Ποτέ δεν είναι αργά να μετανιώσεις. Και να μετανιώσεις που μετάνιωσες. Μια τέτοια αλυσιδωτή ασυναρτησία συνδέει τους δύο βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής –που διαφώνησαν με τη γραμμή στο νομοσχέδιο για τις συναθροίσεις– με το παρόν κόμμα τους.
Τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο Χάρης Καστανίδης μετάνιωσαν κάποτε που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ. Τώρα πολιτεύονται σαν να μετάνιωσαν που μετάνιωσαν.
Η τελική τους στάση, της σημαίνουσας αποχής από την ψηφοφορία, ευνοεί την ταύτισή τους. Οι συνάδελφοί τους, πάντως, είναι πιο επιφυλακτικοί. Δεν βιάζονται να τους χρεώσουν κοινή προμελέτη. Η αποκλίνουσα συμπεριφορά του βουλευτή Θεσσαλονίκης –που είχε χρηματίσει για λίγο υπαρχηγός της Λούκας Κατσέλη, προτού ακολουθήσει τη διάσπαση Παπανδρέου με το ΚΙΔΗΣΟ– ερμηνεύεται και με κριτήρια εξωπολιτικά.
Η διαφωνία του αρθρώθηκε από το βήμα της Βουλής με ένα νομικό σεμινάριο, ο θεατής του οποίου δεν μπορεί να μην πρόσεξε την παπαγιαννοπούλειο συνοφρύωση που προκάλεσε στον αγορητή η κουδούνα του προεδρείου. Η μόνιμη συνοφρύωση, λένε οι άσπονδοι σύντροφοί του, οφείλεται στη δυσαρμoνία μεταξύ φαντασιακού πεπρωμένου και πραγματικότητας.
Αντίστοιχους ψυχολογισμούς ακούει κανείς και για τη στάση του Παπανδρέου. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει προκαλέσει οργή στη Χαριλάου Τρικούπη. Περίμεναν από εκείνον να διαχειριστεί τις θεμιτές επιφυλάξεις του με τρόπο που δεν θα θόλωνε το μήνυμα του κόμματος σε μια κρίσιμη στιγμή αντιπαράθεσής του με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι επιτελείς του ΚΙΝΑΛ αναγνωρίζουν ότι ένα ικανό κομμάτι της βάσης τους, που διατηρεί δεσμούς με τις συνδικαλιστικές δομές, ήταν αρνητικό προς το επίμαχο νομοσχέδιο. Η Pulse μέτρησε ότι ένας στους τρεις ψηφοφόρους του κόμματος θεωρεί ότι δεν χρειάζονταν περιορισμοί στις διαδηλώσεις.
Αυτή η υπολογίσιμη τάση περιόριζε και το εύρος αντιδράσεων της ηγεσίας. Εκτιμήθηκε ότι δεν μπορούσαν να επιβληθούν πειθαρχικά μέτρα σε ένα θέμα που δεν έβρισκε αρραγές το κομματικό ακροατήριο. Τυχόν δυναμικές κινήσεις θα λειτουργούσαν μάλλον διχαστικά.
Οι ενστάσεις για το νομοσχέδιο αντιμετωπίζονται πάντως σαν λεπτομέρεια μέσα στη μεγάλη εικόνα. Η αξίωση του Τσίπρα να ηγεμονεύσει στην Κεντροαριστερά δεν ήταν ποτέ περισσότερο αδύναμη απ’ ό,τι τώρα. Απολογούμενος και χωρίς συμμάχους, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε, λένε, απροσδόκητο κράτημα στους αντιφρονούντες του ΚΙΝΑΛ.
Κράτημα, βεβαίως, δεν είναι ο Καστανίδης, που διαχειρίζεται μόνο τον εαυτό του. Κράτημα είναι το όνομα Παπανδρέου. Eνα όνομα που στην παρούσα φάση χορηγήθηκε στον Τσίπρα σαν απορρυπαντικό, για να ξεπλύνει από πάνω του τον Παππά και τον Παπαγγελόπουλο.