Πολλά ταμπού καταρρίφθηκαν στον καιρό της πανδημίας. Ενα από αυτά η κρατική συμμετοχή σε εταιρείες ακόμα και μικρές, ακόμα και σε όσες είναι στην αφετηρία της διαδρομής τους. Πολλά κράτη έσπευσαν τους τελευταίους μήνες να δημιουργήσουν οργανισμούς που χρηματοδοτούν νεοφυείς εταιρείες στον τομέα των τεχνολογικών εφαρμογών αλλά όχι μόνον.
Η εφαρμογή «Ψηφιακή Γκαρνταρόμπα» υπόσχεται να ξοδεύουμε λιγότερα αλλά να αποκτήσουμε καλύτερη συλλογή ρούχων, να εντοπίζουμε ευκαιρίες, να δωρίζουμε ρούχα που δεν φοράμε και όλα αυτά μέσω νέας εφαρμογής που διευκολύνει τη διαχείριση του ρουχισμού στο σπίτι.
Η εφαρμογή αυτή, που χρηματοδοτείται με μετατρέψιμο σε μετοχές δάνειο από τον βρετανικό κρατικό οργανισμό Future Fund, ίσως ενδιαφέρει πολλές γυναίκες. Δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι θα αποδεχθούν το αντικείμενο άλλης εταιρείας που δανειοδοτήθηκε με 170.000 λίρες από τον ίδιο οργανισμό. Είναι η «Killing Kittens» («Τα γατάκια που σκίζουν», θα μεταφράζαμε με ελευθεριότητα την επωνυμία), εταιρεία που προμηθεύει συνοδούς και οργανώνει σεξουαλικά πάρτι. Η χρηματοδότηση αφορά την εφαρμογή επικοινωνίας και γνωριμιών που θέλει να αναπτύξει και επισημαίνεται ότι δημιουργείται «πλατφόρμα με προτεραιότητα στις γυναίκες», ενώ υπόσχεται «την απόλυτη εμπειρία κτίζοντας ρομαντικές και κοινωνικές συνδέσεις ανάμεσα σε άνδρες, γυναίκες και ζευγάρια». Μην παρεξηγηθούμε, οι γυναίκες που συμμετέχουν στις «εκδηλώσεις» αποφασίζουν «οι ίδιες αν και πόσο επιθυμούν την (ενεργό) συμμετοχή τους» στη δράση.
Η κρατική επένδυση σε εταιρεία οργίων είναι μέρος του ευρύτερου σκηνικού που διαμόρφωσε η πανδημία και η σωτηρία της οικονομίας.
Τα κράτη αυξάνουν σχεδόν απεριόριστα το χρέος τους, ενώ οι κεντρικές τράπεζες δημιουργούν «νέο χρήμα» αυξάνοντας το νομισματικά αποθέματα που κατευθύνονται κυρίως για αγορά ομολόγων, κρατικών και εταιρικών. Η αμερικανική κεντρική τράπεζα (Fed) χρηματοδοτεί την αγορά ομολόγων της ΑΤ&Τ, της Apple, της Coca-Cola. Γι’ αυτό τα μακροχρόνια επιτόκια παραμένουν χαμηλά παρότι αυξάνεται το δημόσιο χρέος.
Παράλληλα ζούμε την εξάλειψη του πληθωρισμού. Δεν υπάρχει συνεπώς η ανάγκη να επιβραδυνθεί η ανάπτυξη, ούτε να αυξηθούν τα βραχυχρόνια επιτόκια που είναι σχεδόν μηδενικά. Ετσι, στην εποχή χαμηλών επιτοκίων, μπορούν να αυξηθούν οι κρατικές δαπάνες για τη χρηματοδότηση υποδομών, εταιρειών, της οικονομίας που έχει πληγεί. Αυτό γίνεται παντού.
Γι’ αυτό το υπουργείο Οικονομικών της Μ. Βρετανίας, για παράδειγμα, διαθέτει 250 εκατ. λίρες στον οργανισμό Future Fund, για χορήγηση δανείων έως και 5 εκατ. λίρες, εφόσον απασχολούν το μισό προσωπικό τους στη χώρα από όπου προέρχεται τουλάχιστον 50% του τζίρου.
Στην Ιρλανδία, ο αντίστοιχος οργανισμός (Sustaining Enterprise Fund) διαθέτει 180 εκατ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει νέες και ώριμες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Επιτροπή, όπως δήλωσε και η αντιπρόεδρος Βεστάγκερ, συμφωνεί στην κρατική ενίσχυση εταιρειών, αφού οι σχετικές απαγορεύσεις έχουν αρθεί «προσωρινά» από τον Μάρτιο.
Η κατάσταση, όπως διαμορφώνεται, ανοίγει χωρίς αμφιβολία νέο κεφάλαιο στην κρατική χρηματοδότηση μικρών ή λίγο μεγαλύτερων, επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι πόσο έτοιμο θεωρείται το (ελληνικό) κράτος να παίξει το ρόλο κεφαλαίου επιχειρηματικών συμμετοχών (Venture Capital Fund).
Η απάντηση είναι ότι οι πολιτικοί ελπίζουμε να μην υποκύψουν στον πειρασμό και να δώσουν αρμοδιότητες και ευθύνες σε τεχνοκράτες που θα σηκώσουν το βάρος της επανεκκίνησης των οικονομιών στην πράξη. Αν θέλουμε οι σημερινές δυνατότητες να μην αποτελέσουν αιτία μελλοντικών σκανδάλων, αλλά τη βάση για μακρά περίοδο ευημερίας.