«Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρ’ όλα αυτά, οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους», γράφει ο Αλμπέρ Καμύ («Πανούκλα»).
Ούτε οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού μοιράστηκαν ακριβοδίκαια. Η γεωργία και η μεταποίηση είχαν τις μικρότερες, καθώς η πτώση των εσόδων είναι περιορισμένη. Μικρές επίσης ήταν οι αρνητικές επιπτώσεις στις κατασκευές, στις επιστημονικές τεχνικές δραστηριότητες και φυσικά ελάχιστες σε ό,τι αφορά υγεία και μέριμνα. Επλήγησαν περισσότερο τα ξενοδοχεία και ευρύτερα ο τουρισμός, η εστίαση, η διασκέδαση, οι τέχνες. Η ευχάριστη όψη της ζωής.
Στο πρώτο εξάμηνο, η καταστροφή στο σύνολο της οικονομίας, δεν φαίνεται ανεξέλεγκτη. Η πτώση τζίρου των δραστηριοτήτων είναι 14,9% έναντι του πρώτου εξαμήνου του 2019. Αν πάρουμε όμως το κρίσιμο δίμηνο Μαΐου – Ιουνίου, οι εταιρείες (με διπλογραφικό λογιστικό σύστημα) έχασαν το 21,6% του κύκλου εργασιών τους.
Το δεύτερο τρίμηνο, οπότε άρχισε η χαλάρωση των μέτρων αποκλεισμού, ο τζίρος στο σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων μειώθηκε 25,1% σε 58,9 δισ. από 78,8 δισ. που ήταν το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019. Η αντίστοιχη πτώση τζίρου σε εταιρείες ήταν μικρότερη, 16,4%, με τον κύκλο εργασιών να φθάνει τα 18,6 δισ. έναντι 22,2 δισ. το β΄ τρίμηνο του 2019.
Αν εξετάσουμε στοιχεία της Στατιστικής Αρχής για τις εταιρείες που τέθηκαν σε αναστολή λειτουργίας, έχασαν τουλάχιστον το μισό του τζίρου τους. Τα ξενοδοχεία σχεδόν δεν είχαν έσοδα, ενώ μεγάλη μείωση είχαν η εστίαση, οι αθλητικές δραστηριότητες, η οργάνωση κοινωνικών εκδηλώσεων.
Η πανδημία είναι οριακό γεγονός που καθορίζει τις εξελίξεις για διάστημα μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε ή ελπίζουμε. «Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου, επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αλλά δεν περνάει πάντα και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνάνε και πρώτα πρώτα οι ανθρωπιστές, γιατί δεν πήραν τις προφυλάξεις τους» (Αλ. Καμύ).
Ζούμε καιρούς που χρειάζονται βαθύτερη σκέψη. Πολλοί πρέπει να ανακαλύψουν ή να επανεφεύρουν τις προθέσεις τους. Να επαναπροσδιορίσουν τις επιδιώξεις τους καθώς πιθανότητα οι προηγούμενες έχασαν τον λόγο ύπαρξης, όταν ήταν παρασυρμένοι στην έντονη καθημερινότητα που η πανδημία, αιφνιδιαστικά, διέλυσε.
Οι εταιρείες, όχι μόνον οι μεγάλες όπως νομίζουμε, αλλά και μικρότερες, χρειάζονται ευρύτερο όραμα που επεκτείνεται πολύ πέραν από το σημερινό πρόβλημα, που θα εμπνέει όσους έρχονται σε επαφή μαζί τους με κάποιο υπόδειγμα εμπιστοσύνης για το μέλλον. Ο προσδιορισμός με σαφήνεια των προθέσεων για μια επιχείρηση δεν είναι η αυτονόητη αποστολή της, δεν εξαντλείται στην επιδίωξη κερδοφορίας ούτε πρέπει να περιορίζεται από την οπτική των υπαλλήλων ή των πελατών. Σήμερα πολλές εταιρείες πρέπει να «ανακαλύψουν» τον πραγματικό λόγο για τον οποίο υπάρχουν, για τον οποίο διεκδικούν την εμπιστοσύνη, την αποδοχή ακόμα και τον θαυμασμό. Αλλιώς δεν θα έχουν τίποτε από όλα αυτά.