτουργούν κατά της Ευρώπης, είτε σηματοδοτούν πλήρη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ. Στις τελευταίες εντάσσονται φυσικά η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, η διακοπή της χρηματοδότησης του ΠΟΥ, η καταγγελία της συμφωνίας με το Ιράν για τα πυρηνικά και οι κυρώσεις που διέκοψαν ευρω-ιρανικές συναλλαγές πολλών δισ. και πολλά άλλα. Από την πρώτη στιγμή που έγινε πρόεδρος, ο Τραμπ και οι σύμβουλοί του έδειξαν ανοιχτά «αντιπάθεια» στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Κακώς η Ευρωπαϊκή Ενωση έδειξε τόσο μεγάλη ανοχή στην ωμή άσκηση πολιτικής ισχύος από τον Τραμπ. Ανέχθηκε παραβιάσεις συμφωνιών και κανόνων του διεθνούς εμπορίου, αυξήσεις δασμών σε ευρωπαϊκά προϊόντα, απειλές και προσβολές, μονομερείς ενέργειες. Και η κατάσταση αυτή συνεχίζεται. Μόλις προχθές ο Λευκός Οίκος παρέτεινε την αναστολή βίζας εργασίας σε ξένους με ειδικά προσόντα και γνώσεις. Πρώτος στόχος του Αμερικανού προέδρου ήταν και παραμένει η Γερμανία και μαζί της όλο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης βέβαια. Το ποτήρι για τη Γερμανία ξεχείλισε με τις αμερικανικές κυρώσεις –που σκέπτονται να διευρύνουν– εις βάρος επιχειρήσεων και εργαζομένων που συμμετέχουν στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2. Προφανώς, αυτός ήταν βασικός λόγος που η Μέρκελ απέρριψε πρόσκληση του Τραμπ να συμμετάσχει στη σύνοδο του G7 στις ΗΠΑ. Τώρα, μάλιστα, απειλεί με αντίποινα, δεν πτοείται από την απειλή μετακίνησης αμερικανικών στρατευμάτων από τη Γερμανία στην Πολωνία και έχοντας την προεδρία, θα ζητήσει τη στοίχιση όλης της Ευρώπης πίσω της. Θα δούμε ταυτόχρονα πώς θα διαμορφωθούν οι ευρωκινεζικές σχέσεις…
Ισως ρωτήσει κάποιος «και τι μας νοιάζει εμάς;». Μας νοιάζει και πολύ, ιδιαίτερα εάν επανεκλεγεί ο Τραμπ.