Το σενάριο δεν περιέχει εκπλήξεις ούτε ανατροπές. Ως εκ τούτου ελάχιστους θεατές ενδιαφέρει πια. Το έργο το είδαμε στη Λέσβο, τη Σάμο, ακόμη και στον Eβρο. Oποιος αντιστέκεται, ή έστω διαμαρτύρεται για τους μετανάστες, παρόντες ή μέλλοντες, δεν μπορεί παρά να είναι ακροδεξιός. Ακόμη και αν η εισβολή, όπως στον Εβρο, οργανώνεται από τον Ερντογάν. Το είπε και ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί σε άρθρο του όπου μηρυκάζει όσες κοινοτοπίες του επιτρέπουν να επιβιώνει δεκαετίες τώρα. Στη Λέσβο, έγραψε, τα πράγματα είναι καθαρά: από τη μια έχεις τους πρόσφυγες που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι ονειρεύονται την Ευρώπη κι από την άλλη κάτι άγριους ιθαγενείς, bons pour l’orient, που δεν τους θέλουν επειδή οι ίδιοι είναι φασίστες. Δεν τους ενδιαφέρει αν η σθεναρή αντίσταση που πρόβαλε η κυβέρνηση στον Eβρο ενίσχυσε τη δημοτικότητά της και τόνωσε την εμπιστοσύνη των πολιτών. Επιτέλους δεν αναρωτηθήκαμε «μα πού είναι το κράτος», με αποτέλεσμα να πειθαρχήσουμε στις οδηγίες για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αυτοί ανθρωπισμό πουλάνε, κι ας είναι και μαϊμού. Τους φτάνει που τυπώνουν τον λογότυπο στο ύφασμα.
Το ζήσαμε, το έζησα για την ακρίβεια, την περασμένη εβδομάδα στην πλατεία Βικτωρίας. Οι «ενημερωτές» –άλλο ενημερωτής κι άλλο δημοσιογράφος–πληροφόρησαν το κοινό τους ότι ακροδεξιοί κάτοικοι συγκεντρώθηκαν για να διώξουν τους μετανάστες. Ευτυχώς, όμως, παρενέβησαν οι «αλληλέγγυοι» με τα ματσούκια τους για να σώσουν την τιμή του ελληνισμού. Οι ίδιοι «αλληλέγγυοι» που μερικές ημέρες πριν προσπάθησαν να εμποδίσουν την αστυνομία να μεταφέρει τους μετανάστες σε δομές. Τους θέλουν εκεί για να μη χάσουν την αλληλεγγύη τους. «Eλληνα λεβέντη, στον τάφο σου θα γίνει πολύ μεγάλο γλέντι», ήταν ένα από τα συνθήματά τους. Τα επεισόδια που ήθελαν δεν έγιναν χάρη στην παρουσία και την ψύχραιμη στάση της αστυνομίας.
Χθες έγραψα ότι στην πλατεία Βικτωρίας παίζεται το μέλλον του κέντρου της Αθήνας. Ιδίοις όμμασι διεπίστωσα για μία ακόμη φορά το πρόβλημα. Το κέντρο της Αθήνας είναι καταδικασμένο σε υπανάπτυξη όσο τις τύχες του τις λυμαίνονται τα φαντάσματα των περασμένων δεκαετιών. Από τη μια ο Κασιδιάρης με καμιά εικοσαριά δικούς του που χώθηκαν ανάμεσα στους κατοίκους, κι από την άλλη ο Κωνσταντίνου του ΑΝΤΑΡΣΥΑ που διηύθυνε την ορχήστρα των «αλληλέγγυων». Διαλέγετε και παίρνετε. Οι «ενημερωτές» βέβαια είδαν μόνον τον Κασιδιάρη και δεν άκουσαν τα συνθήματα για τον «τάφο του Eλληνα λεβέντη». Από πού κι ώς πού θα ασχολούνται με τα πάθη του «νοικοκυραίου»; Και βέβαια το πρόβλημα παραμένει. Η Αθήνα φιλοξενεί περισσότερους μετανάστες από όσους μπορεί να αντέξει. Eνα βάρος που βολεύει τα φαντάσματα του αριστεροδεξιού φασισμού. Oμως πώς μπορούν να συμβιώσουν όσοι ζωντανοί με τα φαντάσματα;