Με τη νίκη του στις εκλογές της 15ης Ιουλίου, ο Ζόραν Ζάεφ εξασφάλισε την κυβερνητική συνέχεια στη Βόρεια Μακεδονία και καλείται τώρα να προχωρήσει σε (επώδυνες) μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη, την οικονομία, τον κρατικό μηχανισμό προκειμένου να καθοριστεί σε συνεργασία με τις Βρυξέλλες η ακριβής ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Οπως αναμενόταν επήλθε συμφωνία με το μεγαλύτερο σε εκλογική δύναμη αλβανικό κόμμα, το DUI του Αλί Αχμέτι με το οποίο το SDSM του Ζάεφ συγκροτεί απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Aν κάτι αξίζει προσοχής στην ανανέωση της κυβερνητικής συνεργασίας Ζάεφ και Αχμέτι είναι η περαιτέρω αναβάθμιση του ρόλου των Αλβανών, που μεθοδικά προωθούν τη συγκυριαρχία με το σλαβομακεδονικό στοιχείο σε όλα τα επίπεδα.
Με το παζάρι για τα χαρτοφυλάκια να βρίσκεται σε εξέλιξη, οι πληροφορίες ανέφεραν ότι οι Αλβανοί διεκδικούν και θα πάρουν νευραλγικά υπουργεία, όπως των Εξωτερικών, Οικονομικών, την προεδρία της Βουλής αλλά και την πρωθυπουργία (!) για τις τελευταίες εκατό ημέρες της κυβέρνησης.
Αυτό το τελευταίο προεκλογικά προκάλεσε αίσθηση ως προωθημένη διεκδίκηση, υπό το σύνθημα «πρώτη φορά Αλβανός πρωθυπουργός», του Αλί Αχμέτι, στην οποία ο Ζάεφ αρχικά αντέδρασε, αντιλαμβανόμενος ότι μια τέτοια παραχώρηση δεν θα ήταν αποδεκτή από το σλαβικό στοιχείο. Την έδωσε, όμως, γιατί δεν μπορούσε στο παζάρι να κάνει αλλιώς. Και μπορεί να μην έχει πρακτική σημασία δεδομένου ότι το διάστημα εκείνο η κυβέρνηση θα λειτουργεί ως υπηρεσιακή, έχει όμως ισχυρούς συμβολισμούς.
Είναι ένα σημαντικό βήμα στη στρατηγική προώθησης της ισότιμης θεσμικής συμμετοχής τους, στις δομές εξουσίας και την πυραμίδα της κυβερνητικής ιεραρχίας, γεγονός που κατοχυρώνει τους Αλβανούς ως πλήρη συνιστώσα του κράτους. Αυτό επιδιώκουν με υπομονή και μεθοδικότητα από την ίδρυση του πολυεθνοτικού κράτους το 1991 οι Αλβανοί και όταν χρειάστηκε πήραν και τα όπλα. Στην πρώτη τους συγκυβέρνηση ο Αχμέτι έλαβε ως αντάλλαγμα για τη συνεργασία με τον Ζάεφ τη συμφωνία διά της οποίας καθιερώνεται η αλβανική γλώσσα ως δεύτερη επίσημη, erga omnes, σε όλη την επικράτεια, παραχώρηση που ερέθισε το σλαβομακεδονικό στοιχείο και προκάλεσε την αντίδραση του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Ιβανόφ, ο οποίος αρνήθηκε να την υπογράψει. Τώρα οι Αλβανοί χτυπάνε και την «πόρτα» της πρωθυπουργίας. Από μια άποψη είναι ένα δείγμα αρμονικής θεσμικής συμβίωσης και λειτουργίας των δύο μεγαλύτερων εθνοτήτων. Το εάν θα τις φέρει «ψυχικά» πιο κοντά δεν είναι βέβαιο.