Αφ’ υψηλού κριτική που μας θυμώνει
Κύριε διευθυντά
Διάβασα το άρθρο του κ. Χρ. Γιανναρά στο φύλλο σας της 15/8 και έμεινα άναυδος ακόμα μια φορά. Οχι μόνο με τα αντιευρωπαϊκά αναθέματα που αναμασάει σε κάθε άρθρο του. Τα έχουμε συνηθίσει πλέον. Αλλά με την απαράδεκτη περιφρόνηση που εξέφρασε για «τα γκαρσόνια και τις καμαριέρες της Ευρώπης που είναι καταδικασμένοι να γίνουν οι Ελληνες με τον τουρισμό».
Είναι ντροπή να δείχνει τέτοια περιφρόνηση για εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες και Ελληνίδες που εργάζονται σκληρά και τίμια για να βγάζουν το ψωμί τους για να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Φυσικά, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ενστερνίζεται το λαϊκιστικό «Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης!» των ανδρεϊκών του ’80 (και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων).
Ο Ανδρέας τότε και ο αρθρογράφος σας σήμερα δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εκφράζουν τη φιλοσοφία της αστικής τάξης των δεκαετιών ’40-’60, όταν θεωρούσαν την «υπηρεσία» το χειρότερο επάγγελμα για έναν άνθρωπο, συνυφασμένη με τις «υπηρέτριες», αυτά τα αγνά και πεινασμένα νέα κορίτσια που έρχονταν από τα κατεστραμμένα λόγω Κατοχής και Εμφυλίου χωριά για να «υπηρετούν» τις αστικές οικογένειες της Αθήνας και που μεταξύ τους τις λέγανε «δούλες» (και, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές και σκεύη εκτόνωσης των αφεντικών τους).
Από τότε κυριάρχησε, δυστυχώς, στην ελληνική κοινωνία η απόλυτη περιφρόνηση για την «υπηρεσία», που εκφράζουν ο αρθρογράφος σας αλλά και ο «λαϊκός» που στην ταβέρνα πιστεύει ότι ανέβηκε στην κοινωνία όταν φωνάζει στον σερβιτόρο «Γκαρσόνι! Ελα ρε, πιάσε μια μισή, και σβέλτα!»
Η οικογένειά μου και το σχολείο μου με ανέθρεψαν, μεταξύ άλλων, να έχω απόλυτο σεβασμό για οποιονδήποτε συνάνθρωπο εργάζεται τίμια για να βγάζει το ψωμί του.
Και κάτι τελευταίο για τον ορθόδοξο αρθρογράφο σας: Αν δεν απατώμαι, ένα από τα κυριότερα μηνύματα του Χριστού ήταν ότι «οι φτωχοί και ταπεινοί του κόσμου είναι οι πλέον καλοδεχούμενοι στη Βασιλεία των Ουρανών». Με εξαίρεση τα γκαρσόνια και τις καμαριέρες θα προσέθετε ο αρθρογράφος σας;
Κωνσταντινος Λυκας
Περί «υψηλόβαθμων» τμημάτων και σχολών
Κύριε διευθυντά
Στο κεντρικό θέμα της «Καθημερινής» (22-8-2020) με τίτλο «Σε ιστορικό χαμηλό οι βάσεις της Ιατρικής» γίνεται επανειλημμένως αναφορά σε «υψηλόβαθμες» και «χαμηλόβαθμες» πανεπιστημιακές σχολές. Η κατάταξη όμως τμημάτων ή σχολών σε «υψηλόβαθμα» ή «χαμηλόβαθμα» προϋποθέτει την ύπαρξη ιεραρχίας, η οποία με τη σειρά της ενέχει στοιχεία αξιολόγησης. Λέμε, για παράδειγμα, «υψηλόβαθμος αξιωματικός», εννοώντας ότι υπάρχουν βαθμίδες τις οποίες ο στρατιωτικός πρέπει να περάσει επιτυχώς προκειμένου να χαρακτηριστεί «υψηλόβαθμος». Στην προκειμένη περίπτωση, ποια είναι η ιεραρχία και πώς αυτή προέκυψε;
Πότε έγιναν αξιολογήσεις που κατέταξαν πανεπιστημιακά τμήματα σύμφωνα με τις επιδόσεις τους; Μάλιστα, όταν έγινε μέσω Διαδικτύου μια άτυπη αξιολόγηση χρησιμοποιώντας επιλεγμένες βιβλιομετρικές παραμέτρους διεθνούς αναγνωρισιμότητας (π.χ., αριθμός αναφορών και h-index), διαπιστώθηκε ότι ένα επαρχιακό τμήμα –το οποίο ούτε καν εμφανίζεται στον κατάλογο που παρατίθεται στη σελ. 3 της ως άνω έκδοσης– είχε αισθητά καλύτερες επιδόσεις από πολλά γνωστά «υψηλόβαθμα» τμήματα, κάτι που επιβεβαίωσε και η ίδια η υπουργός Παιδείας όταν το επισκέφθηκε στα Τρίκαλα προ μηνών. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει ένα πανεπιστημιακό τμήμα «υψηλόβαθμο»; Η ακαδημαϊκή αναγνώριση και η αριστεία ή απλά η άγνοια των υποψηφίων; Ετσι, για παράδειγμα, με το να βρίσκονται σε μία περιοχή όπου συνωστίζεται το 50% και πλέον του ελληνικού πληθυσμού και να συνυπάρχουν με ενδιαφέρουσες επιλογές φοιτητικής διασκέδασης –αναπόσπαστο στοιχείο στη διαδικασία συμπλήρωσης των μηχανογραφικών–, σε συνδυασμό με την απουσία μιας επίσημης κατάταξης των πανεπιστημιακών τμημάτων της χώρας, τα κεντρικά ιδρύματα έχουν ένα σοβαρό πλεονέκτημα προσέλκυσης υποψηφίων έναντι ισάξιων ή και καλύτερων της επαρχίας. Η πρακτική όμως αυτή ουδόλως συντελεί στη δημιουργία «υψηλόβαθμων» τμημάτων ή σχολών.
Γιαννης Κουτεντακης
Ομότιμος καθηγητής
Εκτός σχεδίου δόμηση, είναι πολλές οι απορίες
Κύριε διευθυντά
Είναι απορίας άξιον γιατί μια κυβέρνηση που υπόσχεται ανάπτυξη, προστασία της ιδιοκτησίας και ίση μεταχείριση των πολιτών της χώρας μας επιχειρεί κατ’ ουσίαν να καταργήσει την εκτός σχεδίου δόμηση με ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας το οποίο παρέδωσε στα μουλωχτά στη δημόσια διαβούλευση αυγουστιάτικα (από 4 έως 28 Αυγούστου!).
Ενα νομοσχέδιο το οποίο μεταξύ πολλών αστοχιών που ο χώρος δεν επιτρέπει να αναπτύξω:
1) Προβλέπει τη σύνταξη σωρείας προεδρικών διαταγμάτων τα οποία θα χαρακτηρίζουν δρόμους σε όλη την επικράτεια, οι οποίοι με τη σειρά τους θα προσδίδουν οικοδομησιμότητα σε ελάχιστους τυχερούς. Διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα, που θα φορτώσει το υπουργείο με τρομερό όγκο δουλειάς (ούτε 10 χρόνια δεν θα αρκέσουν…). Διαδικασία που υπάρχει κίνδυνος να δημιουργήσει μια νέα δεξαμενή διαφθοράς και εξυπηρέτησης ημετέρων.
2) Θεσμοθετεί μεταβατικές διατάξεις οι οποίες όχι μόνο δεν παίρνουν υπόψη τούς ήδη υπάρχοντες νόμους (όπως απαιτεί η ίδια η εισηγητική έκθεση του υπουργείου) –καταστρέφοντας κυριολεκτικά τις ιδιοκτησίες της πλειονότητας των πολιτών οι οποίοι επένδυσαν σύμφωνα με αυτούς τους νόμους–, αλλά επιπροσθέτως ορίζει ένα ιδιαίτερα μικρό χρονικό διάστημα δύο ετών για την ισχύ τους.
Μια τέτοια βάναυση επίθεση στην ιδιοκτησία και στην ελεύθερη οικονομία το μόνο που θα καταφέρει είναι βαρύ και διαρκές πλήγμα στην ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τη γενικευμένη φτωχοποίηση του λαού.
Ιδιοκτήτες και δημοκράτες, γρηγορείτε!
Δημητρης Κωνσταντινιδης
Αρχιτέκτων
Ο «αθέατος» αγώνας στα νοσοκομεία
Κύριε διευθυντά
Σε όλα τα νοσοκομεία, το προσωπικό όλων των ειδικοτήτων δίνει τον αγώνα του για τη σωτηρία ανθρώπων. Υπάρχει και ένας άλλος αγώνας όπου δεν είναι γνωστοί οι πρωταγωνιστές. Στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, το νοσοκομείο Ευαγγελισμός, οι πρωταγωνιστές είναι, ο διοικητής και πρόεδρος του Δ.Σ. κ. Αναστάσιος Γρηγορόπουλος και ο διευθυντής Νοσηλευτικής Υπηρεσίας κ. Δημήτρης Πιστόλας. Η οργάνωση, ο προγραμματισμός, τα κενά, κλίνες ΜΕΘ, αντιμετώπιση του ιού, όλα περνούν από αυτούς.
Εμείς μπορούμε να τους ευχηθούμε καλή δύναμη! Και καλή δύναμη.
Αντωνης Μπολος
Πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Friends of Europe in Greece
Ουδέν καινόν και… εξ αντιγραφής
Κύριε διευθυντά
Ετσι, για ξάφνιασμα και για να μην ξεχνάμε (και να… μην ξεχνιόμαστε) όσα μας δίδαξε ο Θουκυδίδης για την ανθρώπινη συμπεριφορά, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την «Αστροφεγγιά» του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου. Αν το ξεχάσεις, νομίζεις ότι διαβάζεις κάτι για το 2020. Ιδού:
«[…] Η γρίπη; Και ποιος να τη συλλογιστεί; Βέβαια, πολλά σπίτια είχανε άσχημα χτυπηθεί από την επιδημία. Στα θέατρα και στους κινηματογράφους ανάμεσα στους δύο θεατές έμενε κι ένα κάθισμα άδειο […] Επιτέλους, εκείνες τις μέρες είχε δημοσιευτεί και τούτη η είδηση στις εφημερίδες:
“Εις το ινστιτούτον Παστέρ παρεσκευάσθη εκ μικροβίων Πφάιφερ, στρεπτοκόκκων και πνευμονοκόκκων, εμβόλιον προφυλακτικόν κατά των επιπλοκών της γρίπης”.
Μα τέτοια πράματα τα διαβάζανε μονάχα οι συνοικιακές επιτροπές, οι γιατροί, οι γεροντοκόρες κι όσοι είχανε περάσει τα εξήντα, μ’ ένα λόγο όλοι οι φρόνιμοι άνθρωποι, που καρτερούσαν τη σωτηρία τους από τούτο το μικροβιακό κοκτέιλ. Τα νιάτα μήτε γρίπες λογάριαζαν μήτε τίποτε». Για την αντιγραφή.
Γερασιμος Mιχαηλ Δωσσας
Θεσσαλονίκη