Τρομακτικά ενδιαφέρουσα είναι η εποχή μας. Το «τρομακτικό» αφορά το είδος και το βάθος των κρίσεων που ξεσπούν σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Το «ενδιαφέρον» προκύπτει από το γεγονός ότι αν και οι κρίσεις αυτές έχουν φαινομενικά διαφορετικό περιεχόμενο ή και μορφή, τελικά είναι απολύτως συνδεδεμένες μεταξύ τους, ως προς την ουσία ή και την πηγή τους. Το «τρομακτικό» αναδύεται από την παρατήρησή τους, καθώς αθροιστικά διαμορφώνουν μείγμα απολύτως επικίνδυνο για τον άνθρωπο.
Βλέπεις την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών, και μεταξύ άλλων ξεχωρίζεις: κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο, κύματα προσφύγων στα νησιά, πυρκαγιά σε εργοστάσιο ανακύκλωσης πλαστικών στη Μεταμόρφωση Αττικής, πανδημία κορωνοϊού, πυρκαγιές σε Αμαζόνιο και Καλιφόρνια – σε περιοχή της οποίας, την Κοιλάδα του Θανάτου, μόλις καταγράφηκε νέο ρεκόρ υψηλής θερμοκρασίας (54,4 βαθμοί Κελσίου), πλημμύρες στην Εύβοια. Μόλις προχθές η εφημερίδα The Times του Λονδίνου σημείωνε ότι «ο άμεσος λόγος (για την κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο) είναι ο ανταγωνισμός για τους φυσικούς πόρους». Η ξέφρενη κατασπατάληση των φυσικών πόρων και οι εφιαλτικές παρεμβάσεις στη φύση από τον άνθρωπο έχουν, ως γνωστόν, λειτουργήσει απολύτως αρνητικά για τον πλανήτη. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν αποτελεί κάτι άγνωστο για την ανθρώπινη σκέψη. Ακολουθούν ξεσπάσματα καταστροφικών εξελίξεων, όπως είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα ή οι πόλεμοι, που με τη σειρά τους γεννούν άλλες εξελίξεις όπως μαζικές μεταναστεύσεις πληθυσμών και διογκούμενα προσφυγικά κύματα, για να αποτελέσουν αυτά σε επόμενο στάδιο είτε αιτία επανεμφάνισης φαινομένων μισαλλοδοξίας πληγώνοντας τις κοινωνίες είτε «εργαλεία» γεωστρατηγικών σχεδιασμών αφρόνων ηγεσιών. Και ο τρόμος ανακυκλώνεται.
Οπως ανακυκλώνονται και τα αναπνευστικά προβλήματα: Δίνουμε μάχη για να προστατεύσουμε από την COVID-19 κατ’ αρχάς τους πνεύμονές μας, με τις άμυνές τους ωστόσο να δέχονται πλήγμα από τα τοξικά εξαιτίας της πολυπαραγοντικής ρύπανσης του αέρα. Πνιγόμαστε σε τόνους λασπωμένου νερού, μα αμέτρητοι υποφέρουν από έλλειψη πόσιμου. Σπάνια στην ανθρώπινη ιστορία βρέθηκαν εμφανώς τόσο «κοντά» ο Αθηναίος, ο τουρίστας της Πάρου, ο Αμερικανός, ο Αφρικανός, ο πρόσφυγας, ο ιθαγενής του Αμαζονίου. Σπανιότερα αναδείχθηκε σε παγκόσμια κλίμακα το πόση αξία έχει μια γενικευμένη προσέγγιση οικουμενικών λύσεων. Γι’ αυτό είναι άκρως ενδιαφέρουσα η εποχή μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μετασχηματίσουμε τον τρόμο σε έμπνευση και θετικές κοινές δράσεις.