Γράμματα Αναγνωστών

5' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ελλάς – Γαλλία, μια βαθιά, αληθινή σχέση ουσίας

Κύριε διευθυντά

Η Γαλλία είναι παγκοσμίως η μοναδική μεγάλη δύναμη που μας υποστηρίζει εμπράκτως στις δύσκολες αυτές ώρες. Συνεπώς, στη λογική των Ελλήνων που πιστεύουν στον Ξένιο Δία εμπεριέχεται και η αρχή της ανταπόδοσης του καλού. Η λογική ότι σε κάθε δώρο υπάρχει το αντίδωρο. Στην προκειμένη περίπτωση μπορούμε να κάνουμε πολλά δώρα που περιποιούν τιμή στη Γαλλία και ωφελούν ταυτόχρονα την ίδια την πατρίδα μας, με την αξιοποίηση μιας ιδιότητας που έχουμε ήδη: αυτής του μέλους του Οργανισμού Γαλλοφωνίας.

Ορίστε μερικές μόνο από τις ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν:

α) Το υπουργείο Παιδείας μπορεί να επιλέξει άμεσα την εισαγωγή στο νήπιο και των γαλλικών μαζί με τα αγγλικά. Οχι προαιρετικά, αλλά υποχρεωτικά. Τα γαλλικά εξασφαλίζουν πρόσβαση σε Γαλλία, Βέλγιο, Καναδά και Δυτική Αφρική. Πέραν αυτού, διασφαλίζουν εμμέσως πρόσβαση στην Ισπανία και στη Λατινική Αμερική και στις ΗΠΑ, δεδομένου ότι μόνο ο γαλλόφωνος (και όχι ο αγγλόφωνος) μπορεί να κινηθεί άνετα στο αδερφό ισπανόφωνο περιβάλλον. Επιπλέον, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου κι αν βρεθεί κανείς, θα υπάρχει μια ισχυρή γαλλόφωνη κοινότητα.

β) Η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος καλείται να γνωστοποιήσει στα μέλη της τη δυνατότητα, με δική τους πρωτοβουλία, να αυτοανακηρύσσονται γαλλόφωνοι δήμοι. Αυτό σημαίνει ότι, για παράδειγμα, σε τουριστικά μέρη οι τουρίστες θα βρίσκονται μπροστά σε ένα οργανωμένο δίκτυο γαλλόφωνων υπηρεσιών που θα τους κάνει να νιώθουν σαν στο σπίτι τους.

γ) Τα Γαλλικά Ινστιτούτα σε όλη τη χώρα μπορούν να παράσχουν σε όλους τους συλλόγους, ή πρωτοβουλίες γειτονιών της χώρας, συμβουλές για τη διοργάνωση βραδιών γαλλοφωνίας.

Κανείς επίσης δεν απαγορεύει στις γυναίκες και στους άνδρες της αστυνομίας, εντεταλμένους με τη φύλαξη γαλλικών ιδρυμάτων και αποστολών, αλλά και σε απλούς πολίτες, να προσφέρουν άνθη είτε σε επίσημους εκπροσώπους είτε σε Γάλλους πολίτες.

Αυτές είναι μόνο μερικές ιδέες και σίγουρα μπορείτε να θέσετε σε εφαρμογή αναρίθμητες άλλες.

Με τη Γαλλία δεν είμαστε μόνο σύμμαχοι, δεν είμαστε μόνο συν-Ευρωπαίοι. Υπάρχει μια βαθύτατη σχέση ουσίας. Η σχέση μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας μπορεί να παραλληλιστεί με τη σχέση ενός γονιού που υπερήφανος παρακολουθεί το παιδί του να μεγαλώνει και να γίνεται ισχυρό.

Πρώτον, η Γαλλία είναι η χώρα που γαλουχήθηκε στην ελληνική παιδεία δεδομένου ότι έχει ως εθνικό τρίπτυχό της τις έννοιες της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης.

Δεύτερον, ήταν από τις βασικές ιστορικές συνιστώσες της Αναγέννησης. Αναγέννηση… Χρησιμοποιούμε τον όρο χωρίς να συνειδητοποιούμε το νόημά του. Αναγέννηση τίνος; Αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, της γεμάτης σεβασμό εξερεύνησης της φύσης, αυτού του κοσμήματος, του διάκοσμου κόσμου, μέσω της ανάπτυξης των επιστημών και της πρακτικής εφαρμογής των συμπερασμάτων για τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής μέσω της τεχνολογίας.

Τρίτον, η Γαλλική Επανάσταση προκάλεσε σε παγκόσμιο επίπεδο μείωση των μοναρχιών και εξάπλωση της ελληνικής μορφής διακυβέρνησης, της δημοκρατίας.

Ο Γάλλος, τέλος, ως ιδιοσυγκρασία ενσαρκώνει τη μέση οδό του Αριστοτέλη. Αποτελεί τη χρυσή τομή ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, στην αυτοσυγκράτηση και στο πάθος. Αντίθετα από άλλες κουλτούρες όπου η τυφλή υπακοή στους νόμους κάνει το άτομο να ασφυκτιά, ή στο άλλο άκρο, όπου η υπερανεπτυγμένη ατομικότητα δεν επιτρέπει την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου, ο Γάλλος ενσαρκώνει την αρχαιοελληνική αρχή τού «παν μέτρον άριστον». Υπάρχει ως ατομικότητα με επίγνωση συνάμα του χρέους του προς το κοινωνικό σύνολο και την ευρύτερη διεθνή κοινότητα.

Εναρχος Διπλωμάτης

(Σημ.: Τα στοιχεία του επιστολογράφου είναι στη διάθεση της «Κ».)

«Μηνύματα» μνημείων από το Ανατολικό Αιγαίο

Κύριε διευθυντά

Οσο κι αν μονοπωλεί τους τελευταίους μήνες την επικαιρότητα ο κορωνοϊός, και όσο κι αν τρομάζει ο καθένας για την ατομική του ασφάλεια, το συλλογικό ιστορικό «είναι» μας δονεί τις καρδιές όσων ακόμα διατηρούν πατριωτικά αισθήματα και στρέφει τις ματιές μας προς τον Εβρο και τα νησιά του Αιγαίου.

Μέσα σε όλα αυτά ίσως θεωρηθεί ασήμαντη η αναφορά μου σε κάποιο μνημείο της περιοχής. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο επιβλητικό ιπποτικό κάστρο της παλαίφατης Αντιμάχειας Κω. Πρόκειται για μεγάλο οχυρωμένο οικισμό που κτίστηκε τον 15ο αι. για την προστασία των κατοίκων από τις συνεχείς τουρκικές επιδρομές. Με την εκκένωσή του στην Επανάσταση του 1821 και μέχρι σήμερα βρίσκεται τελείως εγκαταλελειμμένο με συνέπεια συχνές πτώσεις τμημάτων του. Κι όμως, το μνημείο αυτό έχει όλως ιδιαίτερη ιστορική σημασία, εμβληματική θα λέγαμε: Τον Ιούνιο του 1457 περίπου 300 Αντιμαχείτες μαζί με ελάχιστους Ιππότες κατόρθωσαν να αποκρούσουν 23ήμερη πεισματώδη πολιορκία ισχυρών τουρκικών δυνάμεων. Οι πολιορκητές (όσοι επέζησαν από τη δυσεντερία που σύμφωνα με σαφείς ενδείξεις προκάλεσαν οι αμυνόμενοι) επέστρεψαν στην Καλλίπολη (Kalibolu) ακυρώνοντας την προγραμματισμένη πολιορκία της Ρόδου.

Πρόκειται για σοβαρή ήττα των Τούρκων 4 μόλις χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως!

Το μεγάλο αυτό γεγονός αμαυρώνεται από τη σημερινή άθλια εικόνα του μνημείου, το οποίον, ειρήσθω, βρίσκεται κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο «Ιπποκράτης» και το επισκέπτονται πολλοί ξένοι.

Απεναντίας, οι γείτονές μας αξιοποιούν με κάθε τρόπο τα μνημεία που «κληρονόμησαν». Ιδιαίτερα δε το κάστρο του Αγίου Πέτρου της Αλικαρνασσού (Bodrum) απέναντι από το λιμάνι της Κω, που κτίστηκε επίσης τον 15ο αι. για την αντιμετώπιση, ω της ειρωνείας, του ίδιου (τουρκικού) κινδύνου, ανακαινίζεται τελευταία για να γίνει προφανώς σε δύο χρόνια το επίκεντρο «νέο-οθωμανικών» εκδηλώσεων επί τη συμπληρώσει 500 ετών από την κατάκτηση της Ρόδου και όλης της Δωδεκανήσου το 1522.   

Η διαφύλαξη της ιστορικής μας μνήμης καθώς και η ανακαίνιση των μνημειακών τεκμηρίων της, όπως το (φευ, εγκαταλελειμμένο) κάστρο του αρχαίου δήμου Αντιμαχειδών, θα μας δώσουν πολύτιμα διδάγματα που θα ενισχύσουν την εθνική αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητά μας για την ουσιαστική φύλαξη των συνόρων μας στον Εβρο και στο Αιγαίο.   

Κατερινα Παπαθωμα-Μαστοροπουλου 

Φιλόλογος-Αρχαιολόγος

Λέκτωρ Κλασ. Φιλολ.

Φιλοσοφικής Σχολής

Πανεπιστημίου Αθηνών           

Τα νεκρά αδέλφια και το γράμμα στον πατέρα

Κύριε διευθυντά

Στην «Καθημερινή» της Κυριακής (9-8-2020) δημοσιεύσατε την ιστορία μιας αγωνίστριας του εμφυλίου πολέμου που με σπαραγμό περιέγραφε τις απώλειες παλικαριών στον άδικο εμφύλιο πόλεμο και από τον Εθνικό Στρατό και από τον Δημοκρατικό. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μεγάλη κατάρα και δυστυχώς τον ζήσαμε και αυτόν.

Οταν υπηρετούσα τη θητεία μου ως έφεδρος δόκιμος ανθυπίατρος αλεξιπτωτιστής στη 2η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών το 1970, σε μια άσκηση στην Οίτη σε υψόμετρο πάνω από 1.700, με πολύ κρύο, θυμάμαι: ένα βράδυ στη φωτιά από πολλά ξύλα, μας επισκέφθηκε ένας συνταγματάρχης αλεξιπτωτιστής και μας διηγήθηκε το παρακάτω τραγικό συμβάν.

Στη διάρκεια μιας μάχης από τη μονάδα του σκοτώθηκαν δύο αδέλφια. Μας είπε: «Με τι καρδιά και τι μυαλό να γράψω το φοβερό γεγονός στον πατέρα τους; Επρεπε όμως να τον πληροφορήσω για το τραγικό συμβάν, όπως και έκανα. Το σπουδαιότερο ήταν ότι πήρα μια απάντηση από τον πατέρα τους: “Αφού τα παιδιά χάθηκαν για την πατρίδα είχαν ηρωικό θάνατο”».

Κωνσταντινος Λ. Μπουραντας

Καθηγητής

Παθολογίας – Αιματολογίας 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή