Περιγραφή της πραγματικότητας…

Περιγραφή της πραγματικότητας…

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι σχέσεις με την Τουρκία απαιτούν, διαχρονικά, ψυχραιμία, αντικειμενική εκτίμηση δεδομένων και κατάστασης, αλλά και διαχείριση μιας επικοινωνιακής πολιτικής που θα απευθύνεται κυρίως στο διεθνές περιβάλλον, στοχεύοντας πολύ λιγότερο στην εσωτερική κατανάλωση. Ολα αυτά μαζί με συνεχή εξοπλιστική προσπάθεια και εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε η χώρα να αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη, αφού είναι καταδικασμένη να υπάρχει σε τόσο εκρηκτικό «εδώ».

Τούτων λεχθέντων και δίχως περισσότερες εξηγήσεις ή ανάλυση, η σημερινή ένταση με τη γειτονική χώρα παίρνει διαστάσεις που πρέπει να τις δούμε κατάματα, για να εκτιμηθεί σωστά η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι το «Ορούτς Ρέις» και τα τουρκικά πολεμικά που το συνοδεύουν αλωνίζουν σε περιοχή που εμείς διακηρύσσουμε ότι ανήκει σε ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Δημιουργούν προηγούμενο και ταυτόχρονα επιχειρούν να «εξευτελίσουν» την ελληνική πλευρά που προς το παρόν τα αντιμετωπίζει με «ψυχραιμία», «αποφασιστικότητα» και παραγωγή «θορύβου». Μα αυτό είναι το θέμα και όχι η επιβολή της τουρκικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, μαζί με τη δημιουργία αντίστοιχων διεθνώς εντυπώσεων; Αν ο «θόρυβος» ήταν το κατάλληλο όπλο, θα αρκούσε να αμολήσουμε μερικές δεκάδες θορυβώδη «σκι-τζετ» στον συγκεκριμένο θαλάσσιο χώρο…

Την πραγματικότητα επίσης διαμορφώνει το γεγονός ότι η Αθήνα σέρνει σχεδόν με το ζόρι τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα να καταδικάσει την προκλητικότητα και τις παράνομες ενέργειες του Ερντογάν. Είναι φανερό ότι η Μέρκελ και το Βερολίνο ενοχλήθηκαν επειδή η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στην υπογραφή συμφωνίας με την Αίγυπτο για τον καθορισμό των ΑΟΖ την παραμονή της έναρξης διαλόγου με την Αγκυρα. Διαλόγου καθαρά ετεροβαρούς που θα ξεκινούσε με μεσολάβηση της Γερμανίας. Απόδειξη της δυσφορίας της ήταν ότι αρχικά η Κομισιόν υποδέχθηκε με ένα ξερό «ουδέν σχόλιον» την υπογραφή της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, ενώ η γερμανική προεδρία άφησε την Ελλάδα να «βράσει στο ζουμί της» πριν προβεί –με ελληνική πίεση προφανώς– στη σύγκληση έκτακτου συμβουλίου υπουργών Εξωτερικών για να ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με την τουρκική επιθετικότητα.

Είναι αλήθεια ότι σταδιακά οι ευρωπαϊκές δηλώσεις βελτιώθηκαν και η σχετική ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν αιχμηρή για την Τουρκία και σε άλλες εποχές θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Επί εποχής Τραμπ όμως και με την Αγκυρα να έχει προχωρήσει στην αγορά των S-400, αδιαφορώντας για τη σφοδρή αντίδραση των ΗΠΑ, δικαιούμαστε να αναρωτιόμαστε αν μπορεί να επηρεάσει τον Ερντογάν. Το ίδιο ισχύει και για την αντίδραση του Ισραήλ, που άλλωστε έχει προειδοποιήσει ότι κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει για μας.

Τέλος, ο ρεαλισμός λέει να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις δηλώσεις Τσαβούσογλου ότι η Τουρκία θα προχωρήσει σε έρευνες και γεωτρήσεις πιο δυτικά και σε μάκρος χρόνου, στη βάση του απαράδεκτου ισχυρισμού της αφενός ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, αφετέρου για να μας προκαλέσει να ρίξουμε την πρώτη «τουφεκιά».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή