Για ένα λαϊκιστικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση του κ. Πάνου Σκουρλέτη έπρεπε να είναι αναμενόμενη. Μοιάζει με σύνθημα από τα σίξτις, του στυλ «κάντε έρωτα και όχι πόλεμο», «η αγάπη θα σώσει τον κόσμο» κ.λπ. «Θα προτιμούσα αυτές τις μέρες», είπε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, «που βλέπω τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και την αστυνομία να μπαίνουν μέσα στα λεωφορεία, αντί να μοιράζουν πρόστιμα να μοιράζουν δωρεάν μάσκες. Και δεν είναι μεγάλο το ποσό […] Το λέω σαν παράδειγμα για να καταλάβουμε ότι υπάρχουν απλά πράγματα που μπορούν να δείξουν στον κόσμο τι πρέπει να κάνει, αλλά όχι και να τον τιμωρήσουν. Σημασία έχει να πείσουμε τον κόσμο, όπως τον πείσαμε την προηγούμενη φορά» (Mega 2.8.2020).
Κατ’ αρχάς είναι εντυπωσιακός ο πρώτος πληθυντικός που χρησιμοποίησε «να πείσουμε τον κόσμο, όπως τον πείσαμε την προηγούμενη φορά». Ναι, σύμφωνοι! Αυτή τη φορά η αντιπολίτευση αντέδρασε με σωφροσύνη. Δεν κινητοποίησε «Αγανακτισμένους» στις πλατείες για να αρνηθούν τον προφανή κίνδυνο, όπως έκανε κατά την προηγούμενη οικονομική κρίση. Αλλά από την άλλη μεριά συκοφάντησε ένα από τα μέτρα πειθούς σε βαθμό που πλέον χρησιμοποιείται από τους αρνητές της πανδημίας. Τώρα είναι οι ψεκασμένοι που ισχυρίζονται ότι «δόθηκαν 20 εκατομμύρια ευρώ στα ΜΜΕ για να πουλήσουν το παραμύθι της ασθένειας».
Από την άλλη, όμως, η «πειθώ» του προηγούμενου διαστήματος δεν είχε μόνο διαφημιστικά σποτ. Είχε και πρόστιμα: 150 ευρώ για άσκοπες μετακινήσεις και έως 5.000 ευρώ για όσους δεν τηρούσαν το μέτρο της καραντίνας. Επομένως, η καταστολή υπήρχε πάντα στο οπλοστάσιο του κράτους –τι πιο φυσιολογικό;– και χρησιμοποιήθηκε μαζί με την πειθώ κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας.
Ας σκεφτούμε όμως τι θα συνέβαινε αν υιοθετείτο η πρόταση του κ. Σκουρλέτη. Θα υπήρχε Ελληνας πολίτης που να φοράει μάσκα σε κλειστούς χώρους; Ή θα περίμεναν όλοι να σταθούν «τυχεροί», μπας δηλαδή πετύχουν κανέναν έλεγχο ώστε να τους τη δώσει δωρεάν τη μάσκα και μετά πιθανότατα να την πετάξουν, όπως κάνουν με άλλες δωρεάν παραχωρήσεις του κράτους λ.χ. τα σχολικά βιβλία; Υπάρχει και κάτι περισσότερο: αν χρησιμοποιείτο αυτή η μέθοδος και η ασθένεια εξαπλωνόταν έτι περαιτέρω δεν θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που δικαίως θα ζητούσε πιο «δραστικά μέτρα»;
Θα συμφωνήσουμε πως ο κ. Σκουρλέτης κάνει αντιπολίτευση και στο πλαίσιο αυτής θα πει και καμιά ανοησία παραπάνω. Το πρόβλημα είναι πως οι ολαρία ολαρά λύσεις (όπως τις τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος), δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως ένας άλλος δρόμος για την αντιμετώπιση της επιδημίας είναι εφικτός. Και επιπλέον: οι γλυκερές λαϊκιστικές προτάσεις γίνονται μπούμερανγκ, όπως ακριβώς έγινε με τη χρήση των ΜΑΤ κατά των «Νεοαγανακτισμένων» την περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών.