Εκλογές τέλος. Θα βρεθούν βέβαια κάποιοι που θα τις φοβούνται ακόμη· που θα φαντάζονται ότι ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε «ανέντιμη» την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για να τους παραπλανήσει. Πρόκειται για τους ίδιους που διαβάζουν τον πρωθυπουργό χρεώνοντάς του τα δικά τους κίνητρα. Εκείνοι, αν είχαν είκοσι μονάδες διαφορά στις δημοσκοπήσεις, θα υπνώτιζαν τους πάντες –όπως έκαναν τον Αύγουστο του 2015– για να στήσουν κοβιντοκάλπες μέσα στο φθινόπωρο.
Η διάψευση του εκλογικού σεναρίου συμπαρασύρει και την άλλη εικασία: Οτι το Μαξίμου καθοδηγεί την άγρα στον κάδο με τα άπλυτα του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να τον σύρει λερωμένο σε εκλογές.
Οποιος άκουσε τον Μητσοτάκη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, δεν άκουσε πάντως έναν σκανδαλοθήρα πολιτικό αρχηγό έτοιμο να πνίξει τον αντίπαλό του στη λάσπη. Ακουσε το ανάποδο: Τόνο δυσανάλογο προς την οξύτητα των αποκαλύψεων – δυσανάλογο ιδίως προς το γεγονός ότι παρουσιάζονται πλέον και ζωντανά τεκμήρια για την άγρια στοχοποίηση της ίδιας της οικογένειας του Μητσοτάκη.
Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει και τις δύο διαψεύσεις –«δεν κάνω εκλογές», «δεν ανακινώ εγώ τα σκάνδαλα»– σε θεσμικές αναστολές του πρωθυπουργού. Ας πούμε, όμως, ότι δεν έχει τέτοιες αναστολές – ότι είναι τόσο κυνικός όσο τον περιγράφει η αντιπολίτευση. Μετράει, ο κυνικός, σωστά το συμφέρον του; Μετράει σωστά το κεφάλαιό του, όταν εκτιμά ότι δεν χρειάζεται νέα νομιμοποίηση; Του αρκεί η εμπιστοσύνη που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις για να επιζήσει από τον χειμώνα που έρχεται;
Λένε ότι η κρίση στερεί τη νομιμοποίηση από το κυβερνητικό πλάνο του Μητσοτάκη, που είχε καταρτιστεί με τελείως διαφορετικά δεδομένα. Μπορεί να μην ευθύνεται ο ίδιος για την πανδημική ύφεση. Θα είναι όμως εκείνος που αυτομάτως, λόγω θέσης, θα επωμισθεί την κοινωνική δυσαρέσκεια. Ακόμη κι αν εξακολουθήσει να έχει απέναντί του μια αντιπολίτευση παραδομένη στις δοξασίες της, θα αντιπολιτεύονται τον Μητσοτάκη τα γεγονότα.
Αν προκύπτει από τον πρώτο χρόνο ένα δόγμα Μητσοτάκη, είναι ότι δεν τον ορίζει καμία δογματική περιχαράκωση. Εκεί που οι προκάτοχοί του προέτασσαν το γόητρό τους, ο πρωθυπουργός προβάλλει τις μεταστροφές του. Προβάλλει, ας πούμε, την ιδέα που απέκτησε κυβερνώντας για το σύστημα δημόσιας υγείας ή για τον ρόλο του κράτους στην ανάνηψη της οικονομίας.
Αυτό το προσαρμοστικό, αντι-ηγετικό μάνατζμεντ προοιωνίζεται τη μέθοδο με την οποία ο Μητσοτάκης θα διαθέσει το πολιτικό του κεφάλαιο τον σκληρό χειμώνα του 2020. Αυτό το μάνατζμεντ αχρηστεύει, παρεμπιπτόντως, και το οπλοστάσιο της αντιπολίτευσης που εξακολουθεί να επιτίθεται σε ένα δική της κατασκευής εκμαγείο του αντιπάλου της.
Ο πρωθυπουργός που εξελέγη πέρυσι δεν είναι ίδιος με τον σημερινό. Κι αυτό ίσως είναι το πιο χαρακτηριστικό του επίτευγμα.