Δεν είναι πρωτοφανές, ούτε προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα μίντια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν με επιμέλεια και σε καθημερινή βάση όσα συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ΗΠΑ πάντα και κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούσαν κύρια πηγή ειδήσεων διεθνώς. Είτε ως υπερδύναμη και ηγέτις του δυτικού κόσμου, είτε επειδή η συμμετοχή τους σε πολλούς τομείς των τεχνών και των επιστημών είναι εξαιρετικά σημαντική, αν όχι κυρίαρχη, είτε γιατί εδώ και πολλές δεκαετίες το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη ήταν να εγκατασταθούν ή τουλάχιστον να επισκεφθούν τη χώρα αυτή. Κάτι που ισχύει ακόμη σε μεγάλο βαθμό.
Στους παραπάνω λόγους έχουν προστεθεί τα τελευταία χρόνια και μερικοί ακόμη που ενισχύουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στις ΗΠΑ. Είναι η άνοδος και η παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία, είναι η πανδημία του κορωνοϊού που έχει πλήξει τόσο σκληρά τον πληθυσμό μιας χώρας που υποτίθεται ότι ανήκει στις πρωτοπόρους της ιατρικής επιστήμης και είναι η γεωπολιτική και οικονομική αστάθεια που δημιουργούν σε παγκόσμιο επίπεδο οι δύο αυτοί παράγοντες.
Ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αντικειμενικά ένας «σταρ» της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Ο Τραμπ όμως προσδίδει νέες διαστάσεις στην εικόνα ενός Αμερικανού προέδρου, όχι πάντως με την καλή έννοια. Η δική του εικόνα αποπνέει «μουσολινισμό», η ρητορική του εκπέμπει εχθροπάθεια, οι εκπεφρασμένες προθέσεις του χαρακτηρίζονται από την απουσία οποιασδήποτε καλής διάθεσης, η γενική συμπεριφορά του έχει έντονα στοιχεία αυταρχισμού, διχασμού και ρατσισμού, οι ενέργειές του είναι αλλοπρόσαλλες και γεμάτες αντιφάσεις, η διοίκηση που ασκεί είναι εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου και η συνεχής ενασχόλησή του με τα tweets αναδεικνύει την εκκωφαντική άγνοιά του.
Τουλάχιστον για τη μεγάλη πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών ο Τραμπ είναι σήμερα ο «κακός» της διεθνούς πολιτικής ζωής. Το ίδιο ισχύει και για πολύ μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης. Η προσδοκία της είναι ότι θα χάσει τις προσεχείς εκλογές και οι πιθανότητες πλέον να συμβεί αυτό βρίσκονται στο 60%, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον υποψήφιο των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν να βρίσκεται μπροστά κατά 9-10 ποσοστιαίες μονάδες. Δεν διαθέτει εκτυφλωτική λάμψη, η ηλικία του και το παρουσιαστικό του δεν πείθουν για τις δυνατότητές του να ηγηθεί των ΗΠΑ, αλλά φαίνεται να ακολουθεί μία «σοφή» τακτική, εφόσον το αποτέλεσμα τον δικαιώσει βέβαια.
Αρχικά η γενική εντύπωση ήταν ότι ο Μπάιντεν «κρυβόταν» ως ιδιαίτερα εύθραυστος, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για να αλωνίζει ο Τραμπ. Αρα φαινόταν καταδικασμένος σε ήττα. Τώρα όλα δείχνουν ότι πρόκειται για επιλογή, ώστε ο ίδιος να κρύβει τις αδυναμίες του και ταυτόχρονα να εκτίθεται όλο και περισσότερο ο σημερινός πρόεδρος. Κάτι που το καταφέρνει συνδυάζοντας τα «προσόντα» του με πανικό, αλλά και με τη βοήθεια της πανδημίας και της κακής πορείας της αμερικανικής οικονομίας.