Δεν θα ήταν ιστορική η συμφωνία (έστω μερικής) οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου εάν δεν υπήρχε η αβελτηρία των προηγούμενων κυβερνήσεων, η οποία άφησε ανοιχτό παράθυρο στην Τουρκία για την παράνομη και παράλογη συμφωνία με τη Λιβύη. Η αβελτηρία δεν οφείλεται στη συνήθη βαλκανική μας μακαριότητα. Επαφές και συζητήσεις γίνονταν διαρκώς με την Αίγυπτο, αλλά και με τη Λιβύη, 16 χρόνια τώρα. Ηταν το διαφαινόμενο πολιτικό κόστος, που δεν επέτρεψε στις κυβερνήσεις να προχωρήσουν.
Ετσι, η Τουρκία (έστω παρανόμως, έστω παραλόγως) τρύπωσε και τα πράγματα θα ήταν χειρότερα εάν στην Αίγυπτο κυβερνούσαν οι ομοϊδεάτες του Ταγίπ Ερντογάν Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Τώρα δεν θα τρέχαμε μόνο για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά και για το τουρκοαιγυπτιακό. Και άντε μετά να βρούμε το δίκιο μας…
Ο φόβος των προηγούμενων κυβερνήσεων για ασύμμετρες πολιτικές αντιδράσεις δεν ήταν φανταστικός. Υπάρχουν πολλοί Κολοκοτρωναίοι στα καφενεία (τηλεοπτικά και πραγματικά) έτοιμοι να ξεσπαθώσουν για μια ίντσα ΑΟΖ. Αυτοί συνήθως βρίσκονται στην Ακροδεξιά, φώλιασαν ένα διάστημα στο παλαβό ΠΑΣΟΚ («πατριωτικό», το έλεγαν τότε) και μολεύουν τώρα την Αριστερά. «Ο ΣΥΡΙΖΑ», τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του, «εδώ και καιρό έχει υπογραμμίσει ότι η Ελλάδα οφείλει να αντιμετωπίσει τη σύναψη του παράνομου μνημονίου Τουρκίας – Σαράζ στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής και όχι συνάπτοντας μια συμφωνία άρον άρον με την Αίγυπτο, που δημιουργεί επικίνδυνα προηγούμενα για τις εθνικές μας θέσεις». Αρον άρον μια συμφωνία που εκκρεμεί 16 χρόνια; Και ποια εθνική στρατηγική προτείνουν τα σαΐνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Να συμφωνήσουμε ότι «αντιπολίτευση είναι και κάτι πρέπει να πουν». Θα μπορούσαν όμως να περιοριστούν στο «εάν ο κ. Μητσοτάκης είχε δεχθεί την πρότασή μας για σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, με σκοπό τη χάραξη ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής, τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης θα ήταν πολύ καλύτερα» και όχι να εξάπτει τη φαντασία κάθε λογής ψεκασμένων, μιλώντας για «επικίνδυνα προηγούμενα για τις εθνικές μας θέσεις». Δεν θα μπορούσε κάποιος να πει ότι «η συμφωνία των Πρεσπών» δημιούργησε «επικίνδυνα τετελεσμένα στις εθνικές μας θέσεις»; Για την ακρίβεια, διάφοροι ακροδεξιοί αυτό είπαν…
Τα αναφέρουμε όλα αυτά διότι με τέτοιες ανακοινώσεις εκτίθενται οι γεφυροποιοί του ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από δύο χρόνια πήδηξαν στο κάρο του κ. Αλέξη Τσίπρα, διότι είδαν το φως το αντιεθνικιστικόν. Ή, τουλάχιστον, αυτό είπαν. Τώρα έχουν να πουν κάτι επί της συμφωνίας ή συμφωνούν ότι το δεύτερο (μετά την Ιταλία) βήμα που κάνει η κυβέρνηση για να κλείσει τα πολλά ανοιχτά μέτωπα στην Ανατολική Μεσόγειο, «δημιουργεί επικίνδυνα τετελεσμένα στις εθνικές μας θέσεις»;