Μυστήριο πράγμα η εξουσία. Κατάλαβε κανείς πώς και γιατί ο αρχηγός της ΕΥΠ μιας δεξιάς κυβέρνησης έγινε αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης μιας αριστερής, η οποία μάλιστα διαλαλούσε ότι είναι και «ριζοσπαστική»; Πώς γίνεται μια κυβέρνηση που έκανε ανένδοτο αγώνα κατά της Δεξιάς, συνεργάστηκε με το πιο λαϊκιστικό κομμάτι της Δεξιάς, τώρα να κάνει τέτοια λυσσαλέα υπεράσπιση του κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλου;
Η χθεσινή ομιλία του κ. Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή για την παραπομπή του κ. Παπαγγελόπουλου ενισχύει αυτά τα ερωτήματα. «Πάνω απ’ όλα απαιτείται ενότητα», είπε. Σωστό, αλλά συνέχισε: «Την ενότητα τη διασφαλίζει πρωτίστως η ηγεσία της χώρας. Στην πράξη. Με έργα. Ποια ενότητα επικαλείται όταν ενάμιση μήνα τώρα έχετε ξεκινήσει, με δική του ευθύνη το γαϊτανάκι της σπίλωσης των πολιτικών του αντιπάλων; Ποια ενότητα, όταν με δική του επιλογή έχει οδηγήσει με σχέδιο την πολιτική ζωή του τόπου στον βούρκο; […] Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε, παρ’ όλα αυτά, δύο μήνες τώρα, ενώ γνωρίζει την κλιμάκωση της τουρκικής πλευράς, να δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα. Και σήμερα επιλέγει, την πιο κρίσιμη στιγμή με όλον τον τουρκικό στόλο στο νότιο Αιγαίο, να έρχεται εδώ να στήσει κάλπη για να δικάσει τον πολιτικό του αντίπαλο […] Και τώρα μιλάτε για ενότητα; Για ποια ενότητα;» (Βουλή 22.7.2020).
Με άλλα λόγια, όπως συνόψισε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο κ. Τσίπρας πρότεινε: «Αν η κυβέρνηση θέλει τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα εθνικής πολιτικής και ενόψει της προκλητικής, επιθετικής και παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, πρέπει να εγκαταλειφθεί η διαδικασία διερεύνησης της σκευωρίας Novartis και του παραδικαστικού κυκλώματος που αποκαλύφθηκε στην υπόθεση Μιωνή. Πρέπει να αγνοηθούν οι αποκαλύψεις Καλογρίτσα, να μη δοθεί συνέχεια στις συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το Μάτι και γενικώς να σταματήσει κάθε πολιτική, δημοσιογραφική και δικαστική διερεύνηση των θεσμικών παρεκτροπών της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ» (22.7.2020).
Η ανήθικη αυτή (αν και έμμεση) πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης εγείρει ακόμη μεγαλύτερα ερωτήματα από εκείνα της προλογικής παραγράφου. Πόσο σημαντικός είναι τελικώς για τον ΣΥΡΙΖΑ ο τέως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, ώστε ο κ. Τσίπρας να τον βάζει στο ίδιο ζύγι με την αναγκαία συναίνεση για την τουρκική απειλή; Τι φοβάται και συνδέει τα δύο, εντελώς ανεξάρτητα, θέματα και μάλιστα δημοσίως, από το βήμα της Βουλής;
Είπαμε, είναι μυστήριο πράγμα η εξουσία. Εχει, μεταγραφές, ανηθικότητα και συναλλαγές. Ομως οι πρώτες γίνονταν μεταξύ όμορων πολιτικών χώρων και οι δεύτερες δεν εκφωνούνταν από το βήμα της Βουλής. Τηρούνταν κάποια προσχήματα κι αν κάποιοι δεν τα τηρούσαν υπήρχαν στο ίδιο κόμμα άνθρωποι να τους επιπλήξουν. Αλλά αυτά, βλέπετε, είναι η βδελυρή αστική ηθική…