Σύμφωνοι, πολυφωνία, αλλά και σε πλαίσιο;
Kύριε διευθυντά
Το είδαμε στην εφημερίδα μας, την «Καθημερινή», και αυτό. Με περίσκεψη. Τουλάχιστον.
Στο φύλλο της 2ας Ιουλίου, στα Γράμματα Αναγνωστών, δημοσιεύσατε σε περίοπτο θέση και μάλιστα μέσα σε πλαίσιο την επιστολή του κ. Κ. Λύκα. Τις θέσεις του, μάλιστα, για να μας δείξει προφανώς το πολύ υψηλό επίπεδο γνώσεων κ.λπ., διάνθισε με τα πολύ τετριμμένα λόγια που αποδίδονται στον Βολταίρο και στον Θεμιστοκλή! Πού να τα γνωρίζω όμως εγώ ο αδαής, όπως και ο επιστολογράφος κ. Αρβανιτόπουλος…
Ποιος ήταν ο λόγος που την ανοίκειο αυτή επιστολή, με τα ειρωνικά, προσβλητικά λόγια που ο επιστολογράφος σας χρησιμοποίησε, κρίνατε ότι έπρεπε μέσα σε πλαίσιο να την απολαύσουν οι αναγνώστες της εφημερίδας είναι πασιφανές. Η επίσημη υποστήριξη των θέσεων του συνεργάτη σας δημοσιογράφου κ. Στέφ. Κασιμάτη. Ετσι κρίνατε, έτσι κάνατε.
Με τρόπο, όμως, που προκαλεί πολλές σκέψεις. Τουλάχιστον στους πολύ παλαιούς αναγνώστες όπως εγώ. Υπέρ 70ντούτης γαρ.
Ο συγκεκριμένος συνεργάτης σας, κ. διευθυντά, δεν έχει ποτέ μπει στον κόπο όχι να απολογηθεί για τα γραφόμενά του, αλλά να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Οπως έχουν κάνει πλείστοι άλλοι από τους πραγματικά έγκριτους συνεργάτες σας. Τόση υπεροψία πια. Του παντογνώστη.
Η απάντησή σας είναι βέβαια ότι η εφημερίδα δεν κρίνει τις θέσεις των συνεργατών της, μέσα στο πλαίσιο της ελευθερίας λόγου, γραφής κ.λπ. Τα διαβάσαμε, εξάλλου, στις θέσεις σας που δημοσιεύσατε προσφάτως στη θέση «Σχόλιο» στην πρώτη σελίδα. Πρέπει εμείς οι γέροντες, εγώ, να το συνειδητοποιήσουμε.
Νικος Χρ. Τασωνης
Συντ. πλοίαρχος Α΄ Ε.Ν.
Ο χρησμός της Πυθίας για την εικόνα της Αθήνας
Kύριε διευθυντά
Εχει περάσει ήδη «μισός αιώνας» (το πιστεύετε; Μισός αιώνας) απ’ όταν ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης ρώτησε την Πυθία στους Δελφούς «πώς θα είναι η Αθήνα στο έτος 2000» κι εκείνη του έδωσε στο χέρι ένα κεραμίδι που από τη μία πλευρά έγραφε «Ελπίδα να σώσουμε την Αθήνα δεν υπάρχει. Θάνατος της πόλης» και από την άλλη «Ελπίδα να σώσουμε την Αθήνα. Δεν υπάρχει θάνατος της πόλης». Τι σου κάνει μια τελεία…
Και κλείνοντας τα μάτια, ο Δοξιάδης μεταφέρεται στην Αθήνα του 2000, μια πόλη πνιγμένη στο καυσαέριο (στο γραφείο τού έδωσαν να φορέσει μάσκα, και όχι για τον κορωνοϊό), γεμάτη ψηλούς πύργους, όπου το Αιγάλεω είχε γεμίσει σπίτια και ο Υμηττός είχε καλυφθεί ώς την κορυφή του από πολυκατοικίες… Εκλεισε τρομαγμένος τα μάτια κι όταν τα ξανάνοιξε αντίκρισε μια άλλη Αθήνα. Ηλιόλουστη, με την Ακρόπολη στολίδι στη μέση, τριγύρω η Πλάκα συντηρημένη, με τους επάνω ορόφους κομμένους στα ψηλά κτίρια, με το Αιγάλεω φυτεμένο, τα παλιά λατομεία να έχουν μετατραπεί σε θέατρα, τον Υμηττό και την Πεντέλη διαμορφωμένα σαν κρεμαστούς κήπους.
Στους δρόμους δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα αυτοκίνητα, δοσμένοι στους πεζούς, πλακόστρωτοι και φυτεμένοι, με παιδάκια να παίζουν και ηλικιωμένους να κάθονται και να παίζουν σκάκι στις πλατείες σε μαρμάρινα τραπεζάκια ή να διαβάζουν την εφημερίδα τους.
«Κι όταν τα κατάφερα και γύρισα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1970, κάθισα και σκεπτόμουνα πόσο σοφή ήταν η Πυθία που όταν τη ρωτούσες για τ’ ανθρώπινα, έδινε μία μόνο απάντηση, γιατί τ’ ανθρώπινα που μου έδειξε, όλα τα ανθρώπινα εξαρτώνται από τους ίδιους τους ανθρώπους. Οτι αν λάβουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, τότε η Αθήνα θα είναι διαφορετική. Να ο χρησμός, να η σοφία του. Να βάλουμε μυαλό και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια καλύτερη Αθήνα».
Θα πρέπει να ρωτήσω την Πυθία αν το κεραμίδι που έδωσε στον Κώστα Μπακογιάννη έγραφε «Ρώτα τον Κωνσταντίνο Δοξιάδη, Βήμα, 14 Σεπτεμβρίου (σύμπτωση που ήταν η μέρα του Σταυρού) 1970». Βοήθειά μας!
ΜΑΡΩ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗ-ΑΔΑΜΗ
Αρχιτέκτων, ομότ. καθηγήτρια ΕΜΠ
Τα αιολικά πάρκα σε νησιά του Αιγαίου
Κύριε διευθυντά
Στις 30 Ιουνίου πληροφορηθήκαμε από σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα μας ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος αντιτίθεται στη δημιουργία αιολικών πάρκων, με τοποθέτηση ανεμογεννητριών, σε 14 νησίδες των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων. Δεν μπορούμε να έχουμε πλήρη γνώση του θέματος, αφού δεν γνωρίζουμε τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων που υποστηρίζει το σχετικό έργο.
Η τοποθέτηση ανεμογεννητριών στις νησίδες πρέπει ασφαλώς να γίνει με προσοχή και υποχρέωση αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος μετά την ολοκλήρωση του έργου. Ανάλογη φροντίδα πρέπει να υπάρχει και κατά τη διαδικασία συντήρησης – αντικατάστασης των ανεμογεννητριών.
Σαν κύριος λόγος απόρριψης των αιολικών πάρκων αναφέρονται οι σωρευτικές επιπτώσεις στον διάδρομο των μεταναστευτικών πτηνών στο Αιγαίο. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με αυτή την άποψη. Οι έλικες των ανεμογεννητριών περιστρέφονται πολύ αργά, ακόμη και όταν ο άνεμος είναι δυνατός. Δεν είναι «ανεμιστήρες» που περιστρέφονται τρελά. Επομένως, δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο για τα διερχόμενα μεταναστευτικά πτηνά.
Επειδή μπορεί και να σφάλλω στην εκτίμησή μου αυτή, θα παρακαλούσα την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία να γνωστοποιήσει τον αριθμό των νεκρών πουλιών που έχουν καταμετρηθεί στα λειτουργούντα σήμερα αιολικά πάρκα.
Πρέπει επιτέλους να υιοθετήσουμε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να απαλλαγούμε από τα ορυκτά καύσιμα.
Κωστας Γ. Τζαμουζακης
Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ
Ποιος δεν χρειάζεται τα λόγια τα καλά;
Κύριε διευθυντά
Ακολουθώντας μακρά οικογενειακή παράδοση, είμαι αναγνώστης-συνδρομητής (και θα εξακολουθήσω να είμαι) της έγκριτης και έγκυρης εφημερίδος μας «Η Καθημερινή». Με την παρούσα επιστολή μου επιθυμώ να σας εκφράσω τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου, για την τεράστια εθνική, πολιτική και κοινωνική προσφορά σας με την καθημερινή πληρέστατη έκδοση της εφημερίδας μας. Κατανοώ με πόσο κόπο και προσπάθεια πραγματοποιείται η καθημερινή έκδοση, για να φθάσει σ’ εμάς με την εξαιρετική δομή της, την υψηλή αισθητική της και την πλούσια ειδησεογραφία της, ελληνική και διεθνή, καθώς και με τα εξαιρετικά άρθρα και σχόλια των αξιόλογων συνεργατών σας. Σας εύχομαι να είσθε πάντα ακμαίοι, όλοι οι συντελεστές της εφημερίδας, για να συνεχίσετε με την ίδια επιτυχία τη μεγάλη εθνική προσφορά σας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚ. ΚΩΣΤΗΣ
Εύγε στον μικρό, 92χρονο αδελφό μου
Κύριε διευθυντά
Διάβασα χθες και ξανά σήμερα την επιστολή (φ. 3/7) του μικρού αδελφού μου Αγγελου (είναι μόλις 92 και εγώ 98) και πιστεύω ότι στη βαθιά ψυχή των Ελλήνων έχει εδραιωθεί πλέον το επίγραμμα του Χαρίλαου στην κηδεία του Σεραφείμ: «…δωρικός, ο παλιός ελασίτης Χαρίλαος, είπε προς τον παλιό εδεσίτη Σεραφείμ, μεταξύ άλλων: “…μαζί αγωνιστήκαμε για την πατρίδα από διαφορετικό ταμπούρι”». Ας είναι βέβαιος ο Ερντογάν και όλοι οι όμοιοί του ότι πάλι έτσι θα αγωνιστούμε οι Ελληνες, έστω και μόνοι, αν τολμήσουν ν’ αρχίσουν από εμάς. Θα γίνουμε πάλι οι πρωτοπόροι στην αποτροπή της επανίδρυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως και το 1821 ήμασταν στην κατάλυσή της. Οτι τώρα είμαστε περισσότεροι από τότε και καλύτερα οπλισμένοι, το γνωρίζουν και το επιβεβαιώνουν κάθε μέρα στους αιθέρες του Αιγαίου. Και ας βάλουν μυαλό.
Γιωργος Ζαχαροπουλος
(τέως δικηγόρος και στα νιάτα του αντάρτης)