Πολύ σωστά το 66% των Ελλήνων ανησυχεί λίγο ή πολύ γιατί θεωρεί πιθανό ένα «θερμό» επεισόδιο με την Τουρκία τους επόμενους μήνες, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB. Τουλάχιστον είναι παρήγορο το γεγονός ότι τα δύο τρίτα των Ελλήνων αντιλαμβάνονται και αναγνωρίζουν τις απειλητικές διαθέσεις της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα. Διαθέσεις οι οποίες εκδηλώνονται με συνεχή κλιμάκωση προκλήσεων, που μεταξύ άλλων ευανάγνωστων στόχων, αποσκοπούν στο να βάλουν την Ελλάδα «στη γωνία», ώστε να αναγκαστεί να αντιδράσει και να κατηγορηθεί ότι αυτή επέλεξε την προσφυγή στη βία και όσα θα επακολουθήσουν αντί των ειρηνευτικών συνομιλιών (υπό την πολιτική της ισχύος της Αγκυρας βέβαια).
Μέσα στη δίνη της τουρκικής προκλητικότητας, στην Ελλάδα βρίσκεται, καλώς ή κακώς, σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό ένας δημόσιος διάλογος για την πολιτική της χώρας απέναντι στην Αγκυρα. Θεωρητικά και από την άποψη «πολιτικά ορθού», καλώς διεξάγεται δημόσιος διάλογος, καθώς έτσι πρέπει να λειτουργούν οι δημοκρατικές κοινωνίες. Ρεαλιστικά, κακώς γίνεται αυτός ο διάλογος, έτσι όπως διεξάγεται. Πρώτον, γιατί γίνεται μέσω των μίντια και δημοσιογράφων που είτε δεν ξέρουν επαρκώς πράγματα και καταστάσεις στα ελληνοτουρκικά, είτε πρώτο μέλημά τους είναι να εντυπωσιάσουν τροφοδοτώντας με ένταση τους πάσης φύσεως εθνοπατριώτες. Δεύτερον, γιατί στο επίκεντρο αυτού του διαλόγου έχει καταντήσει κατά παράδοξο τρόπο να είναι «ο μαξιμαλισμός» των ελληνικών θέσεων, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις απαιτήσεις και τις πρακτικές της Αγκυρας.
Τρίτον, γιατί η Ελλάδα ως μικρή χώρα που τα κυριαρχικά της δικαιώματα απειλούνται βάναυσα από έναν μεγαλύτερο γείτονα με μεγάλη έφεση στην άσκηση πολιτικής της ισχύος (bullying) και δεν έχει την πολυτέλεια να εμφανίζεται «διχασμένη» και με διαφορετικές γραμμές, ούτε να δίνει «βήμα» στον πρεσβευτή της Τουρκίας στην Αθήνα να διαλαλεί τις θέσεις της χώρας του και μάλιστα με τρόπο τελεσιγραφικό. Εχει άραγε ο δικός μας πρεσβευτής στην Αγκυρα την ίδια εύκολη πρόσβαση στα τουρκικά μίντια; Οι πολιτισμένες σχέσεις προϋποθέτουν και μεγάλη δόση ανταποδοτικότητας…
Τούτων λεχθέντων, είναι σαφές και σοφό οι Ελληνες «ειδικοί», που η επάρκεια των περισσοτέρων δεν αμφισβητείται, αλλά και οι πολιτικοί, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σε όσα λέγουν δημόσια και πού τα λέγουν. Αφενός είναι πολλοί οι δημοσιογράφοι που δεν επιδέχονται διόρθωση, αφετέρου δεν δίνουν εξετάσεις για τις επιστημονικές τους γνώσεις όσοι έχουν καθιερωθεί γι’ αυτές. Να μην ξεχνούν ότι στα ελληνοτουρκικά τον πρώτο λόγο έχουν η πολιτική, τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα κρατικά συμφέροντα! Αυτά ισχύουν ακόμη περισσότερο για τους πολιτικούς, γιατί τα περί «μαξιμαλισμού» της ελληνικής πλευράς ακούστηκαν πρώτη φορά και εντελώς άστοχα, από υπεύθυνα χείλη του υπουργείου Εξωτερικών, αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Λιβύης για τον καθορισμό των ΑΟΖ των δύο χωρών παλιότερα.
Πάρα πολλά σχετικά με τις προθέσεις της Τουρκίας και του Ερντογάν έχουν χιλιοειπωθεί. Αλλωστε, η Αγκυρα δεν τα κρύβει, αντίθετα τα διαλαλεί. Η σύσταση πάντως σε όσους ασχολούνται, ή ισχυρίζονται ότι ασχολούνται, είναι να μελετήσουν προσεκτικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» σε όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές διαστάσεις του. Σε αυτό το δόγμα εντάσσεται η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη και έτσι εξηγείται η πρόκληση με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Μέσω Λιβύης ο Ερντογάν θέλει να ελέγχει ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, τις ενεργειακές πηγές της και τις προσφυγικές ροές από την Αφρική, να πλαγιοκοπήσει την Αίγυπτο, να καταστήσει όμηρό του την Ευρώπη. Η Αγία Σοφία (αποκλείεται να μην προέβλεψε τις διεθνείς αντιδράσεις) χρησιμοποιείται για να εδραιωθεί η Τουρκία ως ηγέτιδα του ισλαμικού κόσμου.
Δεν ξέρουμε τι και πώς αντιλαμβάνεται όλα αυτά η Ευρώπη στο σύνολό της (άλλο κεφάλαιο οι ΗΠΑ του Τραμπ). Βλέπουμε μία Γαλλία να αντιδρά έντονα, μία Ιταλία να δολιχοδρομεί και μία Γερμανία να προσπαθεί να διατηρήσει ισορροπίες. Κάποιες ενδείξεις οδηγούν στη σκέψη ότι μετά την τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν, γίνονται διεργασίες να ακολουθήσει συνάντηση κατά το φθινόπωρο, μήπως και εκτονωθεί η κατάσταση. Μακάρι, γατί κανείς λογικός στην Ελλάδα δεν επιθυμεί τη σύρραξη. Ισως ο λόγος περί «μαξιμαλισμού» και οι παρεμβάσεις των νουνεχών μέσα και έξω από τη χώρα στοχεύουν στην προετοιμασία της ελληνικής κοινής γνώμης για συμβιβασμούς. Ποιος όμως θα πείσει την τουρκική πλευρά να λογικευτεί; Π.χ. στο θέμα της υφαλοκρηπίδας…