Η παρουσίαση από την «Κ» (στο φύλλο της 24ης Ιουλίου) της υπόθεσης με τις καταγγελίες που έκανε η ηγεσία τμήματος του ΕΚΠΑ –δέχθηκε πιέσεις υπέρ ενός υποψηφίου (από πανεπιστημιακούς και πολιτικούς)– προκάλεσε ποικίλα σχόλια. Αρκετά ήταν από νέους επιστήμονες που είχαν θέσει υποψηφιότητα για μία θέση σε ελληνικό πανεπιστήμιο, αλλά δεν την πήραν τελικά. Οφείλουμε να παραδεχθούμε, βέβαια, ότι η αντικειμενικότητά τους είναι αμφισβητήσιμη, καθώς δεν είναι δυνατόν να φιλτραριστούν η υποκειμενική αξιολόγηση των προσόντων τους και η πίκρα για την απώλεια της θέσης.
Ωστόσο, σχόλια για περιπτώσεις πιέσεων υπέρ ενός υποψηφίου έγιναν στην «Κ» και από πανεπιστημιακούς, που συμμετείχαν σε εκλεκτορικά σώματα. Ενδεικτικά, αναφέρθηκε ότι πολύ πρόσφατα σε εμβληματικό τμήμα πανεπιστημίου της Βορείου Ελλάδος καταγγέλθηκαν πιέσεις προς τα εξωτερικά μέλη εκλεκτορικού σώματος (δηλαδή, εκείνα που δεν εργάζονται στο ΑΕΙ) για να ψηφίσουν υποψήφιο ο οποίος είχε αποφοιτήσει από το ίδιο το ΑΕΙ. Τελικά ο συγκεκριμένος εξελέγη σύμφωνα με την επιθυμία-ψήφους των πανεπιστημιακών του ΑΕΙ που ειδικεύονται στο αντικείμενο της θέσης και τη βουβή υποστήριξη των υπόλοιπων εσωτερικών μελών που ειδικεύονται σε άλλα γνωστικά αντικείμενα. Αντίθετα όλα τα εξωτερικά μέλη του εκλεκτορικού σώματος υποστήριξαν άλλο υποψήφιο.
Συνολικά 500 θέσεις για διορισμούς πανεπιστημιακών έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια στα πανεπιστήμια – αριθμός που θεωρείται μικρός με βάση και τον αριθμό των συνταξιοδοτήσεων σε συνδυασμό με τη δημιουργία νέων τμημάτων που πρέπει να στελεχωθούν. Βέβαια, το γεγονός ότι στα πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια (λόγω της δημοσιονομικής λιτότητας) γίνονται λίγοι διορισμοί, αυξάνει τις λίστες των υποψηφίων για μία θέση. Εχουν καταγραφεί ακόμη και τριάντα επιστήμονες με πλούσια βιογραφικά να έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους για μία θέση. Αυτό από τη μια κρίνεται θετικό, καθώς όσο περισσότεροι είναι οι υποψήφιοι τόσο δυσκολότερα μπορεί να προκριθεί ένας ημέτερος.
Από την άλλη, συχνά παρατηρείται η ελληνική πολιτεία και τα ΑΕΙ να θέτουν όρους, τους οποίους μόνο… μιλημένοι μπορούν να ικανοποιήσουν. Χαρακτηριστικά ορίζονται πολύ σύντομες προθεσμίες που ανακοινώνονται μάλιστα εν κρυπτώ ή αντίστροφα διαδικασίες χρονοβόρες και έξω από τη φιλοσοφία των επιστημόνων του εξωτερικού. Ενδεικτικά, εάν ένας επιστήμονας (Ελληνας ή ξένος) θέλει να συμμετάσχει σε διεθνές πρόγραμμα ελληνικού ΑΕΙ πρέπει ο ΔΟΑΤΑΠ να έχει αναγνωρίσει το πτυχίο του. Φανταστείτε πόσοι ξένοι θα δηλώσουν συμμετοχή…
Η αντιμετώπιση της αναξιοκρατίας στα πανεπιστήμια είναι ένα θέμα… must για κάθε ηγεσία στο υπουργείο Παιδείας. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις του υπουργείου Παιδείας ως προς τη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου. Απαιτείται και η βούληση των ΑΕΙ αλλά και οι αυστηροί έλεγχοι. Τα «δεν είμαστε ενήμεροι», «θα το κοιτάξουμε» είναι προφάσεις εν αμαρτίαις που δεν μένουν κρυφές!